Τελειώνει το Βοήθεια στο σπίτι;

Ανάστατοι είναι οι εργαζόμενοι του προγράμματος «Βοήθεια στο σπίτι», αλλά και όσοι εξυπηρετούνται από το πρόγραμμα, αφού στις 31 Μαρτίου καταργείται.
Σύμφωνα με όσα ανακοινώνει το Σωματείο εργαζομένων τοπικής αυτοδιοίκησης Αργολίδας «Στις 31 Μαρτίου η τρικομματική συγκυβέρνηση με αποκλειστική της ευθύνη, καταργεί τα προγράμματα των κοινωνικών δομών των Δήμων, παρόλο που η Κεντρική Ένωση Δήμων Ελλάδας επιβεβαιώνει ότι  μέσω ειδικά του «Βοήθεια στο Σπίτι» υπάρχει τεράστια εξοικονόμηση πόρων λόγω της μείωσης του κόστους λειτουργίας των ασφαλιστικών οργανισμών με την παροχή υπηρεσιών υγείας και πρωτοβάθμιας φροντίδας, από ένα δίκτυο χιλιάδων εξειδικευμένων στελεχών και της εισροής ασφαλιστικών εισφορών εκατοντάδων εκατομμυρίων ευρώ, ενώ σχετική  έρευνα του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου (καθηγητή κ. Ξ. Κοντιάδη) δείχνει το «Βοήθεια στο Σπίτι» ως την υπηρεσία με την μεγαλύτερη αποτελεσματικότητα και ως την πλέον καινοτόμα σε επίπεδο τοπικής αυτοδιοίκησης».
Όπως τονίζουν οι εργαζόμενοι «Η παροχή κοινωνικής φροντίδας και προστασίας, πρωτίστως αποτελεί ευθύνη του κράτους και παρέχεται χωρίς διακρίσεις σε κάθε άτομο που βρίσκεται σε κατάσταση ανάγκης. Δε μπορεί εξασφαλισμένα χρήματα με νόμο που καλύπτουν την λειτουργία όλων των Δημοτικών δομών, να μοιράζονται σε ιδιώτες στο όνομα των ίσων ευκαιριών».
Τέλος επισημαίνουν ότι αν σταματήσει το πρόγραμμα θα βγουν στην ανεργία περίπου πέντε χιλιάδες εργαζόμενοι σε όλη τω χώρα.
Σύμφωνα με τον βουλευτή Αργολίδας του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ Δημήτρη Κοδέλα,
το πρόγραμμα “Βοήθεια στο Σπίτι” λειτούργησε για μία σχεδόν δεκαετία  και απέδειξε την αποτελεσματικότητά του. Σήμερα εξυπηρετεί πολλές χιλιάδες ανήμπορων ηλικιωμένων με ηλικία μεγαλύτερη των 65 και ποσοστό αναπηρίας μεγαλύτερο του 67%. Στους δήμους του νομού Αργολίδας μεγάλος αριθμός ηλικιωμένων στηρίζει κυριολεκτικά την επιβίωσή του στη δωρεάν παροχή ιατρικής φροντίδας, νοσηλευτικής μέριμνας, συμβουλευτικής και συναισθηματικής στήριξης, ακόμη και σίτισης, στο προσωπικό του “Βοήθεια στο Σπίτι” και στη λειτουργία του προγράμματος.     
Προφανώς, αυτό που θα αναμενόταν κάτω από τις συνθήκες ανθρωπιστικής κρίσης που διαμορφώνονται στη χώρα, είναι ο σχεδιασμός επέκτασης του προγράμματος, ώστε να εξυπηρετήσει και άλλους συμπολίτες μας, ηλικιωμένους ή/και με αναπηρία.
Αντίθετα, ενάντια στις πραγματικές ανάγκες του πληθυσμού, σχεδιάζεται η υποκατάστατη του προγράμματος με το “Κατ’ οίκον Φροντίδα Συνταξιούχων” βάζοντας πολύ “αυστηρότερες” προϋποθέσεις, με  σκοπό  να περιοριστούν οι δικαιούχοι και να “ξεφορτωθούν” τους εργαζόμενους.
 Έτσι, θέτουν νέο ηλικιακό όριο το 78ο έτος της ηλικίας και εισοδηματικά κριτήρια, αποκλείουν άτομα με ποσοστό αναπηρίας μικρότερο του 67% αγνοώντας όμως άλλα περιστατικά, όπως  π.χ. τον κοινωνικό αποκλεισμό  των ατόμων, κ.α. Οι εργαζόμενοι στο πρόγραμμα υπολογίζουν, ότι ο αριθμός των εξυπηρετούμενων θα πέσει στο 1/5 του σημερινού  αριθμού.
Αυτό που είναι κατανοητό από τους εργαζόμενους στο πρόγραμμα, την τοπική αυτοδιοίκηση και τους εξυπηρετούμενους, είναι η αναγκαιότητα να μετατραπεί από πρόγραμμα σε μόνιμη δομή. Και αυτό, για να εξασφαλιστεί η απρόσκοπτη και σταθερή λειτουργία του και να υπάρχει η δυνατότητα εξυπηρέτησης μεγαλύτερου αριθμού δικαιούχων”.