Οι «Μαθηματικής ακρίβειας» χειρισμοί του Κ. Γκάτζιου

Βρεθήκαμε πρώτη φορά στα έδρανα του Μαθηματικού στο ιστορικό «Παράρτημα» του Πανεπιστημίου της Πάτρας. Εκείνος έφτανε στο τέλος κι εγώ «ψαράκι». Συζητούσαμε για το Αρχαίο Θέατρο και τις παραστάσεις. Τριάντα και κάτι χρόνια μετά ο Κώστας Γκάτζιος, δήμαρχος πια του Καλλικρατικού Δήμου Επιδαύρου, προσδοκά να ακουμπήσει το δικό του λιθαράκι στην αναγέννηση του τόπου όπου κάθαρση σώματος και ψυχής έγιναν ένα.
 
 
«α»: Στον αγώνα σου για τη διεκδίκηση του Δήμου Επιδαύρου βασικό σου μότο θυμάμαι να είναι το «Δεν υποσχόμαστε ρουσφέτια ούτε εξυπηρετήσεις. Δεν χαϊδεύουμε τ’ αυτιά κανενός». Δε φοβήθηκες ότι στην Ελλάδα του πολιτικού αλισβερισιού μια τέτοια δήλωση θα μπορούσε εν δυνάμει να σε … «ρίξει στο καναβάτσο»;
Κ. ΓΚΑΤΖΙΟΣ: Ως γνωστόν, ασχολούμαι με τα κοινά εδώ και πολλά χρόνια. Γνώριζα ότι τα δύσκολα ήταν μετά τις εκλογές, επομένως δε μπορούσα να δώσω υποσχέσεις που δεν ήταν δυνατόν να τηρήσω. Όλα λοιπόν ήταν πιθανά. Αλλά κρίνοντας πλέον εκ του αποτελέσματος, βλέπεις κι εσύ ότι οι καθαρές κουβέντες φέρνουν θετικά αποτελέσματα, γι’ αυτό ό,τι είπα το τηρώ. Έτσι όπως έχουν εξελιχθεί τα πράγματα στη χώρα μας, όλοι οι πολίτες έχουν ανάγκες. Δεν είναι ούτε ηθικό ούτε τίμιο να κάνουμε διακρίσεις και δεν μπαίνω σε τέτοιες διαδικασίες. Θέλω και προσπαθώ να είμαι δίκαιος. Βέβαια δε μπορούμε να τους ευχαριστήσουμε όλους και τα παράπονα δε λείπουν.
Για το αν χαϊδεύουμε αυτιά….. όχι δεν χαϊδεύουμε.  Δεν καλοπιάνουμε κανέναν, όμως διεκδικούμε πράγματα για το Δήμο μας με κάθε τρόπο. Και προκειμένου να επιτύχουμε ένα καλό αποτέλεσμα κάθε φορά, συνεργαζόμαστε με όποιον μπορεί να βοηθήσει, από όποιον χώρο και αν προέρχεται.
Όσον αφορά το πολιτικό κόστος …είναι αναπόφευκτο. Να ξέρεις όμως ότι ο κόσμος πλέον έχει αλλάξει νοοτροπία και τρόπο σκέψης.
 
«α»: Οραματίστηκες ένα Δήμο με παρεμβατικό λόγο, μαχητικό, απαιτητικό, καταγγελτικό και μπροστάρη. Αυτά πριν. Τώρα, μετά από δυο χρόνια και κάτι, πιστεύεις ότι είναι εφικτό, δεδομένης της κατάστασης που έχει διαμορφωθεί στη χώρα και με τις αποφάσεις να λαμβάνονται ερήμην του πολίτη;
Κ. ΓΚΑΤΖΙΟΣ: Το κράτος κάνει τη δουλειά του κι εμείς τη δική μας. Σε ό,τι αφορά το Δήμο, οι αποφάσεις δε λαμβάνονται ερήμην του πολίτη. Οι συνεδριάσεις του Δημοτικού Συμβουλίου είναι ανοιχτές, οι πολίτες μπορούν να τις παρακολουθούν και επίσης όταν ζητούν το λόγο, τον έχουν.
Ως Δήμος δεν έχουμε σηκώσει τα χέρια ψηλά. Σαφώς οραματιζόμαστε, σαφώς απαιτούμε και εξαντλούμε όλα τα περιθώρια διεκδικώντας με κάθε τρόπο, όπως προανέφερα, παρά τις περιορισμένες δυνατότητες και δυσκολίες που έχουμε σε ανθρώπινο δυναμικό στις υπηρεσίες του Δήμου.
 
