Φοινικόπτερα, γνωστά ως φλαμίνγκο κατέκλυσαν για ακόμα μία φορά το Ναύπλιο, με τον φωτογραφικό φακό του Θάνου Κομνηνού να κάνει πάλι το θαύμα του, αποτυπώνοντάς νεαρά πτηνά στις πιο όμορφες στιγμές τους.
Τα φοινικόπτερα εθεάθησαν πλησίον του κτηρίου της Περιφερειακής Ενότητας Αργολίδας στον υγρότοπο Ναυπλίου – Νέας Κίου, όπου αποτελεί ένα από τα αγαπημένα τους στέκια.
Τα πτηνά με το χρώμα της φλόγας στα φτερά τους και την ιδιόμορφη στάση τους στο ένα πόδι, δημιουργούν με την παρουσία τους εικόνες εξωτικού προορισμού στην αργολική θάλασσα.
Τα φλαμίνγκο ή φοινικόπτερα επιλέγουν συχνά την περιοχή για να κάνουν μια στάση, να συλλέξουν τροφή ή να ξεκουραστούν πριν ξεκινήσουν το μεγάλο ταξίδι τους προς το νότο.
Ποια είναι όμως τα φλαμίνγκο και πού οφείλουν το ιδιαίτερο χρώμα τους;
Τα φοινικόπτερα αποκτούν το χαρακτηριστικό ροζ χρώμα στις φτερούγες τους όσο μεγαλώνουν, καταναλώνοντας τις μικροσκοπικές γαρίδες Artemia, τις οποίες αναζητούν στα ρηχά νερά των υγροτόπων.
Στην Ελλάδα συγκεντρώνονται σε μεγάλους πληθυσμούς στο Εθνικό Πάρκο Δέλτα Αξιού καθ’ όλο το έτος. Οι μεγαλύτερες συγκεντρώσεις καταγράφονται το χειμώνα στη λιμνοθάλασσα Αλυκής Κίτρους, λόγω του ιδανικού για τροφοληψία βάθους της, που δεν ξεπερνά το 1,5 μ., αλλά και χάρη στην έλλειψη όχλησης από ανθρώπινες δραστηριότητες.
Για την αναπαραγωγή τους ταξιδεύουν στη Γαλλία, την Ισπανία, την Τουρκία και σε άλλες χώρες της Μεσογείου. Στις αρχές της δεκαετίας του 2000 έγινε μια απόπειρα σχηματισμού αποικίας στην Αλυκή Κίτρους, με κατασκευή φωλιών και ωοτοκία, όμως -για άγνωστους λόγους- η αποικία εγκαταλείφθηκε.
«Καλός γε και φοινικιούς», μ’ αυτά τα λόγια στις “Όρνιθες” ο Αριστοφάνης περιγράφει το φλαμίνγκο που συνομιλεί με τον Έποπα και τον Ευελπίδη στην Νεφελοκοκκυγία. Μάλιστα ο Έποπας στην αρχαία ελληνική κωμωδία δίνει τον ορισμό του “φοινικόπτερου” απαντώντας: “Εικότως γε και γαρ όνομ’ αυτώ ‘στι φοινικόπτερος” δηλαδή “και γι’ αυτό ονομάζεται φοινικόπτερος”.
Φαίνεται λοιπόν, ότι το χρώμα των φτερών, που ήταν κόκκινο (φοινικοῦν) οδήγησε τους αρχαίους Έλληνες να ονομάσουν τα πουλιά αυτά φοινικόπτερα. Ωστόσο, διατηρείται και ο ισχυρισμός ότι τα φλαμίνγκο σχετίζονταν με το ιερό πτηνό των αρχαίων Αιγυπτίων, τον Φοίνικα και γι’ αυτό ονομάζονταν έτσι. Φλαμίνγκο, πάντως, τα ονόμασαν οι Πορτογάλοι ή οι Ισπανοί από την λέξη “flamengo”, που σημαίνει “αυτός που έχει το χρώμα της φλόγας”.
Τα φλαμίνγκο συχνά στέκονται στο ένα πόδι, ενώ το άλλο είναι μαζεμένο κάτω από το σώμα τους. Η αιτία αυτής της συμπεριφοράς δεν είναι πλήρως κατανοητή. Μία θεωρία είναι ότι με το να στέκονται στο ένα πόδι εξοικονομούν περισσότερη σωματική θερμότητα, δεδομένου ότι ξοδεύουν αρκετό χρόνο μέσα στο κρύο νερό. Ωστόσο, αυτή η συμπεριφορά συμβαίνει και στο ζεστό νερό, και παρατηρείται στα πουλιά που τυπικά δεν στέκονται στο νερό.
Μία εναλλακτική θεωρία είναι ότι με το στήσιμο στο ένα πόδι μειώνεται η ενέργεια που πρέπει να καταναλωθεί για την παραγωγή μυικής προσπάθειας ώστε το πουλί να σταθεί και να ισορροπήσει στο ένα πόδι. Μία έρευνα σε πτώματα φλαμίνγκο έδειξε ότι η στάση στο ένα πόδι μπορεί να επιτευχθεί χωρίς καμία μυική δραστηριότητα, ενώ τα ζώντα φλαμίνγκο επιδεικνύουν σημαντικά μικρότερη κίνηση στην μονόποδη στάση. Εκτός από το ότι στέκονται στο νερό, τα φλαμίνγκο μπορούν να πατήσουν με τα μεμβρανωτά τους πόδια στη λάσπη, για να φέρουν στην επιφάνεια το φαγητό που βρίσκεται στον πάτο.
Όπως και να ‘χει πάντως τα φλαμίνγκο στον υγρότοπο της Νέας Κίου αποτελούν ένα πολύ όμορφο θέαμα, που μπορείτε να απολαύσετε δια ζώσης ή μέσα από τις φωτογραφίες του Θάνου Κομνηνού που σας παραθέτουμε.
