Αφήνουν τα δικαστήρια να μετατρέπονται σε αχούρι με ότι αυτό συνεπάγεται. Το Δικαστικό Μέγαρο του Ναυπλίου είναι ένα ιστορικό κτήριο ηλικίας 108 χρόνων, καθότι χτίστηκε το 1911.
Η αλήθεια είναι ότι αν και οι εικόνες μιλούν από μόνες τους αξίζει να δώσουμε μία περιγραφή της κατάστασης που επικρατεί στο εσωτερικό του και τον εξωτερικό χώρο.
Εικόνα διάλυσης απ’ έξω
Στο εξωτερικό του κτηρίου μπορεί να παρατηρήσει κανείς ότι τα παντζούρια των παραθύρων έχουν ξεφλουδίσει και τα περβάζια έχουν σπάσει.
Επίσης οι πόρτες του Δικαστικού Μεγάρου έχουν φθαρεί τόσο πολύ που σε ορισμένα σημεία έχουν σπάσει.
Οι τοίχοι έχουν φθαρεί τόσο πολύ που σε πολλά σημεία έχει φύγει στην κυριολεξία ο σοβάς ενώ κάπου φαίνονται να είναι κυριολεκτικά σκαμένοι!
Επίσης όπως εύκολα θα μπορούσε να παρατηρήσει κανείς με μια απλή ματιά, τα σκαλιά της εισόδου από την φθορά έχουν λακουβιάσει.
Σε αποσύνθεση και από μέσα
Ανάλογη κατάσταση επικρατεί και στο εσωτερικό του Δικαστικού Μεγάρου όπου τα πατώματα έχουν κυριολεκτικά τρυπήσει σε κάποια σημεία και ελπίζουμε οι τρύπες να μην έχουν φτάσει μέχρι τον κάτω όροφο. Και εκεί πάντως οι τοίχοι ξεφλουδίζουν με αποτέλεσμα να φαίνεται ο σοβάς, μέχρι και τα προηγούμενα χρώματα με τα οποία είχε κάποτε βαφτεί ο εκάστοτε τοίχος.
Τα ξύλινα παραθυρόφυλλα στο εσωτερικό του Μεγάρου έχουν ξεφλουδίσει ενώ μερικά έχουν σπάσει.
Οι σκάλες στο εσωτερικό του κτηρίου από την φθορά του χρόνου έχουν αποκτήσει πλέον λακουβιασμένα σκαλοπάτια με ότι αυτό μπορεί να συνεπάγεται για τους ανθρώπους που εργάζονται εκεί και τα ανεβοκατεβαίνουν πολλές φορές κάθε μέρα με κίνδυνο να συμβεί κάποιο ατύχημα σε κάποιον βιαστικό ή ανυποψίαστο.
Άγνωστη λέξη η «συντήρηση»
Σε αυτές τις απαράδεκτες κτιριακές συνθήκες είναι υποχρεωμένοι να δουλεύουν καθημερινά οι δικαστικοί λειτουργοί και λοιποί υπάλληλοι. Οι ίδιοι είναι επιφορτισμένοι με το καθήκον να αποδώσουν σωστά δικαιοσύνη, αλλά για το αρμόδιο Υπουργείο, «δικαιοσύνη» είναι να τους αφήνουν να εργάζονται σε αυτό το περιβάλλον! Την ίδια εικόνα αποσύνθεσης αντικρίζουν καθημερινά οι δικηγόροι και οι εκατοντάδες επισκέπτες του χώρου.
Είναι απορίας άξιο πως είναι δυνατόν το υπουργείο δικαιοσύνης να ανέχεται να στεγάζεται το δικαστήριο του Ναυπλίου σε ένα τέτοιο κτήριο που βρίσκεται σε άθλια κατάσταση.
Το ανώτατο αγαθό της δικαιοσύνης πρέπει να είναι σεβαστό από όλους και να υπηρετείται σε ένα κτήριο αντάξιο του. Όμως απ’ ότι φαίνεται η «συντήρηση» τους είναι άγνωστη λέξη, πόσο μάλλον η ανακαίνιση. Την ίδια στιγμή που παλαιότερα κτήρια από αυτό στην πόλη του Ναυπλίου αναπαλαιώνονται και μετατρέπονται από ιδιώτες σε πανέμορφα στολίδια, άξια θαυμασμού, το κράτος αφήνει την περιουσία του στο έλεος του θεού…
Άραγε οι υπέυθυνοι έχουν γνώση της κατάστασης στην οποία βρίσκεται το ιστορικό κτήριο του Δικαστικού Μεγάρου στο Ναύπλιο; Και αν ναι γιατί δεν έκαναν τίποτα για να την βελτιώσουν;
