Για πολλοστή φορά αποτυχημένες συνταγές του παρελθόντος έρχονται ξαναζεσταμένες και βαπτίζονται πρωτοποριακές.
Η επαναφορά των αποβολών, της βάσης του 10, της τράπεζας θεμάτων, της αύξησης των εξεταζόμενων ενδοσχολικών μαθημάτων είναι μερικά από τα σημεία του νέου εκπαιδευτικού νομοσχεδίου που διαφημίστηκαν ως μεταρρυθμιστικές τομές. Για πολλοστή φορά αποτυχημένες συνταγές του παρελθόντος έρχονται ξαναζεσταμένες και βαπτίζονται πρωτοποριακές.
Μικροπολιτικές σκοπιμότητες και ιδεοληψίες δεν επέτρεψαν ξανά την διαμόρφωση και κατάρτιση ενός καινοτόμου εκπαιδευτικού προγράμματος που θα αποτελέσει βασικό πυλώνα κοινωνικής εξέλιξης και προόδου την επόμενη δεκαετία.
Ένα εκπαιδευτικό πρόγραμμα που πέρα της ανάπτυξης γνωστικών εφοδίων θα καλλιεργεί την εφευρετικότητα, την κριτική σκέψη και την κοινωνική συνείδηση του μαθητή.
Στην χώρα μας, η απουσία φορολογικής συνείδησης αποτελεί διάχυτο κοινωνικό πρόβλημα. Τα μικρομεσαία στρώματα συχνά προσπαθούν να αποκρύψουν εισοδήματα και τα μεσαιομεγάλα συχνότερα προσπαθούν να δημιουργήσουν υπεράκτιες εταιρίες σε κάποιον φορολογικό παράδεισο.
Η φοροδιαφυγή είναι μία αντικοινωνική πράξη, η οποία οξύνειτις κοινωνικές ανισότητες, ανακόπτει την όποια προσπάθεια αναδιανομής του πλούτου, στερεί πόρους από το κράτους και εμποδίζει την εφαρμογή ενός προοδευτικού φορολογικού συστήματος.
Συγχρόνως, με την 4η βιομηχανική επανάσταση σε εξέλιξη, όλο και περισσότερες τραπεζικές συναλλαγές γίνονται από το Laptop ή το κινητό μας και νέα χρηματοοικονομικά προϊόντα, εφαρμογές και κρυπτονομίσματα μπαίνουν στην καθημερινότητά μας.
Η κοινωνία μας έρχεται αντιμέτωπη πλέον με το φαινόμενο του χρηματοοικονομικού αναλφαβητισμού, ο οποίος οδηγεί τους πολίτες σε μη ορθολογικές οικονομικές αποφάσεις, όπως η άσκοπη αγορά περιουσιακών στοιχείων, η πραγματοποίηση λάθος επενδύσεων και η αναποτελεσματική επιχειρηματικότητα.
Η εκπαιδευτική διαδικασία τόσο υπό το πρίσμα της ατομικής εκπαίδευσης του μελλοντικού ενήλικα, όσο και με την αντανάκλαση αυτής στην κοινωνία του σήμερα, αποτελεί το αποτελεσματικότερο όπλο πρόληψης και καταπολέμησης των παραπάνω παθογενειών.
Με τη χρήση διαδραστικών παιχνιδιών σε υπολογιστή, παιχνιδιών ρόλων και με την δημιουργία και προβολή ταινιών κινουμένων σχεδίων στις τάξεις του Δημοτικού, με την εκπόνηση ομαδικών εργασιών, projects και συμμετοχής σε βιωματικά εργαστήρια των παιδιών του Γυμνασίου και με συζητήσεις και ομιλίες με εκπροσώπους των αρμόδιων φορέων για τους μαθητές του Λυκείου η φορολογική συνείδηση και ο χρηματοοικονομικός αλφαβητισμός μπορεί να γίνουν χαρακτηριστικά της κοινωνίας μας τα επόμενα χρόνια.
Για την θέσπιση και εφαρμογή ενός τέτοιου εκπαιδευτικού συστήματος, με την οικονομική σκέψη ως μία από τις πολλές θεμελιώδες αρχές του, απαιτείται διάλογος με τους κοινωνικούς φορείς και αποβολή κάθε παθολογικής εμμονής κομματικής και προσωπικής. Απαιτείται κατανόηση των προβλημάτων του σήμερα και όραμα για την κοινωνία του 2030, κάτι που απουσιάζει από την ηγεσία του υπουργείου Παιδείας.
* Ο τίτλος είναι «κλεμμένος» από την ομότιτλη ταινία του Πέδρο Αλμοδόβαρ, όπου παπάδες ασελγούν σε ανήλικα παιδιά, η κοινωνία κλείνει τα μάτια και μετά από χρόνια υποκριτικά έχει απαίτηση να γίνουν νομοταγείς πολίτες.
** Ο Γιάννης Ρέππας Γιάννης μεγάλωσε στο Μάνεση Μιδέας και μετά το τέλος των σπουδών του στην ΑΣΟΕΕ μένει στην Αθήνα όπου εργάζεται ως Ορκωτός Ελεγκτής Λογιστής. Είναι εκλεγμένο μέλος στην Κεντρική Διοίκηση του Οικονομικού Επιμελητηρίου με την παράταξη “Προοδευτικοί Οικονομολόγοι” και συμμετέχει στην Κεντρική Επιτροπή Ανασυγκότησης του Σύριζα – Προοδευτική Συμμαχία.
Το κείμενο πρωτοδημοσιεύτηκε στο koutipandoras.gr