Σύσκεψη στα Φίχτια Αργολίδας πραγματοποιήθηκε το Σάββατο 16/3 από τη «Λαϊκή Συσπείρωση» Άργους-Μυκηνών για το έργο του Αναβάλου και την ιδιωτικοποίησή του αλλά και για την ύδρευση στην περιοχή, με ομιλητές το Νίκο Γόντικα, υποψήφιο Περιφερειάρχη Πελοποννήσου και μέλος της ΕΠ Πελοποννήσου του ΚΚΕ και από τον Γιώργο Θεοδοσίου, υποψήφιο δήμαρχο Άργους-Μυκηνών με την «Λαϊκή Συσπείρωση».
Στη σύσκεψη αναφέρθηκαν στην ελλιπή άρδευση του αργολικού κάμπου από τα νερά του Ανάβαλου και το πρόβλημα της λειψυδρίας, ιδιαίτερα της περιοχής των Μυκηνών, που αποτελούν σοβαρό ζήτημα εδώ και χρόνια. Το νερό δεν είναι πόσιμο, ενώ οι μικρομεσαίοι αγρότες καλούνται να ποτίζουν τις καλλιέργειες τους μέσω γεωτρήσεων, όπου το κόστος τους είναι τεράστιο. Αυτά τα οξυμένα προβλήματα που αντιμετωπίζουν εδώ και χρόνια χωρίς να έχει δοθεί καμία ουσιαστική λύση υπέρ των κατοίκων, ευθύνεται η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ μαζί με την Περιφέρεια Πελοποννήσου, που μετά την ιδιωτικοποίηση της διαχείρισης των απορριμμάτων, της μαρίνας του Ναυπλίου παραδίνουν και την διαχείριση των υδάτινων πόρων στους ιδιώτες.
Επισήμαναν ότι οι συνέπειες αυτών των πολιτικών, είναι βαριές τόσο στην υγεία και στην τσέπη των λαϊκών στρωμάτων και των φτωχών αγροτών τη περιοχής όσο και στο περιβάλλον καθώς η Περιφέρεια έχει εξαιρέσει τα νερά της Λέρνης, που είναι φυσικό και καλής ποιότητας νερό και για ύδρευση, για να το αντικαταστήσει με νερό από το εργοστάσιο αφαλάτωσης που θα φτιαχτεί στον Ανάβαλο με ΣΔΙΤ.
Στην ίδια κατεύθυνση ανέφεραν πως κινείται και ο Δήμος Άργους-Μυκηνών που όχι μόνο εξαγγέλλει ότι θα φτιάξει αυτός το εργοστάσιο αφαλάτωσης, χωρίς καμιά μελέτη για τις οδυνηρές συνέπειες στο θαλάσσιο περιβάλλον στον Αργολικό κόλπο, ενώ οι κάτοικοι παρόλο που πληρώνουν αυξημένα ανταποδοτικά τέλη στη ΔΕΥΑΡΜ, το νερό δεν είναι πόσιμο.
Στο τέλος κάλεσαν τους κατοίκους της περιοχής «να στηρίξουν τα ψηφοδέλτια του ΚΚΕ καθώς όσο περισσότεροι δήμαρχοι, περιφερειάρχες, δημοτικοί και περιφερειακοί σύμβουλοι υπάρχουν, σημαίνει μεγαλύτερη και ισχυρότερη δύναμη στο πλάι του λαού. Ισχυρή λαϊκή αντιπολίτευση απέναντι στο σύνολο της αντιλαϊκής πολιτικής, στις εκάστοτε κυβερνήσεις που τη διαχειρίζονται, στις δημοτικές και περιφερειακές αρχές που συναινούν στην προώθησή της.