Όλοι έχουμε δει το πιο παλιό σπίτι της παραλίας του Αναπλιού, που κυριολεκτικά το έχει καταπιεί ένα αναρριχητικό. Αυτή είναι η οικία Σπηλιάδου (πρωτόκλιτο γαρ, ο Σπηλιάδης , του Σπηλιάδου). Ο Νικόλαος Σπηλιάδης ήταν μια σημαίνουσα μορφή της Ελληνικής Επανάστασης και των χρόνων του Καποδίστρια… Μετά, παρέμεινε στην πόλη μας – αν και ο ίδιος θεωρούσε τον εαυτό του πάντοτε Τριπολιτσιώτη.
Το 1838 έγραψε στα Γαλλικά (!!!) ένα τεράστιο βιβλίο (800 σελίδες χειρόγραφες) και το έστειλε στην Κέρκυρα, στον Αυγουστίνο Καποδίστρια… εκείνος αδιαφόρησε και με τα πολλά βρέθηκε τη δεκαετία του 1890 στα χέρια του Γιάννη Βλαχογιάννη, ο οποίος ανέθεσε στον Αλέξανδρο Παπαδιαμάντη (!!!) να το μεταφράσει. Έπρεπε να περάσουν άλλα 120 χρόνια για να εκδοθεί επιτέλους… (Χάρις στον μελετητή κ. Καλπαδάκη και τις εκδόσεις Ποταμός)… στη συνέχεια είχαμε την τύχη – εν μέσω εκλογών – να οργανώσουν την παρουσίασή του, ο Σύλλογος «Παλαμήδης» και η «Αργολική Αρχειακή Βιβλιοθήκη» με την επικουρία του Συνδέσμου των φιλολόγων.
Τι είναι η «Αναίρεσις»; Μια από τις σκοτεινές μορφές των τελευταίων χρόνων της Ελληνικής Επανάστασης ήταν και ο Ειρηναίος Θείρσιος… μην σας ξεγελάει το Ελληνικό όνομα. Βαυαρός ήταν, σε διατεταγμένη αποστολή, να προετοιμάσει το έδαφος για τον Όθωνα. Αυτός είχε δημοσιεύσει στην Ευρώπη ένα βιβλίο – λίβελο κατά του Καποδίστρια… Ο Σπηλιάδης, που είχε διατελέσει Πρωθυπουργός στα χρόνια του Κυβερνήτη, απεφάσισε να του απαντήσει… Εκτενέστατη και λεπτομερειακή απάντηση… Δεν αφήνει ούτε μια κατηγορία χωρίς να την αναιρέσει… Η γλώσσα του Παπαδιαμάντη δίνει άλλον αέρα… νοιώθεις ότι δεν διαβάζεις βιβλίο, αλλά έχεις απέναντί σου έναν πολύ καλό πολιτικό ρήτορα…
Το μειονέκτημα του βιβλίου είναι η τσουχτερή του τιμή… 30 ευρώ… αλλά, θα μπορούσαν να αγοραστούν από τον Δήμο κάποια αντίτυπα για τις βιβλιοθήκες των Σχολείων (Όχι μόνο για Τσιμτσιλή, Κουλιανού και σουβλάκια, τα λεφτά μας!!!)
Στη διάρκεια της σχετικής συζήτησης διατύπωσα μια απορία που μου έμεινε αναπάντητη… Στη βιογραφία του Σπηλιάδη αναφέρεται ότι στα τέλη του 1822 ανέλαβε γραμματέας της Πελοποννησιακής Γερουσίας. Εντελώς τυχαία δύο ημέρες πριν είχα παρατηρήσει πως και η βιογραφία του Δημητρίου Βυζαντίου – του συγγραφέα της Βαβυλωνίας – γράφει ότι την ίδια περίοδο ήταν και αυτός Γραμματέας της Πελοποννησιακής Γερουσίας. (!!!!) Τελικά, ποιος ήταν ο Γραμματέας της Πελοποννησιακής Γερουσίας (:!) . Το πιθανότερο να ήταν ο Σπηλιάδης (Ο Πρόεδρος της Γερουσίας επίσκοπος Βρεσθένης Θεοδώρητος ήταν όμηρος των Τούρκων στο Ναύπλιο. Χρέη άτυπου προέδρου ασκούσε ο Παλαιών Πατρών Γερμανός, συμμαθητής και φίλος του Σπηλιάδη)…. Δεν ξέρω τι λέτε, αλλά οι λεπτομέρειες έχουν μια απίθανη γοητεία.
Τόλης Κοΐνης