Επιχωμάτωση του βάλτου στο Ναύπλιο: Σωτηρία ή οικολογική καταστροφή;
Στην ομάδα “Παλαιές φωτογραφίες του Ναυπλίου” δημοσιεύτηκε αυτή η εκπληκτική φωτογραφία. Πρέπει να είναι τραβηγμένη το 1960-61 και μάλλον από την ταράτσα του ξενοδοχείου του Λούρη (ήταν στη γωνία στα φανάρια της Άργους, κατεδαφίστηκε πριν από λίγα χρόνια).
Η περιοχή τότε στα συμβόλαια ονομαζόταν “Γκιούλ Τεπέ”… τώρα πια λέμε οδός Αιγίου ή οδός Αμυμώνης.
Η οδός Αιγίου χαράχτηκε παράλληλα από τις σιδηροδρομικές γραμμές το 1981.
Η οδός Αμυμώνης είναι ο δρόμος που διακρίνεται μπροστά από το εργοστάσιο. Τότε λεγόταν παλαιά οδός Ναυπλίου- Τριπόλεως. Ο δρόμος αυτός ξεκίναγε μπροστά από τον Κύκνο και μετά την “Θανάσαινα” ακολουθούσε την σημερινή οδό Αμυμώνης μέχρι τη Νομαρχία και από εκεί και μετά ακολουθούσε παράλληλη χάραξη προς την σημερινή παραλιακή οδό για Κίο. Σύμφωνα με τον Λαμπρυνίδη τον δρόμο τον έφτιαξαν οι Τούρκοι όταν μεταφέρθηκε η έδρα του Πασά στην Τρίπολη, το 1780. Σωζόντουσαν μέχρι την ασφαλτόστρωσή της κάποια μικρά γεφυράκια που κάλυπταν χαντάκια και ρυάκια.
Εκείνη την εποχή την οδό Αμυμώνης την χρησιμοποιούσαν: α) διάφοροι αγρότες με χωράφια στην παραλιακή ζώνη για να φέρνουν ντόματα στον Κύκνο, β) Οι τσοπάνηδες από την Αρκαδία που ακολουθούσαν τον δρόμο αυτόν όταν κατέβαιναν στα χειμαδιά ή επέστρεφαν στις θερινές τους εστίες. (Βέβαια, από αυτόν τον δρόμο πέρασε και ένας Βασιλιάς. Ο Όθων αποβιβάστηκε στο σημείο που είναι τώρα η Νομαρχία και από εδώ πέρασε αολουθούμενος από χιλιάδες λαού που ζητωκραύγαζαν).
Εκεί μπροστά στο εργοστάσιο έκαναν στάση. Πήγαιναν μέχρι την παλιά πόλη και ψώνιζαν στα μπακάλικα… μετά συνέχιζαν. Εκεί μπροστά από το εργοστάσιο υπήρχε ένα πηγάδι και ένας στάβλος, όπου έβαζαν άλογα για τα κάρα του λιμανιού… την εποχή της φωτογραφίας είχε το άλογο ο κύριος Νίκος, με το παρατσούκλι Έφορος.
Το εργοστάσιο λεγόταν “Κρίνος”. Εκείνη την εποχή έβγαζε τοματοπολτό, μετά έγινε συσκευαστήριο εξαγωγής εσπεριδοειδών, εργαστήριο ειδών λαϊκής τέχνης και κατέληξε σε πολυκατοικία (εκεί που είναι οι Διευθύνσεις πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης).
Όμως το σημαντικότερο σημείο της φωτογραφίας είναι η θάλασσα. Όπως βλέπετε δεν απέχει ούτε πενήντα μέτρα από την οδό Αμυμώνης. Η οδός Κίου είναι …θάλασσα!!! Αυτό βοηθάει να καταλάβουμε το μεγάλο έργο της “επιχωμάτωσης”, έτσι ονομάσθηκε το μπάζωμα της αβαθούς θαλάσσιας ζώνης. Τεραστίου κόστους έργο, ένα μέρος του οποίου έγινε από τον Στρατό (την ΜΟΜΑ). Ήταν το έργο που άλλαξε τη μορφή της πόλης.
Σε όλη την διάρκεια της δεκαετίας του 50 ήταν το μεγάλο θέμα στο Ναύπλιο. Το υπόσχονταν και το ξαναυπόσχονταν οι πολιτικοί. Πίστευαν έτσι ότι: α) Θα βρίσκανε δωρεάν χώρο για το κτίσιμο κοινοφελών υποδομών, β) Θα γλυτώναμε από τα κουνούπια και γ) ότι θα μοιράζονταν οικόπεδα στην φτωχολογιά (κατά το προηγούμενο του κτήματος Ζυμβρακάκη). Δεν ακούστηκε καμία φωνή ότι έτσι καταστρεφόταν η βιοπικιλότητα, ότι θα μειωνόταν η ποσότητα των αλιευμάτων του Αργολικού κόλπου και ότι καταστρεφόταν ένα ιστορικό τοπίο που θα μπορούσε να αξιοποιηθεί καλύτερα τουριστικά.
(Τόλης Κοΐνης)
