Με αφορμή τις ανεμογεννήτριες σε Επίδαυρο και Ναύπλιο…

Όπως σημειώνει ο υποψήφιος δήμαρχος Επιδαύρου με την Λαϊκή Συσπείρωση Ναπολέων Μπουρδάκος: «H ΡΑΕ (Ρυθμιστική Αρχή Ενέργειας) έδωσε ακόμα μία άδεια για ανεμογεννήτριες σε περιοχές των Δήμων Επιδαύρου και Ναυπλιέων (Μαυροβούνι-Παλαμήδι-Ψηλοβούνι) ισχύος 39,6 MW. Τα τελευταία χρόνια η χρήση ΑΠΕ (Ανανεώσιμων πηγών Ενέργειας) έχει αυξηθεί, σημειώνοντας μέσο ετήσιο ρυθμό μεταβολής την πενταετία 2006-2011 23% και φθάνοντας περίπου το 20% της ετήσιας παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας. Όλη αυτή η ανάπτυξη των ΑΠΕ που ήρθε μαζί με την τεχνολογική εξέλιξη τόσο του ανθρώπινου δυναμικού όσο και των μέσων παραγωγής ενέργειας δεν συνοδεύτηκε από φθηνή ενέργεια για τον λαό. Το αντίθετο μάλιστα.

Η τιμή της ηλεκτρικής ενέργειας αυξήθηκε κατά 48,5%, ενώ οι σχετικοί κρατικοί φόροι για τα νοικοκυριά αυξήθηκαν κατά 147%. Ακόμα χειρότερα για το λαό τα λεγόμενα πράσινα τέλη ρύπων πολλαπλασιάστηκαν όπως το περιβόητο ΕΤΜΕΑΡ, που εκτινάχθηκε από 0,30 € το 2010 σε 26 ευρώ το 2014 για κάθε 1000 κιλοβατώρες κατανάλωσης. Αυτή η εικόνα βέβαια δεν είναι κάτι ιδιαίτερο ή ελληνικό αλλά συμβαίνει σε όλες τις χώρες που προχωράει η απελευθέρωση της αγοράς. Την τελευταία 20ετία χώρες όπως η Δανία, η Σουηδία, η Ιρλανδία, και η Βρετανία γνώρισαν αυξήσεις τιμολογίων οικιακής κατανάλωσης μεγαλύτερες του 100%.

Το αποτέλεσμα αυτής της κατάστασης είναι να υπάρχουν δεκάδες νοικοκυριά στο Δήμο Επιδαύρου το 2019 χωρίς ηλεκτρικό ρεύμα και εκατοντάδες με ρύθμιση οφειλών προς την ΔΕΗ από 20 εώς 100 δόσεις. Τη ίδια στιγμή οι ανεμογεννητριάδες έχουν επιδοτηθεί με πακτωλό εκατομμυρίων, τουλάχιστον 89 εκατομμύρια ευρώ μόνο στην Αργολίδα και μόνο με τα στοιχεία που έχουμε. Μονοπώλια του κλάδου της Ενέργειας πουλάνε 85 ευρώ/MW την ενέργεια από ανεμογεννήτριες και αγοράζουν με 31 ευρώ/MW.

Το ΚΚΕ απευθύνεται με ξεκάθαρο λόγο στους εργαζόμενους και προτείνει το δρόμο της εργατικής – λαϊκής εξουσίας και οικονομίας, όπου τα συγκεντρωμένα μέσα παραγωγής θα αποτελούν κρατική κοινωνική ιδιοκτησία. Σε αυτό το πλαίσιο η παραγωγή, οι εγχώριες πηγές, η μεταφορά και η διανομή του τομέα της ενέργειας θα αποτελούν λαϊκή περιουσία. Τα ενεργειακά έργα θα σχεδιάζονται πανεθνικά, κεντρικά, επιστημονικά και θα υλοποιούνται με λαϊκή συμμετοχή και εργατικό έλεγχο προς όφελος του λαού.

Έτσι, στην ενέργεια, όπως και σε όλους τους στρατηγικούς τομείς της οικονομίας, θα λειτουργεί ενιαίος αποκλειστικά κρατικός φορέας ενέργειας που θα υπηρετεί το σύνολο των λαϊκών αναγκών. Θα μπορεί να επεξεργάζεται την ενεργειακή πολιτική με άξονες: Την αξιοποίηση όλων των εγχώριων πηγών ενέργειας (λιγνίτη, υδροηλεκτρική, αιολική, ηλιακή, πετρέλαιο και φυσικό αέριο κλπ.), τη συστηματική έρευνα και εξεύρεση νέων πηγών (πιθανά κοιτάσματα σε Ιόνιο – Αιγαίο κλπ.) και αξιοποίηση των τεχνολογιών με στόχο την εξοικονόμηση ενέργειας και την προστασία του περιβάλλοντος, την επιδίωξη διακρατικής αμοιβαία επωφελούς συνεργασίας.

Μόνο αυτός ο δρόμος ανάπτυξης μπορεί ουσιαστικά να διασφαλίσει την ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών. Πρέπει άμεσα να γίνει υπόθεση του εργατικού – λαϊκού κινήματος, να προχωρήσει η ενότητα της εργατικής τάξης και η συμμαχία με τα λαϊκά στρώματα που θα βάλει στην ημερήσια διάταξη τη διέξοδο αυτή.

Για να ανοίξει αυτή η ελπιδοφόρα προοπτική αγωνιζόμαστε ενάντια στην “απελευθέρωση” /ιδιωτικοποίηση του τομέα ενέργειας και ταυτόχρονα διεκδικούμε:

• Ενέργεια – κοινωνικό αγαθό και όχι εμπόρευμα.
• Μείωση της τιμής της ηλεκτρικής ενέργειας για τα εργατικά – λαϊκά νοικοκυριά και τους μικρομεσαίους αγρότες.
• Άμεσα μαζικές προσλήψεις στη ΔΕΗ με πλήρη, μόνιμη και σταθερή δουλειά. Κατάργηση του δουλεμπορίου των εργολαβιών. Υπογραφή Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας για όλο το προσωπικό χωρίς εξαιρέσεις (οκταμηνίτες, εργολαβικοί). Να δοθεί τέρμα στην απλήρωτη εργασία στις εργολαβίες.
• Μέτρα προστασίας και πλήρη αποκατάσταση του φυσικού περιβάλλοντος με χρηματοδότηση από τη ΔΕΗ.
• Καμία παράδοση λιγνιτωρυχείων, λιγνιτικών αποθεμάτων και υδάτινου δυναμικού σε ιδιωτικούς ομίλους»