Αλλάχ Ακμάρ

Η απέναντι όχθη του Βασίλη Καπετάνιου
Ο Ομάρ μπήκε στο υπερκατάστημα της στρατιωτικής βάσης που εργαζόταν σαν στρατιωτικός γιατρός αγόρασε μια πολύ μεγάλη ποσότητα τροφίμων και έφυγε για την μουσουλμανική γειτονιά που μεγάλωσε.
Μετά τα γεγονότα διάφοροι μάρτυρες είπαν ότι το απόγευμα πριν από το μακελειό μοίρασε τρόφιμα στους γέροντες της παιδικής γειτονιάς του και τρία αντίτυπα του κορανίου  σε μικρά παιδιά.
Ο πατέρας του Ομάρ ήταν πολιτικός πρόσφυγας και βρέθηκε στην Αμερική μετά τα πρώτα βίαια γεγονότα στην Παλαιστίνη. Ήξερε ότι αν ήθελε να κάνει οικογένεια και να μεγαλώσει τα παιδιά του με ασφάλεια πρέπει να μεταναστεύσει στη δύση.
-Πατέρα θα σπουδάσω ιατρική θέλω να γίνω ψυχίατρος
-Μα δεν έχουμε χρήματα για κάτι τέτοιο, θέλουμε 12 χρόνια ακόμα για να ξεχρεώσουμε το μαγαζί τώρα πήραμε τα πάνω μας, μετανάστες είμαστε.
-Πήρα δάνειο από το κράτος για τις σπουδές και για κάποια χρόνια για να ξεχρεώσω θα δουλέψω στο στρατό για λίγα χρόνια , θα γίνω στρατιωτικός γιατρός
-Εκεί μέσα είσαι χαμένος μην ξεχνάς ότι για αυτούς θα είσαι παλαιστίνιος και μουσουλμάνος, όποιος μπλέξει με τις εξουσίες δύσκολα ξεμπερδεύει.
Τα τελευταία λόγια ήχησαν παράξενα στα αυτιά του. Πέρασε με πολύ μεγάλη επιτυχία τις εξετάσεις και προφορικές και γραπτές.
-Το θρήσκευμα σας; Ήταν μια προφορική ερώτηση
-Άθεος , απάντησε αντανακλαστικά και αμήχανα, σαν  αστραπή πέρασαν από το μυαλό του τα λόγια του πατέρα του. Δεν είδε ότι ο εξεταστής σημείωσε με κόκκινο μελάνι , άθεος μουσουλμάνος , παλαιστίνιος αμερικανός πολίτης.
Έκανε λαμπρές σπουδές, ο στρατός τον αντιμετώπιζε σαν πολύτιμο περιουσιακό στοιχείο και επιχορήγησε και τις μεταπτυχιακές του σπουδές. Εξειδικεύτηκε στο «στο πολεμικό μετατραυματικό στρες» . Τα μεγαλύτερα προβλήματα των μάχιμων στρατιωτών ήταν τα ναρκωτικά ο αλκοολισμός που άρχιζαν στα πεδία των μαχών και το μετατραυματικό στρες όταν επέστρεφαν.
Του φάνηκε μεγάλη επιστημονική πρόκληση να αναλάβει πολεμιστές από το Κουβέιτ το Αφγανιστάν και το Ιράκ. Παθιάστηκε με αυτή την δουλειά. Οι μαρτυρίες και τα περιστατικά το ένα «καλύτερο» από το άλλο, η φρίκη είχε τεράστιο επιστημονικό ενδιαφέρον.
Τον απορρόφησε κυριολεκτικά η μελέτη και η βοήθεια αυτών των ανθρώπων . Η κατάσταση ήταν δραματική νέα παιδιά που προσπαθούσαν να ξεφύγουν από τα ναρκωτικά και το αλκοόλ και ταυτόχρονα να προσπαθούν να απαλλαγούν από όλα αυτά που βίωσαν και του μετέφεραν,

• οικογένειες που ξεκληρίστηκαν ολόκληρες αγκαλιασμένες
• έμβρυο να χάσκει νεκρό έξω από την κοιλιά της μάνας του ενώ αυτή προσπαθούσε να σώσει το άλλο παιδί
• να μαζεύουν διαμελισμένα άκρα για να συνθέσουν σώματα για να τα παραδώσουν στις οικογένειες τους.

