Να λειτουργήσει και ως τζαμί και ως χριστιανικός Ναός η Αγία Σοφία

Είναι πράγματι λυπηρό το γεγονός πως ακόμα και σήμερα η θρησκεία, όχι μόνο συνεχίζει να αποτελεί «όπιο για τον λαό», αλλά εργαλείο άσκησης πολιτικής.

 

Του

Άκη Ντάνου

 

Η κίνηση αυτή του Ερντογάν, απ όποια πλευρά κι αν ερμηνευτεί, είτε για την συσπείρωση των μουσουλμάνων ψηφοφόρων γύρω του είτε για άσκηση πίεσης στην Ελλάδα και την Ευρώπη, αποτελεί μια προαναγγελθείσα πολιτική κίνηση που θέτει υπό αμφισβήτηση οτιδήποτε έχει υπογράψει η Τουρκία κάτω από τον κοσμικό μανδύα του Ατατούρκ. Πρόκειται για μια καθαρά πολιτική κίνηση με μηνύματα τόσο για το εσωτερικό της Τουρκίας, όσο και προς την «Δύση» και της Ελλάδας συμπεριλαμβανομένης σ αυτήν.
Πολιτική ήταν κι απάντηση της Δύσης, με την Ελλάδα να απειλεί να μετατρέψει το σπίτι του Κεμάλ στην Θεσσαλονίκη με μια κίνηση «εξόχως συμβολική», έχει να κάνει με το μουσείο του Κεμάλ Ατατούρκ στη Θεσσαλονίκη και τη μετατροπή του σε «μουσείο μνήμης Γενοκτονίας του ελληνισμού», όπως υποστήριξε ο Βορίδης, αγνοώντας ότι το κτήριο έχει παραχωρηθεί από το 1935 στην Τουρκία από τον Δήμο Θεσσαλονίκης και επομένως το ελληνικό κράτος δεν έχει καμιά δικαιοδοσία επ αυτού. Θα μπορούσε ίσως να το τραβήξει περισσότερο ζητώντας την μετατροπή του σε «οίκο ανοχής» και ικανοποιώντας τους ιστορικούς φανατικούς αντικεμαλικούς ισλαμιστές, που υποστηρίζουν πως η μητέρα του Κεμάλ ήταν πόρνη και άγνωστος ο πατέρας του.

Πίσω απ όλα αυτά εμφανίζεται μια σύγκρουση θρησκειών που έχουν μεν κοινή βάση ως απόγονοι του Αβραάμ με κοινούς προφήτες, αλλά με διαφορετική μεθοδολογία ως προς την επιβολή της κυριαρχίας τους και φυσικά την εξυπηρέτηση των πολιτικών στόχων τους, μέσω της χειραγώγησης της συνείδησης των πολιτών. Πριν από χρόνια ο Σάμουελ Π. Χάντινγκτον (Samuel P. Huntington) στο άρθρο του για την σύγκρουση των πολιτισμών ανέφερε ότι η θεμελιώδης πηγή συγκρούσεων στην νέα τάξη πραγμάτων δεν θα είναι πρωτίστως μεταξύ εθνικών κρατών όπως ήταν πριν την Γαλλική Επανάσταση έως τα τέλη του πρώτου παγκοσμίου πολέμου, ούτε ιδεολογικής ή οικονομικής φύσεως όπως μετά τον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο έως την πτώση του τείχους του Βερολίνου, αλλά θα έχουν ως κυρίαρχο πυρήνα την πολιτισμική ταυτότητα.
Η οργάνωση για τα ανθρώπινα δικαιώματα “Society for Threatened People” (GfbV) από το Göttingen εξέφρασε επίσης τη λύπη της για την απόφαση της Τουρκίας. “Είναι απογοητευτικό το γεγονός ότι οι περισσότεροι Μουσουλμάνοι στη Γερμανία προφανώς δεν μπορούν να δείξουν αλληλεγγύη στις χριστιανικές μειονότητες στην Τουρκία”, δήλωσε ο ειδικός της GfbV στη Μέση Ανατολή, Kamal Sido.

Η Διάσκεψη των Καθολικών Επισκόπων εξέφρασε ανησυχία για τη διαταγή του Τούρκου προέδρου και ο Επίτροπος της Γερμανικής Ομοσπονδιακής Κυβέρνησης για τη Θρησκευτική Ελευθερία, Markus Grübel, να δηλώνει ότι η Τουρκία απομακρύνεται από την Ευρώπη και από το σεβασμό για άλλες θρησκείες.
Αυτή η πολιτισμική ταυτότητα, μεταξύ ανατολής και δύσης αποτελεί αυτή την φορά το προσωπείο των κοινωνικών συγκρούσεων ιδίως μέσα στην ίδια την Τουρκία, αποτελώντας μέρος του εποικοδομήματος πάνω στην βάση που δεν είναι άλλη από την οικονομία.
Πίσω απ αυτή βρίσκονται οι διεκδικήσεις στο Αιγαίο, οι εξοπλιστικές σχέσεις Γερμανίας Τουρκίας, ο ρόλος της Τουρκίας στο ΝΑΤΟ κλπ. Μέσα σε όλες τις τοποθετήσεις, ακόμα και της Ελληνικής συμπεριλαμβανομένης «να δεις τι αντίμετρα θα πάρουμε», εκφράζεται η Αποστροφή των Καθολικών στον μη σεβασμό της Αγίας Σοφίας, με επιρροή του Πάππα επι των καθολικών κατά των Μουσουλμάνων της Τουρκίας, ως ακόμα και των Ρώσων που είναι σήμερα ο υπ αριθμόν ένας επισκέπτης της Κωνσταντινούπολης- Ίσταμπουλ λόγω Ορθοδοξίας.

Όμως κανένας θρησκευτικός ηγέτης δεν βγήκε να υπερασπιστεί, όχι το κτήριο, αλλά τις αξίες της πίστης του. Η απάντηση και ο αφοπλισμός της πρότασης Ερντογάν θα ήταν, πέρα από Μουσείο, η Αγία Σοφία να συνεχίσει να παραμένει Ναός. Ένας Ναός όπου θα μπορούσαν να συστεγάζονται οι δύο μεγάλες θρησκείες που τον διεκδικούν για πάρτι τους, τόσο οι Χριστιανοί  και οι Μουσουλμάνοι. Να εκτελούνται μια φορά την εβδομάδα σε συγκεκριμένες ώρας και προκαθορισμένες ημέρες ξεχωριστά για τις δύο κυρίαρχες θρησκείες τελετές, ώστε να αποδείξουν πως πράγματι πρεσβεύουν την αγάπη και όχι την υποταγή στις πολιτικές βουλήσεις των διαφόρων πλευρών.