Kόντρα στην τεχνολογία και τις στρεμματικές αποδόσεις, πολλοί παραγωγοί στη χώρα μας συνεχίζουν να καλλιεργούν με τον παραδοσιακό τρόπο το ξερικό πεπόνι. Ένα σημαντικό ποσοστό αυτών χρησιμοποιεί τοπικές ποικιλίες πεπονιού, όπως το Αργίτικο και το Θρακιώτικο, διατηρώντας με αυτό τον τρόπο τον τοπικό τους χαρακτήρα.
Εκτός όμως από τα συλλογικά σχήματα στη Θράκη, που κατόρθωσαν να δώσουν έναν θετικό τόνο στην προοπτική του προϊόντος τους, στις άλλες περιοχές η κατάσταση είναι διαφορετική.
Τίτλοι τέλους φαίνεται να πέφτουν για το Αργίτικο πεπόνι στην Αργολίδα, αφού οι περισσότεροι παραγωγοί έχουν προτιμήσει την καλλιέργεια του υβριδικού πεπονιού, που στην πλειοψηφία του προέρχεται από το Ισραήλ.
Ο Θοδωρής Γόγολας, παραγωγός στην περιοχή των Φιχτίων, τονίζει: «Αναγκαστήκαμε να εγκαταλείψουμε την καλλιέργεια ή να την περιορίσουμε σημαντικά, αφού το Αργίτικο πεπόνι υστερούσε τόσο σε αποδόσεις όσο και σε αντοχές σε σχέση με τα υβρίδια» Αν και, όπως παραδέχονται όλοι, η ποιότητα του Αργίτικο είναι ξεχωριστή, αυτό δεν αρκεί, ειδικά από τη στιγμή που στα μειονεκτήματα του προστίθεται και ο μικρός χρόνος συγκομιδής.
Το Αργίτικο πεπόνι έχει διάρκεια συγκομιδής 30 περίπου ημέρες, ενώ το συμβατικό πάνω από 70. Σε ό,τι αφορά τη φετινή διαμόρφωση των τιμών, ο κ. Γόγολας επισημαίνει πως «το ισραηλίτικο υβρίδιο έχει στη χονδρική 50-60 λεπτά ενώ το Αργίτικο φτάνει το 1 ευρώ». Ο ίδιος, τέλος, επεσήμανε τη μεγάλη διαφορά στη στρεμματική απόδοση, όπου για κάθε τόνο Αργίτικου παράγονται περίπου πέντε (!) τόνοι υβριδίων.