Η μια εμπειρία πιο συγκλονιστική από την άλλη . Ταυτίστηκε σε επικίνδυνο βαθμό με τους ασθενείς του, άρχισε να χάνει το θεραπευτικό του ρόλο. Με τις διηγήσεις των στρατιωτών άρχισε να ταυτίζεται και με τα θύματα, όλοι μουσουλμάνοι ,όλους  άρχισε να τους νοιώθει μακρινούς συγγενείς.
Παρατήρησε ότι άρχισε να έχει παράξενα συμπτώματα:
-η συμπεριφορά του απέναντι στους ανθρώπους της καθημερινής του ζωής ήταν έντονα αρνητική , ευέξαπτος με το παραμικρό , παρουσίαζε δυσκολίες στον ύπνο του, ξαφνικές ταχυκαρδίες , τάσεις για εμετό, κόπηκε και η όρεξη του
-ένοιωθε έντονες ενοχές για τον πόλεμο στο Ιράκ, ένοιωθε ότι έπρεπε να υπερασπιστεί τον εχθρό του . Παρατήρησε δυσκολίες στην μνήμη και την συγκέντρωση της προσοχής του αλλά με την βοήθεια των πολλών έγχρωμων
σημειωμάτων και του δημοσιογραφικού ραδιοφώνου το ξεπέρασε αυτό. Αλλά ένοιωθε ότι έχασε την επαφή με τον εαυτό του.
Άρχισε να έχει εφιάλτες με εικόνες από τις ιστορίες που του είχαν διηγηθεί οι άρρωστοι στρατιώτες .  Ξυπνούσε με τρόμο και ένοιωθε τα χέρια του βουτηγμένα στο αίμα να προσπαθεί να συγκολλήσει διαμελισμένα σώματα για να παραδώσει ένα αξιοπρεπές πτώμα στους συγγενείς  Πολλές φορές  το πτώμα ήταν το δικό του και το παρέδιδε στον πατέρα του.
Σκέφθηκε να ζητήσει βοήθεια από κάποιο συνάδελφο του. Αλλά το μετάνιωσε αμέσως, η παλαιστινιακή του καταγωγή ήταν μια τροχοπέδη στην καριέρα του τώρα μάλλον ζητώντας  μόνος του βοήθεια  θα έβαζε και άλλο ένα.
 Σκέφθηκε ότι για να ξεπεράσει από αυτό το έντονο άγχος μόνο μία λύση υπήρχε . Να παραιτηθεί από τον στρατό και να συνεχίσει την καριέρα του σαν ιδιώτης ιατρός. Αν τολμούσε να εγκαταλείψει τον στρατό ή θα πλήρωνε ένα τεράστιο ποσό που δεν είχε την δυνατότητα ή θα πήγαινε φυλακή , ο στρατός είχε επενδύσει ένα πολύ μεγάλο κεφάλαιο πάνω του, δεν μπορούσε να τον αφήσει να φύγει.
Πήρε δυο μέρες άδεια και πήγε να δει τους γονείς του. Μεσημέρι τον βρήκε ο πανικός των ονείρων με τις εφιαλτικές εικόνες από ένα πόλεμο που δεν πολέμησε, ένα πόλεμο που δεν τον έζησε .
Ξύπνησε στο εφηβικό του δωμάτιο ακούγοντας « Αλλάχ Αλλάχ» Στο μεγάλο σαλόνι του πατρικού είχαν μαζευτεί φίλοι συγγενείς και ο νέος ιμάμης για να τον τιμήσουν . Το επιδέξιο μάτι του ιμάμη είδε τον πανικό στα μάτια του . Από εκείνο το απόγευμα ο καλοσπουδασμένος γιατρός του ορθού λόγου , από τον ψυχικό πανικό που του έκανε το σύστημα το οποίο καλέστηκε να υπηρετήσει έγινε άβουλο πλάσμα στον θρησκευτικό φανατισμό που του πρόσφερε παρηγοριά στην ψυχική και σωματική ένταση που βίωνε .
Ο ιμάμης του έμαθε ότι οι επιθέσεις αυτοκτονίας στο όνομα του Αλλάχ γίνονται από μαχητές του θεού και όχι από εγκληματίες όπως λένε οι τηλεοράσεις .Γαλήνευε η ψυχή και το σώμα του όταν έβγαζε την άσπρη ιατρική μπλούζα και  φόραγε λευκά παραδοσιακά μουσουλμανικά ρούχα και πήγαινε στο τζαμί.
Ένοιωθε ότι ξεπερνούσε την κρίση αλλά όλα φούντωσαν ξαφνικά, όταν του ανακοίνωσαν ότι σε λίγες μέρες θα πήγαινε στο Ιράκ σε αποστολή. Τώρα ο πανικός του είχε και χρονικό ορίζοντα. Δήλωσε παραίτηση αλλά και πάλι δεν έγινε δεκτή . Σε έξαλλη κατάσταση πήρε τηλέφωνο τον Ιμάμη

• Ο Αλλάχ θα σου δείξει τον δρόμο  τι πρέπει να κάνεις του είπε ο ιμάμης                               

Στην βάση που υπηρετούσε , την μεγαλύτερη στρατιωτική βάση στον κόσμο από το 2003 μέχρι το 2009 είχαν αυτοκτονήσει 75 στρατιώτες που γύρισαν από τον πόλεμο.
Σε μια μέρα σκοτώθηκαν 13 και τραυματίστηκαν 31  από δικά του και άλλα πυρά, όταν σε έξαλλη κατάσταση μπήκε σε αίθουσες τελετών για στρατιώτες που έπαιρναν τα πτυχία τους για να γίνουν έμμισθοι επαγγελματίες φονιάδες στην Μέση Ανατολή.
Αλλάχ Ακμάρ , ο Θεός είναι μεγάλος, ούρλιαζε ενώ σκορπούσε τον θάνατο.
Θύμα και θύτης ο ίδιος μια πολεμικής μηχανής που τον ήθελε ακριβοπληρωμένο αμορτισέρ για να αποσβένει επικίνδυνους κραδασμούς από τα πολεμικά της εξαρτήματα όταν αυτά προσβάλλονταν από κάποια βλάβη
Θύμα και θύτης ενός θρησκευτικού φανατισμού που του πρόσφερε πρόσκαιρη παρηγοριά στον ψυχικό και σωματικό πανικό, ένα θρησκευτικό φανατισμό που του πρόσφερε ένα άρρωστο φονικό διέξοδο.
Υ.Γ. Η ιστορία είναι φανταστική αλλά στηρίχθηκε στα αποκόμματα των εφημερίδων για μακελειό σε Αμερικάνικη Βάση.  όσο πιο έντονα γίνονται τα φαινόμενα ολοκληρωτισμού  σε Δύση και Ανατολή τόσο θα αυξάνουν τα θύματα – θύτες των ίδιων μηχανισμών που τους δημιούργησαν για να τους υπερασπιστούν αλλά και  δεν μπορούν να αντέξουν την πίεση τους . Το ξέσπασμα της απρόσμενης καθημερινής  βίας είναι πολύ κοντά μας .