Οι αναμνήσεις ενός Αργείου Πλοιάρχου

Επανακυκλοφόρησε ανανεωμένο, το βιβλίο – βιογραφία του Παναγιώτη Π. Φίλη, Πλοιάρχου `Α του Εμπορικού Ναυτικού με τίτλο «Αναμνήσεις ενός Πλοιάρχου».

Στο κεφάλαιο «Απόφαση για θάλασσα» μνημονεύει την βοήθεια που του παρέσχε ο Θεοδόσιος Μ. Ντάνος, παππούς του συνιδιοκτήτη του Αναγνώστης – Ένθεσις, Θεοδοσίου Ντάνου καθώς και ενδιαφέρουσες πληροφορίες για το πώς γινόταν εκείνη την περίοδο η συγκοινωνία του Ναυπλίου με το Άστρος:

«Στον Πειραιά υπήρχε μια ανιψιά του πατέρα, παντρεμένη με μηχανικό του εμπορικού ναυτικού, η οποία ερχόταν τακτικά στο σπίτι μας. Ρωτώντας τους έμαθα κάποια πράγματα για τη ζωή στη θάλασσα και έτσι αποφάσισα να γίνω ναυτικός. Όμως αγαπούσα και τη θάλασσα.

Το 1954, μόλις τελείωσα το εξατάξιο τότε γυμνάσιο, έβγαλα ναυτικό φυλλάδιο και προσπαθούσα να μπαρκάρω. Για να μπαρκάρεις όμως, έπρεπε να έχεις τρίμηνη προϋπηρεσία σε κάποιο καΐκι. Αυτό δεν ήταν απόλυτο. Οι έχοντες γνωστούς και ιδίως οι νησιώτες μπάρκαραν και χωρίς προϋπηρεσία. Ο κανόνας έχει πάντα τις εξαιρέσεις του. Με τη βοήθεια του φίλου μου Θεοδοσίου Ντάνου, που υπηρετούσε στο λιμενικό σώμα στο Ναύπλιο, το 1955 ναυτολογήθηκα στο καΐκι «Ζωοδόχος Πηγή», που έκανε δρομολόγια συνήθως Ναύπλιο – Άστρος. Η συγκοινωνία τότε γινόταν με τα καΐκια Η συμφωνία με τον ιδιοκτήτη και καπετάνιο ήταν να είμαι άμισθος και να πληρώνω τα ασφάλιστρά μου. Η συμφωνία, αν και προφορική, έπρεπε να τηρηθεί. Τα δρομολόγια Ναύπλιο – Άστρος εκτελούνταν από δύο καΐκια εναλλάξ κάθε εβδομάδα. Την εβδομάδα του ρεπό έφευγα και δούλευα σακιαδόρος. Έτσι μάζευα τα απαιτούμενα χρήματα για την ασφάλειά μου. Συμπληρώνοντας το τρίμηνο έφυγα.

Το 1956, πάλι με τη βοήθεια φίλων, μπαρκάρισα στην εταιρεία του κ. Πεζά Απόστολου από τη Ν. Κίο. Δυστυχώς στο πρώτο μου ταξίδι Ευρώπη – Αμερική αναγκάζομαι να κάνω εγχείριση σκωληκοειδίτιδος στο Newport News της Virginia και να επιστρέψω Ελλάδα. Στο νοσοκομείο και στο διπλανό μου κρεβάτι έφεραν έναν σχεδόν ετοιμοθάνατο από το πολύ ξύλο που έφαγε από επίδοξους ληστές. Μην έχοντας τι να κάνω τον φροντίζω όσο μπορώ. Αυτό το έμαθαν η γυναίκα του και οι δύο κόρες του από τη νοσοκόμα ΜitcheΙΙ, πάρα πολύ καλός άνθρωπος».

Το βιβλίο αποτελεί μια ιστορία ανθρωπιάς και θάλασσας, και πέρα από όποιες αναφορές σε πρόσωπα, ιστορικές στιγμές του Άργους, προσωπικές πολιτικές προτιμήσεις, περιέχει πολύ ενδιαφέροντα στοιχεία για την ζωή των ναυτικών, γραμμένα σε πολύ κατανοητή γλώσσα. Καλοτάξιδο.