Το βιβλίο του Αργείτη Πάνου Δημάκη για ένα από τα αποτρόπαια έγκληματα στην Ελλάδα

Το μυθιστόρημα του Αργείτη συγγραφέα Πάνου Δημάκη «Δεκαεπτά κλωστές» που κυκλοφορεί από την «Κάπα Εκδοτική» βρίσκεται ήδη στη 2η έκδοσή του. Το θέμα του βιβλίου αφορά το πιο άγνωστο άγριο έγκλημα της Ελλάδας, που έγινε στα Κύθηρα το 1909.

Ο δημιουργός του έχει καταγωγή από τo Άργος ενώ το τελευταίο κεφάλαιο του βιβλίου εκτυλίσσεται στο Ναύπλιο. Ο Πάνος Δημάκης είναι φιλόλογος – μεταφραστής, έχει ήδη γράψει δύο λεξικά ενώ αυτή την περίοδο γράφει το δεύτερο μυθιστόρημά του.

 

Το βιβλίο «Δεκαεπτά κλωστές» έχει δεχθεί θετικές κριτικές όχι μόνο από το αναγνωστικό κοινό αλλά και από βιβλιοκριτικούς. Η γνωστή σεναριογράφος Μιρέλλα Παπαοικονόμου το προετοιμάζει για σενάριο, ελπίζοντας να βρεθεί χρηματοδότηση.

 

«Δεκαεπτά κλωστές»

Λίγοι γνωρίζουν ότι ένα από τα πλέον αποτρόπαια εγκλήματα που έγιναν ποτέ στην Ελλάδα συνέβη το μακρινό 1909 στο νησί των Κυθήρων…

Αποτελεί μια αιματηρή ιστορία που είναι αδύνατον να ξεχαστεί από τους ντόπιους του νησιού.

Ο δράστης είναι ο Καστελάνης, ένας νεαρός τσαγκάρης και λυράρης, που οδηγήθηκε σε αυτήν την αποτρόπαια πράξη μετά από μια συνεχιζόμενη αδικία εναντίον του. Προδομένος από όλα και από όλους κι έχοντας χάσει ό,τι ήταν πολύτιμο στη ζωή του, παίρνει μια μοιραία απόφαση που έχει στιγματίσει τα Κύθηρα εδώ και 111 χρόνια.

 

Στο μυθιστόρημα «Δεκαεπτά κλωστές», ο συγγραφέας Πάνος Δημάκης παίρνει την τολμηρή απόφαση να μην περιοριστεί σε μια στεγνή αφήγηση που αφηγείται τις αστυνομικές έρευνες. Για τον Δημάκη, τα κοινωνικά και ψυχολογικά εναύσματα που οδήγησαν τον Καστελάνη σ’ αυτή του την πράξη είναι πιο σημαντικά από την απλή εξακρίβωση στοιχείων και συγκέντρωση μαρτυριών. Άλλωστε αυτό που έχει σημασία είναι, τι μπορεί να οδήγησε τον δράστη σε μια τόσο ακραία πράξη;

Οι «Δεκαεπτά κλωστές» είναι ένα βιβλίο που αναφέρεται στην τότε υπερ-συντηρητική και επικριτική κοινωνία, με ομοιότητες όμως που είναι εμφανείς ακόμη και στην Ελλάδα του σήμερα. Γιατί όσα χρόνια και αν περάσουν πρέπει να θυμόμαστε ότι «εκείνος που δεν μπορεί να ζει μέσα στην κοινωνία με τους άλλους, είναι είτε θηρίο είτε θεός»…