«α»: Δυο Δήμοι (Ασκληπιείου και Επιδαύρου) με διαφορετικό προφίλ, διαφορετικούς σχεδιασμούς, διαφορετική ίσως αντιμετώπιση των πραγμάτων έγιναν ένα. Πόσο επιτυχημένος μπορεί να θεωρηθεί ο συγκερασμός και πόσο «ανέφελη» η κοινή πορεία σήμερα; Χρειάζονται … «μαθηματικής ακρίβειας» χειρισμοί;
Κ. ΓΚΑΤΖΙΟΣ: Εγώ το Δήμο Επιδαύρου τον πιστεύω και γι αυτό επέλεξα και να τον υπηρετήσω. Η προετοιμασία για να φτάσουμε στον Καλλικράτη ήταν ελλιπής, το γνωρίζουμε όλοι. Επομένως ο γενικός σχεδιασμός συνένωσης έγινε από το κράτος με τα κενά και τα προβλήματα που όλοι ξέρουμε και όλοι αντιμετωπίζουμε καθημερινά. Άρα η επιτυχία του συγκερασμού δεν εξαρτάται αποκλειστικά από τη Δημοτική Αρχή. Οι δικοί μας χειρισμοί στα δημοτικά πράγματα σχεδιάζονται και υλοποιούνται ως ΔΗΜΟΣ ΕΠΙΔΑΥΡΟΥ και δεν κάνουμε τοπικιστικές διακρίσεις.
«Μαθηματικής ακρίβειας» χειρισμοί θεωρώ πως χρειάζονται σε όλα τα επίπεδα.
 
«α»: Ασκληπιείο και Επίδαυρος, δυο τόποι άρρηκτα δεμένοι με το αρχαίο θέατρο και το Φεστιβάλ. Πολλοί γκρινιάζουν για υποβάθμιση τόσο του θεσμού όσο και αυτού καθ’ αυτού του χώρου. Ποιοι είναι οι προσωπικοί σου στόχοι γι αυτό, δεδομένης και της πρότασης που ήδη κατέθεσες για τη διεξαγωγή ιατρικών συνεδρίων παράλληλα με το Διεθνές Φεστιβάλ Αρχαίου Δράματος;
Κ. ΓΚΑΤΖΙΟΣ: Γκρινιάζουν αδικαιολόγητα;;;
Ως προς το θεσμό, έχω τις απόψεις μου αλλά δεν είμαι και ειδικός. Για τα θέματα του χώρου όμως…..
Σε ένα χώρο με ένα μνημείο-στολίδι του κόσμου, όπου συρρέει καθημερινά πλήθος επισκεπτών από κάθε γωνιά της γης, που βρίσκεται όχι απλά στα διοικητικά όρια του Δήμου αλλά στην έδρα του, ο Δήμος δεν έχει λόγο. Η εικόνα δεν είναι αυτή που αρμόζει σε ένα τέτοιου είδους μνημείο, η συμπεριφορά των υπευθύνων το ίδιο και ο Δήμος εισπράττει την αρνητική  κριτική και χρεώνεται την αδιαφορία και την απραξία.
Εμείς πάντως, επιδιώκουμε την καλή συνεργασία με την ηγεσία και τις υπηρεσίες του Υπουργείου Πολιτισμού.
Ο Δήμος έχει αναλάβει τη δαπάνη της εκπόνησης μιας μελέτης για την ανάπλαση του χώρου πρόσβασης στο μνημείο, ύψους 100.000  € η οποία εδώ και τρία χρόνια δεν έχει ολοκληρωθεί και οι ευθύνες δεν είναι του Δήμου. Το ΕΣΠΑ οδεύει προς το τέλος του και η μελέτη, πολύ φοβάμαι ,θα μείνει στα χαρτιά….
Προσωπικός στόχος  μου είναι η επιδίωξη παραχώρησης των εγκαταστάσεων του «ΞΕΝΙΑ» στο Δήμο και η αξιοποίησή τους με τον αρμόζοντα σεβασμό στο χώρο, στους επισκέπτες και προς όφελος των δημοτών.
Όσο για την πρότασή μου για τη διεξαγωγή ιατρικών συνεδρίων καθ’ όλη τη διάρκεια του χρόνου και την ίδρυση του Ασκληπιείου Βοτανικού Κήπου πιστεύω ότι δένει και συμπληρώνει την πρόταση για το Διεθνές Φεστιβάλ Αρχαίου Δράματος την οποία έχουμε ήδη αποδεχθεί με θέρμη.
 
