Η θεατρική ομάδα του Μορφωτικού Συλλόγου Νέας Κίου παρουσιάζει την παράσταση “Η Αυλή των Θαυμάτων” του Ιάκωβου Καμπανέλλη, σε σκηνοθεσία – διασκευή της Μόνικας – Έλενας Κολοκοτρώνη το Σάββατο 24, την Κυριακή 25 και τη Δευτέρα 26 Αυγούστου στην αυλή της οικίας του Σιδερή Αρβανιτίδη (πλησίον Ι. Ν. Αγίας Ειρήνης Νέας Κιου), στις 8.30 μ.μ.
Λίγα λόγια για το έργο…
Βύρωνας, Αθήνα, κάπου στα τέλη της δεκαετίας του 1950. Σε μια τυπική αυλή πλαισιωμένη από λαϊκές κατοικίες διαδραματίζεται η κωμικο-τραγική ιστορία μας. Στη μεταπολεμική Ελλάδα που κατόρθωσε να επιζήσει από έναν παγκόσμιο κι έναν εμφύλιο, η ανοικοδόμηση και η ανάπτυξη αχνοφαίνονται στον ορίζοντα. Οι αλλαγές είναι ραγδαίες και οι προοπτικές πολλές, ο ευρωπαϊκός προσανατολισμός της χώρας αρχίζει να διαγράφεται και τα πρώτα κύματα Ελλήνων μεταναστών την εγκαταλείπουν σε αναζήτηση ευκαιριών.
Άλλωστε, οι ευκαιρίες και οι προοπτικές δεν είναι ίδιες για όλους, το οικονομικό και κοινωνικό χάσμα που χωρίζει τους πολίτες έχει γιγαντωθεί. Όλα αυτά κι άλλα τόσα ζωγραφίζονται στα πρόσωπα των καθημερινών πρωταγωνιστών της αυλής: μοναξιά, προσφυγιά, ελπίδα, αισιοδοξία κι απογοήτευση, έρωτας και απόγνωση, αλλαγή και ξεριζωμός.
Σε αυτή την αυλή συναντώνται και διαπλέκονται καθημερινά, οι προσδοκίες , οι αγωνίες τους, οι εξομολογημένοι κι οι ανομολόγητοι πόθοι τους. Εκεί χτίζουν τις ελπίδες για το μέλλον, που κάτι καλύτερο θα φέρει… κι εκεί γκρεμίζονται μαζί με την αυλή τους, που δεν έχει χώρο στο “νέο κόσμο” που οικοδομείται με “όχημα” την πολυκατοικία και την αντιπαροχή.
Σε αυτόν τον τόπο οι ήρωες μας θα πρέπει να τραβήξουν μπρος και να χτίσουν στα χαλάσματα του χθες το δικό τους “καλύτερο” αύριο… Σ’ αυτόν τον τόπο… που-παραφράζοντας αμυδρά την κραυγή του ήρωα-“ώρες ώρες μας έρχεται να βγούμε στο δρόμο και να μπήξουμε τις φωνές… σ’ αυτό τον τόπο… “γιατί να πάμε αλλού; εδώ είναι ό τόπος μας… εδώ πρέπει να βρούμε δουλειά, ψωμί, σπίτι… εδώ τα θέλουμε.. εδώ… εδώ..”
Στην πρώτη παρουσίαση του έργου από το Θέατρο Τέχνης το 1957, ο Ιάκωβος Καμπανέλλης είπε, μεταξύ άλλων: «Η Αυλή των θαυμάτων βασίζεται στην έλλειψη σταθερότητας και σιγουριάς, που χαρακτηρίζει τη ζωή του Έλληνα. Όλα στην Ελλάδα ανεβοκατεβαίνουν πολύ εύκολα, κυλούν, φεύγουν κι η συνηθισμένη λαχτάρα του Ρωμιού είναι να στεριώσει κάπου, να σιγουρέψει κάτι».