Η προστασία των δασών βρέθηκε στο επίκεντρο των κυβερνήσεων του νέου Ελληνικού Κράτους, μετά την επανάσταση του 1821. Βάση στην οργάνωση των δασικών υπηρεσιών έδωσε και ο Βασιλιάς Όθωνας, με στόχο κυρίως κάποιες δομικές αλλαγές που θα περιόριζαν τα κρατικά έξοδα. Μια μορφή μνημονίου θα έλεγε κανείς και στα δάση, χωρίς ωστόσο να μειώνει τους μισθούς των διοικητικών υπαλλήλων που ήταν επιφορτισμένοι με την δασοπροστασία.
Έτσι λοιπόν με βασιλικό διάταγμα του 1838 αναδιαμορφώνεται η Εξωτερική Δασονομική Υπηρεσία, και οι μέχρι τότε υπάρχουσες δασαρχίες αναιρούνται. Πλέον τα δάση του Βασιλείου υποτάσσονται σε μία ανώτερη επιθεώρηση, και διαιρούνται σε τέσσερις υποεπιθεωρήσεις.
Η Αργολίδα υπάγεται στην πρώτη υποεπιθεώρηση με έδρα την Τρίπολη, η οποία εμπεριέχει την μεσημβρινο – ανατολική Πελοπόννησο με τα δασονομεία της Επιδαύρου, της Πύλου, της Μεγαλόπολης, της Γόρτυνος και της Κυνουρίας. Σε αυτά περιλαμβάνονται 4 σταθμοί αρχιφυλάκων 26 δασοφυλάκων.
Οι μισθοί των υπαλλήλων, εμπεριεχομένων των δασονόμων, καθώς επίσης αυτοί των αρχιφυλάκων και των δασοφυλάκων, παραμένουν οι ίδιοι που είχαν προσδιοριστεί με βασιλικό διάταγμα δυο χρόνια πριν, από τον Σεπτέμβρη του 1836. Για τους γραμματείς των επιθεωρητών ορίζεται μισθός 100 δραχμών το μήνα.
Στον ανώτερο επιθεωρητή των δασών του τότε Βασιλείου δινόταν επίσης βαθμός υπουργικού συμβούλου.