Χαίρε κράτος…..

Η απέναντι όχθη του Βασίλη Καπετάνιου
 
Χαίρε κράτος,                      
σου στέλνω επιστολή  γιατί δεν υπήρχε άλλος τρόπος για να επικοινωνήσω μαζί σου. Με τα νέα μέτρα που μας επέβαλες μπήκαμε και εμείς στον δρόμο των αναγκαστικών περικοπών. Το διαδίκτυο ούτε σου γεμίζει το στομάχι, ούτε σε ζεσταίνει έτσι το ιντερνέτ ήταν το πρώτο που περικόψαμε. Ήταν λοιπόν αδύνατον να επικοινωνήσω μαζί σου με ηλεκτρονικό ταχυδρομείο.  Με την δική σου «βοήθεια» λοιπόν ανακαλύψαμε ξανά την χαρά της γραφής και της αλληλογραφίας. Ελπίζω και της αλληλοβοήθειας… αν και προς τα παρόν ο καθένας μας είναι ταμπουρωμένος στις ανασφάλειες που προκάλεσες. Τα νέα και τα γεγονότα μέσω της αλληλογραφίας  απόκτησαν ένα βάθος χρόνου, εκείνη την αναμονή που τους έλειπε. Τα δάκτυλα μου στην αρχή δυσκολεύτηκαν να εξοικειωθούν ξανά με την τριποδική λαβή αλλά τελικά τα κατάφερα να πιάσω ξανά μολύβι. Τώρα πια οι λέξεις που σκέπτομαι κατά κάποιο τρόπο παίρνουν μια προσωπική μορφή όπως περνάνε μέσα από τα δάκτυλα μου.
 
Χαίρε κράτος,
 
κανονικά θα πρέπει να σου εκφράσω τις ευχαριστίες μου. Γιατί λόγω των σκληρών σου μέτρων ανακάλυψα ξανά τον ρομαντισμό. Είναι νύχτα, φοράω δυο ζευγάρια πιτζάμες. του μακαρίτη του πατέρα μου, τώρα επιβεβαιώνεται εκείνη η φράση του θα πεθάνω και θα με θυμηθείς. Στα χέρια φοράω  γάντια για να μπορώ να κρατάω το μολύβι στο τζάκι καίω ένα κομμάτι από την παλιά ντουλάπα της μάνας μου.  Σπάζει λίγο το κρύο αλλά έχει ρίξει χιόνια στα γύρω βουνά και το τσούζει λίγο σήμερα. Ο φόρος που μπήκε στα καυσόξυλα τα έκανε και αυτά μεγάλο έξοδο. Ο καθένας καίει πλέον ότι βρίσκει μπροστά του. Εμείς θυμηθήκαμε ότι στο υπόγειο ήταν η παλιά ντουλάπα της γιαγιάς.
 
Χαίρε κράτος,
 
με τα δυσβάσταχτα μέτρα που πήρες  οδήγησες την μνήμη μας σε ξεχασμένα μονοπάτια. Όταν κατεβήκαμε στο υπόγειο για να αξιοποιήσουμε την παλιά ντουλάπα της γιαγιάς ως καύσιμη ύλη, βρήκαμε ένα μεγάλο αριθμό παλαιών καλοδιατηρημένων ρούχων, και τις πυτζάμες του πατέρα μου! Σε ένα συρτάρι βρήκαμε μια παλιά ρώσικη φωτογραφική μηχανή Ζένιτ, ένα κουτί με αρχείο από αρνητικά φιλμ και ένα κουτί με ξεχασμένες οικογενειακές φωτογραφίες.  Τα παιδιά για πρώτη  φορά έπιασαν μηχανή της παλιάς εποχής και φιλμ στα χέρια τους. Εντυπωσιάστηκαν όταν του είπα ότι τραβάγαμε φωτογραφίες και περιμέναμε μέρες για να τις εμφανίσει ο φωτογράφος και μετά τις βάζαμε στα άλμπουμ και όχι στον υπολογιστή όπως κάνουν σήμερα. Όχι αυτά δεν τα κάψαμε ακόμα, η ντουλάπα είναι πολύ μεγάλη και το ένα φύλο της μας έχει κρατήσει για μια βδομάδα το τζάκι αναμμένο.
 
