Συναισθήματα στην «Κόκκινη Ζώνη» Covid-19: Είναι πολύ δυνατές οι στιγμές που ζούμε! (Video)

Ο φόβος για το άγνωστο επηρεάζει τους πάντες. Πρέπει να είναι κάποιος πάρα πολύ αφελής για να μην φοβάται.

Αυτές τις λέξεις χρησιμοποιεί, για να περιγράψει τα συναισθήματα γιατρών και ασθενών στην «Κόκκινη Ζώνη» του Νοσοκομείου Αναφοράς «Σωτηρία», η γνωστή Λοιμωξιολόγος και Επίκουρη Καθηγήτρια ΕΚΠΑ Γαρυφαλλιά Πουλάκου, στη συνέντευξή της στο anagnostis.org, καλεσμένη του Άκη Γκάτζιου.

Η Γαρυφαλλιά Πουλάκου που κατάγεται από το Ναύπλιο, είναι μία από τους γιατρούς που κρατούν ζωντανό το σύστημα υγείας, ώστε να ανταπεξέλθει στην αντιμετώπιση περιστατικών COVID-19.

Στη συνέντευξη αναζητούνται τα συναισθήματα των γιατρών, των νοσηλευτών, των ασθενών. 

ΔΕΙΤΕ ΤΟ VIDEO

Η γιατρός Γαρυφαλιά Πουλάκου, μέσα από μια φιλική και ανθρώπινη συζήτηση με τον Άκη Γκάτζιο, αναφέρεται στην πραγματικότητα που ζει ως γιατρός και ως άνθρωπος αυτό το διάστημα:

Τα πράγματα άλλαξαν στη ζωή μας μετά από αυτή την πανδημία. Άλλαξε ο τρόπος με τον οποίο ασκούμε την ιατρική, ο τρόπος με τον οποίο βλέπουμε τον ασθενή μας. Οι περισσότεροι από εμάς είχαμε συνηθίσει σε έναν τρόπο πιο ανθρωποκεντρικό. Σήμερα όλα αυτά έχουν καταργηθεί.

Η επαφή είναι περιορισμένη, διότι έχουμε βαρύ εξοπλισμό. Πολλές φορές οι άρρωστοι δεν μπορούν να φανταστούν, ποιος είναι πίσω από αυτό τον προστατευτικό εξοπλισμό, αν και πολλές φορές σε εκπλήσσει το γεγονός ότι σε αναγνωρίζουν από τη φωνή σου.
Και για εμάς είναι δύσκολο, αφού είναι έξω από αυτό που έχουμε συνηθίσει, όπως και για τους ασθενείς είναι επίσης δύσκολο.

Ειδικά για τις μεγάλες ηλικίες που δεν έχουν και την επαφή με την τεχνολογία είναι πολύ μοναχικές αυτές οι ώρες στο νοσοκομείο. Και όταν δεν μπορούν ούτε με το γιατρό τους ή με το νοσηλευτή να κουβεντιάσουν, οι ώρες περνούν δύσκολα. Η ανασφάλεια είναι μεγάλη.

Τί συμβαίνει πράγματι, όταν βγει από την απομόνωση ένας ασθενής που έχει αναρρώσει; Η Γαρυφαλιά Πουλάκου προσπαθεί να αποτυπώσει το συναίσθημα:

Είναι σαν ένας άνθρωπος που απελευθερώνεται από τα δεσμά του. Είναι μοναδικό το συναίσθημα. Όπως μοναδικό είναι το συναίσθημα, όταν βγαίνουν οι άνθρωποι από τη Μονάδα Εντατικής Θεραπείας.

Είναι πολύ δυνατές οι στιγμές που ζούμε. Αυτή η πανδημία θα μας αφήσει πράγματα που ούτε τα φανταζόμασταν πριν από μερικά χρόνια.

Η συζήτηση πάει ακόμα πιο βαθιά. Στο φόβο του γιατρού από τον ιό, που έχει καταλάβει όλο τον πλανήτη. Παρότι το στοίχημα που έχουν βάλει ως κλινική είναι να μην υπάρξει καμία μόλυνση ιατρονοσηλευτικού προσωπικού, στην αρχή υπήρχε φόβος:

Ο φόβος για το άγνωστο επηρεάζει τους πάντες. Πρέπει να είναι κάποιος πάρα πολύ αφελής για να μην φοβάται. Και εμείς οι ίδιοι, πριν να έρθει η ώρα να εμπλακούμε πάρα πολύ δυνατά μέσα στη μάχη, είχαμε πάρα πολύ δύσκολα συναισθήματα να ξεπεράσουμε. Μιλώντας με συναδέρφους, υπήρξαν κάποιοι, οι οποίοι θεώρησαν χρέος να αφήσουν κάτι ως παρακαταθήκη πίσω για τους δικούς τους, για την περίπτωση που κάτι δεν πάει καλά και κάποια στιγμή αρρωστήσουν και οι ίδιοι.

Πώς νοιώθουν όμως οι γιατροί αυτή την περίοδο, που τα μάτια του κόσμου, σε όλο τον πλανήτη, είναι στραμμένα επάνω τους; 

Δεν μπορώ να πω ότι είμαστε συνηθισμένοι σε αυτό το συναίσθημα. Αυτό σου φέρνει στους ώμους σου πολύ μεγάλη ευθύνη. Έρχονται πολλές στιγμές, που δεν ξέρεις αν είσαι ικανός να την σηκώσεις αυτή την ευθύνη. Από την άλλη σκέφτεσαι ότι το σύστημα σε εκπαίδευσε για να είσαι έτοιμος ακριβώς για αυτή τη στιγμή. Και κάνεις την προσπάθεια να είσαι στο ύψος των περιστάσεων.

Όσο για το χειροκρότημα, προσωπικά το θεωρώ κάτι πολύ πρόσκαιρο και δεν νομίζω ότι αυτό είναι που περιμένει ο νοσηλευτής ή ο γιατρός. Είναι σίγουρα κάτι καλό, αλλά όλοι ξέρουμε, ότι η ιατρική και η νοσηλευτική είναι δύο δύσβατοι δρόμοι, που για να τους πατήσεις, πρέπει να έχεις ένα συγκεκριμένο τύπο προσωπικότητας, να το έχεις επιλογή σου και να αγωνίζεσαι μέχρι την ημέρα που θα αφυπηρετήσεις, για να υποστηρίξεις αυτό το ρόλο που διάλεξες. 

Η Γαρυφαλιά Πουλάκου εκτιμά ότι είμαστε πολύ πιο κοντά στο εμβόλιο, σε σχέση με μια αποτελεσματική θεραπευτική προσέγγιση. Εκτιμά, ότι θα έχουμε σχετικά σύντομα ένα εμβόλιο.

Ωστόσο, καλεί τον κόσμο να μην εφησυχάσει:

Ο κόσμος πρέπει να ακούσει τους ανθρώπους που το πέρασαν. Αν ακούσει πραγματικές μαρτυρίες ανθρώπων, που αρρώστησαν από αυτό τον ιό, σίγουρα θα του δώσει το κίνητρο να παραμείνει σπίτι και να περιορίσει την εξάπλωσή του.

Οι διηγήσεις των ανθρώπων που ανάρρωσαν από αυτό τον ιό, είναι ο καλύτερος πρεσβευτής της πολιτικής «Μένω Σπίτι».