Νίκη κατήγαγε η Επίδαυρος έναντι του κορωνοϊού, αφού ως θετικός κρίνεται, δεδομένων των συνθηκών, ο απολογισμός του φετινού, ιδιαίτερου Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου.
Το Φεστιβάλ κατάφερε να παρουσιάσει, με συνέπεια και ασφάλεια, λιγότερες μεν από άλλες χρονιές, υψηλού επιπέδου δε παραστάσεις. Λόγω των δυσμενών επιπτώσεων της πανδημίας στον ευρύτερο χώρο του πολιτισμού και τους εργαζόμενούς του, οι οποίες συνεχίζουν να υφίστανται, το Φεστιβάλ αποφάσισε να επεκτείνει, για πρώτη φορά στην ιστορία του, την καλλιτεχνική του δράση και τον χειμώνα με εκδηλώσεις που θα ανακοινωθούν σύντομα.
Η αλήθεια είναι πως στις αρχές Ιουνίου, κι αφού είχε ολοκληρωθεί το καθολικό lockdown, οι περισσότεροι αναρωτιούνταν πως είναι δυνατόν να προσαρμοστεί στα νέα, πρωτοφανή δεδομένα το πρόγραμμα του Φεστιβάλ Αθηνών, το οποίο είχε ανακοινωθεί από τον Μάρτιο, μάλλον σε ακατάλληλη στιγμή.
Προφανώς χρειάζονταν πολλές αλλαγές και ο χρόνος που υπήρχε ήταν ελάχιστος. Τελικά η διοργάνωση κατάφερε να δώσει το παρών με μια σειρά συμπυκνωμένων εκδηλώσεων, υπό τον τίτλο «Υποσύνολο – Fragment», που φιλοξενήθηκαν σε Ηρώδειο και Επίδαυρο.
Με το επιτρεπόμενο όριο χωρητικότητας των παραπάνω ανοιχτών χώρων να έχει οριστεί στο 45% το φετινό Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου υποδέχτηκε, συνολικά, 50.000 θεατές απ’ όλη την Ελλάδα οι οποίοι παρακολούθησαν τις υψηλού επιπέδου παραστάσεις θεάτρου, μουσικής και εικαστικών τεχνών.
Ανάμεσά τους ξεχώρισαν η in situ εγκατάσταση «Αποπροσανατολισμένος χορός / Παραπλανημένος πλανήτης» του Διονύση Καβαλλιεράτου στην ορχήστρα του Ηρωδείου σε σύμπραξη με τον οργανισμό ΝΕΟΝ, οι θεατρικές παραστάσεις του Εθνικού Θεάτρου και του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος, οι συναυλίες των Λεωνίδα Καβάκου, Γιάννη Αγγελάκα, Μόνικας, Αλκίνοου Ιωαννίδη, το αφιέρωμα στον Θάνο Μικρούτσικο, το Γκαλά Όπερας της Εθνικής Λυρικής Σκηνής κ.α.
Αξίζει να σημειωθεί πως. στην συντριπτική πλειοψηφίες τους, οι αναφορές σχετικά με την αυστηρή τήρηση των μέτρων ασφαλείας σε όλες τις εκδηλώσεις, τόσο του κοινού όσο και των ΜΜΕ, ήταν θετικές. Γεγονός που αποδεικνύει πως ο Πολιτισμός μπορεί και πρέπει να παραμένει ζωντανός, ακόμη και στις πιο δύσκολες περιόδους, αρκεί να υπάρχει σωστή οργάνωση αλλά και η απαιτούμενη συνεργασία ανάμεσα σε όλες τις εμπλεκόμενες πλευρές.