Χαίρε κράτος,
 
τότε θυμήθηκα ότι η μάνα μου από το σπίτι της στο χωριό κρατούσε και δυο λάμπες πετρελαίου. Είχα δίκιο. Τις ανακαλύψαμε στο τρίτο φύλλο της ντουλάπας τυλιγμένη μέσα σε εφημερίδες. Δεν θα το πιστέψεις κράτος πόσο μεγάλη ήταν η έκπληξη του βενζινά όταν πήγα με ένα δίλιτρο μπουκάλι αναψυκτικού να προμηθευτώ πετρέλαιο. Αλλά γρήγορα φωτίστηκε, με μια  λάθος ερμηνεία το μυαλό του, νόμισε ότι έμεινε από καύσιμα το αμάξι μας. Αλλά αυτό καίει βενζίνη και όχι πετρέλαιο. 
 
-Που έμεινες να έρθω να σε τραβήξω; ( Πέρα από την συμπόνια στον αδικοσταματημένο οδηγό στο βλέμμα του ήταν και η προσδοκία του καυσίμου που θα πουλούσε.)
 
-Εδώ κοντά είμαι θα περάσω μετά να γεμίσω.
 
Η λάμπα πετρελαίου είναι πιο οικονομική από τα κεριά , μυρίζει λίγο αλλά είναι και πιο ασφαλής. Με μαθηματική ακρίβεια πολύ σύντομα θα κόψουμε και το ηλεκτρικό ρεύμα. Μπορεί το ρεύμα οριακά να μπορούσαμε να το πληρώσουμε αλλά με τα χαράτσια, φόρους και λοιπά, δεν βγαίνει. Οι πρόβες που έχουμε κάνει αυτές τις μέρες με τις λάμπες πετρελαίου έχουν δείξει ικανοποιητικά αποτελέσματα . Με δύο λάμπες στο χαμηλό φυτίλι μπορεί να έχω οριακό φωτισμό για όλο το σπίτι. Ελπίζω κράτος να μην βάλεις τεκμήρια στην χρήση λαμπών πετρελαίου ανά κατοικία.
 
Χαίρε κράτος,
 
με την αδιέξοδη πολιτική σου με βοήθησες να κάνω βουτιά στα παιδικά μου χρόνια χωρίς να χρειαστεί να περάσω από το ψυχαναλυτικό ντιβάνι. Όταν βρήκαμε εκείνο το κουτί με τις παλιές οικογενειακές φωτογραφίες με μιας φόρτωσαν οι μπαταρίες της μνήμης. Πήγα σαράντα τόσα χρόνια πίσω πέρασαν χιλιάδες εικόνες από το μυαλό μου. Το μαύρο καζάνι που ζέσταινε νερό η μάνα μου για να πλύνει τα ρούχα, η σόμπα η  οποία είχε πολλαπλές χρήσεις, πρόσφερε ζέστη, ζεστό νερό γινόταν και μαγειρικό σκεύος. Το ψυγείο του πάγου, τα μεγάλα ραδιόφωνα γύρω από τα οποία μαζεύονταν οι γείτονες να ακούσουν τα νέα. Εμείς πιτσιρικάδες Κυριακή μεσημέρι ακούγαμε την μπάλα. Με την φωνή του εκφωνητή  βλέπαμε τον Παπαϊωάννου της Αεκάρας να κάνει το περίφημο διπλό σπάσιμο μέσης και να ρίχνει την κεραυνοβόλα κεφαλιά του. Θυμήθηκα τα κυριακάτικα τραπέζια μαζεύονταν δυο τρεις οικογένειες μαζί και τρώγανε. Τότε οι άνθρωποι, τραγουδάγανε , κλαίγανε και γελάγανε μαζί. Υπήρχαν και τότε μεγάλες δυσκολίες για τα καθημερινά της ζωής αλλά κράτος υπήρχε μια μεγάλη διαφορά, δεν νοιώθαμε ότι κάποιος, όπως εσύ κράτος να  προσβάλει κάθε μέρα την αξιοπρέπεια μας σε ατομικό και συλλογικό επίπεδο. Αλλά τι σου λέω τώρα, για σένα οι λέξεις πατρίδα, αξιοπρέπεια έχουν αντικατασταθεί από μέτρα και στόχους που πρέπει να πιάσεις.
 
