Η Ερμιονίδα του 2020, έγινε ξαφνικά η Σπιναλόγκα του 1903.
Βρέθηκε στο στόχαστρο και αντιμετωπίστηκε διαφορετικά από τις περισσότερες περιοχές της Ελλάδας που παρουσιάστηκαν κρούσματα κορωνοϊού.
Γιατί;
Μήπως για να συνεχίσει και μετά την καραντίνα, να παραμένει στην απομόνωση, ώστε να μπορέσει να απολαμβάνει τη dolce vita του το διεθνές τζετ σετ και η εγχώρια ελίτ, που έχει διακτινιστεί στις ομορφότερες μεριές της;
Η Ερμιονίδα βρέθηκε στο επίκεντρο αυτή τη φορά με αφορμή τα κρούσματα, αλλά αντιμετωπίστηκε διαφορετικά από όλες τις άλλες περιοχές της Ελλάδας, που πέρασαν ανάλογη περιπέτεια με τον κορωνοϊό.
Δεν βρέθηκε όμως ποτέ στο επίκεντρο, επειδή έλυσε τα επί δεκαετίες άλυτα προβλήματά της.
Δεν βρέθηκε στο επίκεντρο,
επειδή έλυσε το σοβαρό θέμα με τα σκουπίδια της.
Ούτε επειδή ξεδίψασε με το νερό του Αναβάλλου.
Ούτε επειδή φτιάχτηκαν οι δρόμοι για να έρθει πιο κοντά στο Ναύπλιο και την Αθήνα.
Ούτε καν επειδή έπαψε να δέχεται το βιασμό από την ελίτ των βασιλιάδων, των δισεκατομμυριούχων και όσων την έχουν ως καταφύγιό τους και την θέλουν αποκομμένη από την υπόλοιπη Ελλάδα για να μην τους ενοχλούν στην ησυχία τους.
Η Ερμιονίδα που αγκάλιασε τους πρόσφυγες, την ώρα που το Ναύπλιο και το Άργος σφύριζαν αδιάφορα και πάλευαν με νύχια και με δόντια να μην δημιουργηθεί δομή στην …άλλη Αργολίδα, βρέθηκε ξαφνικά αντιμέτωπη με τα ίδια τα άλυτα προβλήματά της.
Με αποδεκατισμένο το Κέντρο Υγείας
Αποκομμένη οδικώς από την υπόλοιπη Αργολίδα και την Αθήνα
Διψασμένη από πόσιμο νερό και νερό άρδευσης
Με σκουπιδότοπους και άλυτο το θέμα των απορριμμάτων
Σεξουαλικά πεινασμένη
Τα κροκοδείλια δάκρυα για την Ερμιονίδα του Πολιτισμού, τον φυσικό παράδεισο που επιμένουν να γεύονται λίγοι, ανακατεύονται με την κακεντρέχεια αυτή τη φορά.
Αυτή η περιπέτεια της Ερμιονίδας είναι αφορμή για την επόμενη μέρα. Όχι για γκρίνια. Ούτε για δάκρυα. Είναι αφορμή για να μπει και πάλι αυτός ο παράδεισος στο χάρτη της Πελοποννήσου και της Αργολίδας και να απολαμβάνει στο εξής ίσο μερίδιο με τον υπόλοιπο νομό στο ενδιαφέρον της πολιτείας για την επίλυση των άλυτων προβλημάτων της.
Είναι αφορμή και ευκαιρία να το καταλάβουν κάποιοι που θυμούνται την Ερμιονίδα κάθε φορά που έχουμε εκλογές.
Άκης Γκάτζιος