«α»: Γέννημα –θρέμμα  της περιοχής, τι σε πληγώνει στο σήμερα και τι προσδοκάς από το αύριο για τον τόπο σου;
Κ. ΓΚΑΤΖΙΟΣ: Τον τόπο μου δεν τον αγαπάω μόνο εγώ. Τον αγαπούν και όλοι όσοι ζουν σ’ αυτόν. Και όσοι «ανακατεύτηκαν» με τα δημοτικά πράγματα πριν από μένα, ο καθένας ανάλογα με τις συγκυρίες αλλά και τις δυνατότητές του θεωρώ πως έβαλε ένα λιθαράκι για την πρόοδο τούτου του τόπου.
Εκείνο που με πληγώνει είναι ότι όταν έρχεται η ώρα της μετάβασης από την πλειοψηφία στη μειοψηφία, έρχεται συνάμα και η επιλεκτική μνήμη. Τότε δεν θυμόμαστε ούτε τις κάθε είδους δυσκολίες που αντιμετωπίσαμε ως εξουσία ούτε τον τρόπο λειτουργίας του Δήμου και όλη η εμπειρία που έχουμε αποκτήσει αντί να χρησιμοποιείται εποικοδομητικά προς όφελος του Δήμου, γίνεται όπλο «πολέμου» επικράτησης της μιας ή της άλλης  παράταξης, όπλο κακόβουλης κριτικής και αντί να απλώνεται χέρι βοηθείας, απλώνεται … πόδι τρικλοποδιάς.
Λέω, λοιπόν, ότι όλοι κοιτάμε το ίδιο ποτάμι που κυλάει πάντα προς την ίδια κατεύθυνση. Εμείς αλλάζουμε όχθη κάθε φορά και μας φαίνεται ότι κυλάει ανάποδα..   Δεν αλλάζει η ροή του ποταμού.
Όσο για το τι προσδοκώ ….οι καιροί είναι δύσκολοι και θα είναι για αρκετά χρόνια ακόμη. Δεν μπορούμε να περιμένουμε από κανέναν να μας σώσει. Πρέπει όλοι να γίνουμε μια γροθιά για τον τόπο μας, για το μέλλον μας, για να αφήσουμε παρακαταθήκη στα παιδιά μας. 
 
«α»: Στο παρελθόν έχεις δηλώσει ότι δεν είσαι πολιτικός και δεν επιδιώκεις πολιτικές ανελίξεις. Εξακολουθείς να πιστεύεις το ίδιο και σήμερα ή … «άνοιξε η όρεξη» για μεγαλύτερα ίσως «σαλόνια»;
Κ. ΓΚΑΤΖΙΟΣ: Για μένα το καλύτερο «σαλόνι» είναι το «σαλόνι» που βρίσκομαι σήμερα. Το «σαλόνι» του Δήμου μου. Από δω πιστεύω ότι μπορώ να υπηρετήσω καλύτερα τον τόπο μου και τους συμπολίτες μου.