Αναμενόμενο ήταν τα σούπερ μάρκετ να γίνουν χώρος «εκτόνωσης» των καταναλωτών, αφού αντέδρασαν όλοι σαν να μην υπήρχε αύριο και παρά την διαβεβαίωση ότι θα παραμείνουν ανοικτά όπως και τα φαρμακεία.
Όμως πέρα από τους καταναλωτές, η παρεμπόδιση της διασποράς του κορωνοϊού είναι ευθύνη και αυτού που διαθέτει τον χώρο να σε φιλοξενήσει. Όμως αντ` αυτού είδαμε πως δεν υπήρχε κανένα μέτρο προστασίας των καταναλωτών, που παρ` όλο που ίσως δεν προβλέπεται από την νομοθεσία, είναι υπόθεση του κάθε «οικοδεσπότη» να το λάβει και μάλιστα σε μια τέτοια περίπτωση κινδύνου εξάπλωσης της πανδημίας.
Συναντήσαμε ομάδες καταναλωτών που ενώ έβηχαν, δεν είχαν λάβει το παραμικρό μέτρο προστασίας, αλλά και ουδέποτε παρενοχλήθηκαν από το προσωπικό των σούπερ μάρκετς.
Σε μια ευνομούμενη πολιτεία θα έπρεπε να υποχρεώνονται τουλάχιστον οι μεγάλες επιχειρήσεις να έχουν ένα άτομο στην είσοδο που να ελέγχει τους εισερχόμενους και να τους ενημερώνει για τους κινδύνους τόσο των ίδιων όσο και των υπολοίπων πελατών. Δεν είναι δυνατόν σε μια καφετέρια 10 ατόμων να υπάρχει κίνδυνος μετάδοσης της νόσου και σε ένα σούπερ μάρκετ 100 και πλέον ατόμων να μην υπάρχει αυτός ο κίνδυνος.
Την ώρα που αυτές οι επιχειρήσεις ανενόχλητες και χωρίς κόστος αυξάνουν κατακόρυφα τα κέρδη τους ενώ όλες οι άλλες έκλεισαν από τις απαγορεύσεις, θα έπρεπε και χωρίς πρόβλεψη από την νομοθεσία να λάβουν μέτρα προστασίας των πελατών τους.