Ο Σακχαρώδης Διαβήτης(ΣΔ) είναι μια χρόνια νόσος με ετερογενές και πολυπαραγοντικό υπόστρωμα. Χαρακτηρίζεται από διαταραχή του μεταβολισμού των υδατανθράκων, λιπών και πρωτεϊνών η οποία οφείλεται σε έλλειψη ινσουλίνης. Η κύρια έκφραση της διαταραχής του μεταβολισμού στο ΣΔ είναι η αύξηση των επιπέδων γλυκόζης στο αίμα.
Μια από τις κατηγορίες του ΣΔ, αποτελεί ο Σακχαρώδης Διαβήτης τύπου 1 ή Νεανικός Διαβήτης. Η 14η Νοεμβρίου έχει ορισθεί ως Παγκόσμια Ημέρα κατά του Νεανικού Διαβήτη.
Πρόκειται για αυτοάνοσο νόσημα που οφείλεται σε καταστροφή των β-κυττάρων των νησιδίων του παγκρέατος, με αποτέλεσμα την απόλυτη έλλειψη ινσουλίνης. Σύμφωνα με την ΕΔΕ (Ελληνική Διαβητολογική Εταιρεία), αφορά στο 5-10% των ατόμων με ΣΔ. Στην Ελλάδα η επίπτωση εκτιμάται σε 9,7/100.000 κατ’ έτος.
Ο Σακχαρώδης Διαβήτης τύπου 1 εκδηλώνεται κυρίως σε παιδική ή εφηβική ηλικία. Κατά κανόνα τα άτομα αυτά είναι λεπτόσωμα και ελλιποβαρή. Οι πιθανότητες εμφάνισης Διαβήτη τύπου 1 επηρεάζονται τόσο από γενετικούς όσο και από περιβαλλοντικούς παράγοντες. Επομένως, ο Διαβήτης τύπου 1 δεν είναι μία ‘αμιγώς’ γενετική διαταραχή.
Τα κύρια χαρακτηριστικά συμπτώματα είναι η πολυουρία, η πολυδιψία, η πολυφαγία, ανεξήγητα γρήγορη απώλεια βάρους, ξηρότητα-κνησμός δέρματος, λοιμώξεις ή τραύματα που αργούν να επουλωθούν, αδυναμία, κοιλιακό άλγος. Κύριο γνώρισμα του είναι η αύξηση γλυκόζης στο αίμα (γλυκόζη πλάσματος νηστείας ≥126 mg/dL ή Γλυκόζη πλάσματος 2 ωρών κατά τη δοκιμασία φόρτισης με γλυκόζη 75 γρ ≥200mg/dL ή τυχαία μέτρηση γλυκόζης πλάσματος ≥200 mg/dL σε άτομο με ΣΔ με τυπικά συμπτώματα υπεργλυκαιμίας ή υπεργλυκαιμική κρίση) και συχνά η γλυκοζουρία.
Επιπλέον η γλυκοζυλιωμένη αιμοσφαιρίνη(HbA1c) στο ΣΔ είναι ≥6,5%.
Σήμερα, ο Σακχαρώδης Διαβήτης τύπου 1 αντιμετωπίζεται με χορήγηση ινσουλίνης, εφαρμογή κατάλληλου διαιτολογίου, σωματική άσκηση και συνεχή επιμόρφωση του παιδιού και της οικογένειας γύρω από τη νόσο.
Στα παιδιά, ο τρόπος συμπεριφοράς τους στη νέα καθημερινότητα μπορεί να διαμορφωθεί και να διδαχθεί. Οι έφηβοι χρειάζονται ειλικρινή και ευθεία αντιμετώπιση, ώστε να πειστούν να συμπεριλάβουν το πρόγραμμα του διαβήτη στην καθημερινότητα τους. Κύριο ρόλο παίζουν οι γονείς και η συμμόρφωση στις οδηγίες του θεράποντος.