Ξεφυτρώνουν σαν τα μανιτάρια στην Πελοπόννησο τεράστια αιολικά και φωτοβολταϊκά με την απολιγνιτοποίηση
Πριν ένα χρόνο, αμέσως μετά την ανακοίνωση της κυβέρνησης ότι, κλείνουν οι λιγνιτικές μονάδες η Ρυθμιστική Αρχή Ενέργειας (ΡΑΕ) στις 26 Σεπτέμβρη 2019, αδειοδότησε 8 νέα αιολικά βιομηχανικά συγκροτήματα στη χερσόνησο Μαλέα στη Λακωνία ισχύος 108 MW με 103 ανεμογεννήτριες, που η διάμετρός τους φτάνει τα 108 m.
Την Δευτέρα 14-9-2020 το Περιφερειακό Συμβούλιο Πελοποννήσου συζήτησε για 5 αιολικά πάρκα στην Αρκαδία ισχύος 74 MW με 23 τεράστιες ανεμογεννήτριες, που η διάμετρός τους φτάνει τα 136 m, και γνωμοδότησε θετικά για δύο.
Αυτές οι αποφάσεις πάρθηκαν με τη σύμφωνη γνώμη της νυν Περιφερειακής Αρχής, των δυνάμεων της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, παρά τις αντιδράσεις των κατοίκων στη ευρύτερη περιοχή του Κοσμά (κατατέθηκαν στο ΠεΣυ πάνω από 300 υπογραφές). Η προηγούμενη περιφερειακή αρχή Τατούλη καταψήφισε, παρόλο που το 2011 – 2012 είχε γνωμοδοτήσει θετικά για αιολικά σε αυτή την περιοχή. Φρόντισαν όμως όλοι με τη στάση τους να παρθεί απόφαση 19 υπέρ 17 κατά, αφού άλλοι απουσίαζαν από την αρχή και άλλοι έφυγαν πριν την ψηφοφορία. Έτσι δεν πήραν μέρος στην ψηφοφορία οι μισοί της παράταξης Τατούλη (ΝΔ – ΠΑΣΟΚ), οι μισοί της παράταξης Δέδε (ΣΥΡΙΖΑ – ΠΑΣΟΚ) και οι εκπρόσωποι της ΑΝΤΑΡΣΥΑ και της Χρυσής Αυγής. Γνωστό και στημένο το παιχνίδι, όπως γινόταν με τη ΣΔΙΤ για τη διαχείριση των απορριμμάτων στην Πελοπόννησο τα τελευταία δέκα χρόνια.
Αυτά τα βιομηχανικά συγκροτήματα, έρχονται να προστεθούν στα 105 αιολικά ισχύος πάνω από 2.000 MW που έχουν αδειοδοτηθεί στην Περιφέρεια Πελοποννήσου, που μαζί με τα μεγάλα φωτοβολταϊκά ξεπερνούν τα 3.100 MW. Να σημειώσουμε, ότι, 28 αιολικά, για τα οποία έχουμε στοιχεία, έχουν επιχορηγηθεί την προηγούμενη δεκαετία, με αποφάσεις όλων των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ της ΝΔ και του ΣΥΡΙΖΑ με ζεστό χρήμα 239.403.695 ευρώ. Καπιταλιστικοί όμιλοι έχουν εγγυημένη κερδοφορία, αφού το ρεύμα που παράγεται όταν φυσάει, υποχρεωτικά μπαίνει στο δίκτυο και πληρώνεται με διπλάσια και τριπλάσια τιμή απ’ ότι κοστίζει στη ΔΕΗ η παραγωγή με λιγνίτη.
Στόχος τους 12.000 MW
Φουντώνουν λοιπόν στην Πελοπόννησο τεράστια αιολικά και φωτοβολταϊκά βιομηχανικά συγκροτήματα. Στόχος σύμφωνα με δηλώσεις του πρώην περιφερειάρχη κ. Τατούλη να ξεπεράσουν οι ΑΠΕ στη Πελοπόννησο τα 12.000 MW. Να εγκατασταθούν ακόμα και θαλάσσια αιολικά στα παράλια της Πελοποννήσου. Τώρα με λεφτά του Ελληνικού λαού φτιάχνονται οι υποδομές. Αναβαθμίζεται η γραμμή μεταφοράς υψηλής τάσης Μεγαλόπολη – Κόρινθος σε 400.000 volt και τελειώνει η κατασκευή αντίστοιχων γραμμών Μεγαλόπολη – Πάτρα και Μεγαλόπολη – Μολάοι, καθώς και το μικρό καλώδιο διασύνδεσης Κρήτης – Πελοποννήσου.
Οι ιδιοκτήτες των αιολικών και οι κυβερνήσεις που τους υπηρετούν, δεν υπολογίζουν τοπία που οι ίδιοι οι αστικοί θεσμοί έχουν χαρακτηρίσει ως τοπία Ιδιαίτερου Φυσικού Κάλους Διεθνούς Εμβέλειας και ως Περιοχές Απολύτου Προστασίας. Δεν υπολογίζουν παραδοσιακούς οικισμούς, ειδικές ζώνες διατήρησης, ειδικές ζώνες προστασίας, Natoura κ.λπ. Ξεφυτρώνουν σε περιοχές που επλήγησαν από πυρκαγιές και έχουν κηρυχθεί αναδασωτέες.
