Παραθέτω αυτούσιο απόσπασμα από το βιβλίο «Το νόημα των πραγμάτων» του Νομπελίστα Φυσικού Richard P. Feynman, ενός πολίτη-επιστήμονα (όπως αυτοχαρακτηρίζεται), ισοϋψή του Αϊνστάιν, του Γαλιλαίου, του Δαρβίνου…
…γιατί νομίζω ότι κάποιες επιστημονικές σκέψεις είνε τόσο φρέσκιες και διαχρονικές…
Ίσως και να είμαι αιθεροβάμων…
(ελπίζω οι τυχόν προβληματισμοί να προκύψουν από το κείμενο του Feynman και όχι του υπογραφόμενου)…
«… Ας υποθέσουμε ότι δύο πολιτικοί έχουν θέσει υποψηφιότητα για την προεδρία. Μιλάει, λοιπόν, ο ένας για την αγροτική πολιτική του, και τον ρωτούν: ΄΄Τι θα κάνετε για το πρόβλημα των αγροτών;΄΄, Αυτός γνωρίζει τι θα κάνει και απαντάει αμέσως – μπαμ, μπαμ, μπαμ. Εκείνος που υπέβαλε την ερώτηση στρέφεται στον επόμενο υποψήφιο: ΄΄Τι θα κάνετε για το πρόβλημα των αγροτών;΄΄. ΄΄Να σας πω, δεν ξέρω. Ήμουν στρατηγός και δεν γνωρίζω τίποτα από γεωργία. Μου φαίνεται πάντως ότι πρέπει να είναι πολύ δύσκολο πρόβλημα, γιατί πάνε τώρα δώδεκα, δεκαπέντε, είκοσι χρόνια που παλεύουν με αυτό, παρ΄ ότι όλοι λένε ότι ξέρουν πώς να το λύσουν. Πρέπει να είναι δύσκολο πρόβλημα. Για να το λύσω, λοιπόν, σκοπεύω να συγκεντρώσω γύρω μου πολλούς ανθρώπους που να γνωρίζουν το αγροτικό ζήτημα, να εξετάσω όλες τις συσσωρευμένες εμπειρίες, να καθίσω να το σκεφτώ για κάποιο χρονικό διάστημα και τέλος να καταλήξω σε κάποιο συμπέρασμα με τρόπο λογικό. Δεν μπορώ να σας πω από τώρα ποιο θα είναι το συμπέρασμά μου, μπορώ ωστόσο να σας υποδείξω μερικές από τις αρχές που θα χρησιμοποιήσω: να μην κάνω τα πράγματα δύσκολα για τους μεμονωμένους αγρότες, να βρούμε τρόπους για να αντιμετωπίσουμε κάποια ειδικά προβλήματα, αν υπάρχουν, κλπ, κλπ΄΄. Πιστεύω πως ένας τέτοιος άνθρωπος δεν θα κατάφερνε τίποτα σε τούτη τη χώρα. Έως τώρα, πάντως, δεν το έχει δοκιμάσει κανείς. Αυτή είναι η νοοτροπία του κόσμου: θέλουν οπωσδήποτε να πάρουν μιαν απάντηση. Πιστεύουν, μάλιστα, ότι όποιος δίνει μιαν απάντηση είναι καλύτερος από εκείνον που δεν δίνει – αν και στις περισσότερες περιπτώσεις, ισχύει το αντίστροφο. Το αποτέλεσμα φυσικά είναι ότι ο πολιτικός αισθάνεται πως οφείλει να δίνει απαντήσεις. Και εξ αυτού, καταλήγουμε οι υποσχέσεις των πολιτικών να μην είναι δυνατόν να τηρηθούν ποτέ. Πρόκειται για ένα μηχανικό γεγονός: για κάτι αδύνατο. Η συνέπεια αυτού είναι ότι ουδείς πιστεύει στις υποσχέσεις που δίνονται κατά τις προεκλογικές εκστρατείες. Και το αμέσως επόμενο αποτέλεσμα είναι να υπάρχει γενική περιφρόνηση για την πολιτική, γενική έλλειψη σεβασμού για τους ανθρώπους που προσπαθούν να λύσουν τα προβλήματα, κλπ. Όλα αυτά ξεκινούν από την αρχική αιτία (ενδεχομένως – η ανάλυσή μου είναι απλή). Οφείλονται ίσως στο γεγονός ότι η νοοτροπία του κόσμου είναι να προσπαθεί να βρει την απάντηση έτοιμη αντί να προσπαθεί να βρει κάποιον που να έχει έναν τρόπο να οδηγηθεί στην απάντηση»…
Θ. Σ. Σπαντιδέας
Δημότης Ναυπλίου