Στις 10 με 15 Δεκέμβρη του 1822 η πόλη μας άλλαξε κατοίκους. Ο Οθωμανικός πληθυσμός απεχώρησε. Τούρκοι αριστοκράτες, Τουρκαλβανοί μισθοφόροι και κάτι ελάχιστοι Εβραίοι έμποροι εγκατέλειψαν τα σπίτια τους, πήραν μόνο τα αναγκαία μαζί τους, τους έβαλαν σε βάρκες και τους φόρτωσαν στα καράβια.
Τα καράβια που τους πήρανε (Ελληνικά και ένα Εγγλέζικο) δεν μπήκαν στο λιμάνι. Δεν ήθελε ο Κολοκοτρώνης. Προτίμησε το μπαρκάρισμα να γίνει από την Αρβανιτιά. Τους έβγαζαν από την πύλη την μικρή του κάστρου των Τόρων (αυτή που βγαίνει στην ανηφόρα του Ξενία), για να τους ελέγχουν μην τύχει και πάρουν μαζί τους κινητά αντικείμενα μεγάλης αξίας. Κατέβαιναν υπό έλεγχο στην ακρογιαλιά (δεν ήταν τότε πευκοφυτεμένη) και αποχαιρετούσαν την γη που γεννήθηκαν και μεγάλωσαν.
Ο έλεγχος δεν απέδωσε πολλά. Οι Οθωμανοί του Ναυπλίου είχαν ξοδέψει λίρες και τιμαλφή για να προμηθεύονται τρόφιμα από λαθρέμπορους κατά τη διάρκεια της πολιορκίας. Οι Έλληνες όμως κόλλησαν την «λοιμική» μια λοιμώδη νόσο με φοβερές συνέπειες (τις περιγράφει ο Φωτάκος που κόλλησε και ο ίδιος).
Στην ζωγραφιά ένας Τούρκος αξιωματούχος με τον Αλβανό σωματοφύλακά του (φόραγαν και οι Τουρκαλβανοί φουστανέλες) βγαίνει από το Ανάπλι, την τελευταία περίοδο της Τουρκοκρατίας. Κάθε ένας από τους Οθωμανούς του Αναπλιού είχε και από ένα χωριό ιδιοκτησία, τα χωράφια τα καλλιεργούσαν Έλληνες, έτσι ο αγώνας ήταν και Εθνικός και Ταξικός και Θρησκευτικός. Παρέμειναν Τούρκοι στον τόπο μας;
ΥΓ. Αφορμή για την ανάρτηση τούτη ήταν η συγκέντρωση της Δημοτικής Αντιπολίτευσης για το θέμα που έχει προκύψει με τις κατολισθήσεις στον «Γύρο της Αρβανιτιάς». Οι Αντιπολιτευόμενοι έκαναν αυτό που έπρεπε να κάνουν, από τον Δήμαρχο δεν θέλουμε ούτε δηλώσεις ούτε εξαγγελίες. ΜΟΝΟΝ ΕΡΓΑ. Χωρίς απτά ΕΡΓΑ δεν γίνεται πιστευτός.
(Τόλης Κοΐνης)