Δεν είναι λοιπόν υπερβολή όταν λέμε ότι στη Πελοπόννησο θα διαμορφωθεί ένα δάσος ανεμογεννητριών και φωτοβολταϊκών, πυλώνων υψηλής τάσης και γραμμών μεταφοράς ενέργειας υπερυψηλής τάσης, με τεράστιους εκβραχισμούς για να ανοιχτούν οι δρόμοι να φτάσουν οι ανεμογεννήτριες στις βουνοκορφές για να στηθούν οι βάσεις στήριξης των ανεμογεννητριών, για να γίνουν τα δίκτυα μεταφοράς στους υποσταθμούς.
Εκατοντάδες χιλιάδες στρέμματα δασικής γης καθώς και γόνιμης γης στους καπιταλιστές των ΑΠΕ. Πρόσφατα δημοσιεύθηκε σε εφημερίδα της Μεσσηνίας άρθρο καθηγητή σε πανεπιστήμιο της Γερμανίας που προτείνει στους αγρότες του κάμπου της Μεσσηνίας που ξεκληρίζονται από τις χαμηλές τιμές στο ελαιόλαδο και από τις καταστροφές στη παραγωγή από δάκο, καύσωνα, γλυοσπόριο κ.λπ. να ξεριζώσουν τις ελιές και να φυτέψουν λαμπόγυαλα, να εγκαταστήσουν φωτοβολταϊκά.
Τρίβουν τα χέρια τους οι καπιταλιστές
Πλάι στα δις ευρώ που διατίθενται για ζεστό χρήμα – επιχορηγήσεις στους καπιταλιστικούς ομίλους που δραστηριοποιούνται στις ΑΠΕ και για τη διαμόρφωση των υποδομών, προστίθενται και τα 5 δις ευρώ από ευρωενωσιακούς και εθνικούς πόρους που θα δοθούν μέσα από το Ταμείο Δίκαιης Μετάβασης πάλι στο μεγάλο κεφάλαιο για επενδύσεις. Το «Master Plan» για την απολιγνιτοποίηση που ανακοίνωσε η κυβέρνηση προβλέπει αύξηση ορίων χρηματοδότησης των επενδυτών πάνω από το 100%.
Από την άλλη για το λαό σχεδιάζεται η διαμόρφωση ενός «θαλάμου αερίων» από την καύση των απορριμμάτων για παραγωγή ενέργειας.
Οι εργαζόμενοι οι αγρότες οι αυτοαπασχολούμενοι στη Πελοπόννησο δεν έχουν να περιμένουν τίποτα καλύτερο από το φούντωμα των ΑΠΕ και από τα «Master plan» της «απολιγνιτοποίησης». Θα πληγούν ιδιαίτερα οι αυτοαπασχολούμενοι και οι μικροί επαγγελματίες που δραστηριοποιούνται στη περιοχή που φυτρώνουν ΑΠΕ στην εστίαση, τον τουρισμό, την κτηνοτροφία, την μελισσοκομία κ.λπ.
Αντίθετα με αυτά τα μέτρα της κυβέρνησης και της ΕΕ κάποιοι κεφαλαιοκράτες τρίβουν τα χέρια τους, όταν τους υπόσχονται «ειδική δέσμη επενδυτικών κινήτρων» (ειδική φορολογική ζώνη, φοροαπαλλαγές και φοροελαφρύνσεις, απαλλαγή τελών, επιδότηση ασφαλιστικών εισφορών, δάνεια με ευνοϊκούς όρους και εγγυήσεις του Δημοσίου κ.α.). Ενώ για τους εργαζόμενους επιφυλάσσουν ανεργία ή στην καλύτερη περίπτωση κατάρτιση με προγράμματα για μισθούς πείνας, απασχόληση αντί για μόνιμη δουλειά με δικαιώματα, και για το λαό ενεργειακή φτώχεια.
Αυτή είναι η έξυπνη και πράσινη Ευρώπη της ανεργίας, της ενεργειακής φτώχειας και της εξαθλίωσης για τους εργαζόμενους και τα παιδιά τους και των κερδών των λίγων μονοπωλίων. Τα όποια «εμβληματικά έργα» είτε είναι για φρού φρού και αρώματα είτε για κάποια που θα λειτουργήσουν για κάποιο διάστημα και μετά θα μείνουν κουφάρια όπως στη ΒΙΠΕ Τρίπολης, πάλι θα τα πληρώσει ο λαός από την τσέπη του, από την άγρια φορολογία και την εκμετάλλευσή του.
Δίκαιη αναπτυξιακή μετάβαση για το λαό, δεν μπορεί να υπάρξει στο καπιταλιστικό σύστημα. Για αυτό πρέπει αυτοί που πλήττονται σήμερα να βρεθούν στην πρώτη γραμμή του αγώνα, ώστε να διεκδικήσουν τη λύση που μπορεί να ικανοποιήσει τις ανάγκες του λαού και των εργαζομένων, να διασφαλίζει την κάλυψη των ενεργειακών αναγκών της χώρας και τη μείωση της ενεργειακής της εξάρτησης, την προστασία του περιβάλλοντος και της υγείας, τις σταθερές θέσεις εργασίας. Πρόκειται για το δρόμο του σοσιαλισμού, την ανώτερη μορφή οργάνωσης της οικονομίας, που θα ωθείται από την κάλυψη των πραγματικών αναγκών της κοινωνίας και όχι από το κέρδος. Μόνο σε μια τέτοια κοινωνία, το ενεργειακό προϊόν θα είναι κοινωνικό αγαθό και όχι εμπόρευμα.
(Νίκος Γόντικας)