Χαίρε κράτος ,
 
με τα μέτρα που έχεις πάρει με βοήθησες να βελτιώσω την φυσική μου κατάσταση. Όπως θα κατάλαβες και από την σκηνή με τον βενζινά το οικογενειακό αυτοκίνητο είναι παροπλισμένο εδώ και καιρό. Ευτυχώς  ένας φίλος που ξέρει από αυτά μου είπε και το σήκωσα πάνω σε τσιμεντόλιθους για να μην χαλάσουν τα λάστιχα. Για τις πινακίδες δεν το συζητάμε τις  έχουμε παραδώσει από πέρυσι.  Αλλά επειδή άρχισαν να παρατηρούνται κλοπές σε λάστιχα τα έβγαλα και αυτά. Τώρα που αρχίσαμε να καίμε την ντουλάπα της γιαγιάς έχουμε χώρο στο υπόγειο και τα αποθήκευσα εκεί. Ποιος ξέρει μπορεί κάποτε να τα ξαναχρησιμοποιήσουμε. Είπαμε η ελπίδα πεθαίνει τελευταία. Όλες μου τις δουλειές πια τις κάνω με τα πόδια ή με το ποδήλατο. Και το ποδήλατο στο υπόγειο το βρήκαμε. Ο ανελκυστήρας επειδή κάνει μεγάλη κατανάλωση ρεύματος παροπλίστηκε και όλοι ανεβοκατεβαίνουμε τις σκάλες. Μαζί με την αναγκαστική διακοπή, λόγω κόστους και του καπνίσματος έχω παρατηρήσει σημαντική βελτίωση στην φυσική μου κατάσταση. Τώρα αρχίζω να πιστεύω τον μακαρίτη τον πατέρα μου που μου έλεγε ότι με νοικιασμένα ποδήλατα έφευγαν από το Άργος και φτάνανε μέχρι την Κόρινθο.
 
-Χαίρε κράτος …..
 
-Τι χαίρε κράτος και κουταμάρες χριστιανέ μου.  Σε πήρε ο ύπνος στον καναπέ και παραμιλάς;  Από τι ώρα έχεις ξυπνήσει;
 
-Εεε τι έγινε;
 
 Ο Γιώργης ξύπνησε αλαφιασμένος, το προτεταμένο χέρι της γυναίκας σαν χαιρετισμός λεγεωνάριου ήταν έτοιμο να του ρίξει χαστούκι. Στο πλάι του καναπέ μια παλιά ρώσικη φωτογραφική μηχανή ένα κουτί με φιλμ και φωτογραφίες , αδιάβαστες κυριακάτικες εφημερίδες με τα νέα οικονομικά μέτρα, στην αναμμένη τηλεόραση το συνδρομητικό κανάλι έπαιζε « Αστερίξ και Οβελίξ εναντίον του Καίσαρα» , στο τζάκι μια παλιά λάμπα πετρελαίου σβηστή.
 
-Έχουμε ρεύμα ακόμα …. ( από την τηλεόραση ακούγονταν το πλήθος να παραληρεί χαίρε Καίσαρ )
 
-Σηκώθηκες από τα χαράματα, άναψες όσα φώτα μπορούσες, γέμισες τον καναπέ με όσα αποκόμματα γινόταν  έβαλες και την τηλεόραση να δεις ταινία και τελικά σε πήρε ο ύπνος. Δεν μου λες, σήμερα δεν είπες ότι θα τέλειωνες με τα συμμαζέματα στο υπόγειο; Είπαμε να κερδίσουμε λίγο χώρο και εσύ έχεις γεμίσει τον τόπο κουτιά και  άχρηστα πράγματα. ( Από την τηλεόραση ακούστηκε το χτύπημα μιας δυνατής γροθιάς του Οβελίξ, ο Γιώργης ξύπνησε οριστικά και έφερε το μυαλό του σε ισορροπία.)
 
Δευτέρα πρωί,  το σωματείο του είχε απεργία. Αυτός ούτε με τους απεργούς ήταν, ούτε με τους απεργοσπάστες, είχε βρει την χρυσή ουδετερότητα με την μακροχρόνια πυώδη αμυγδαλίτιδα η οποία δήθεν τον έπιανε πάντα σε ημέρες απεργίας. Κάτι σαν ψυχοσωματική αντίδραση. Σήμερα την ημέρα της απεργίας που ήταν «άρρωστος» θα τέλειωνε με το υπόγειο, έτσι είχε υποσχεθεί. Πήρε το τηλέφωνο και κάλεσε ένα νούμερο.
 
-Έλα προϊστάμενε..
 
-Έλα Γιώργη άρρωστος είσαι πάλι ;
 
-Που είναι η συγκέντρωση του σωματείου;
 
-Γιώργη είσαι καλά ; (!!!)
 
-Τρέμε κράτος οι μελλοθάνατοι δεν σε προσκυνούν.
 
-Γιώργη είσαι καλά; Σε ξαναρωτάω. (Ο προϊστάμενος προτιμούσε τους βολεμένους εργάτες των αναρρωτικών από τους απεργούς.)
 
-Μια χαρά είμαι, ονειρεύτηκα και ξύπνησα…