Κατάθεση ψυχής του Π. Τατούλη

«Et in Arcadia ego». Με το πείσμον Αρκαδικό DNA να καθορίζει τη ζωή και την πορεία του εξακολουθεί να αφήνει ισχυρό το χνάρι του από όπου κι αν περνά. Βουλή, Υπουργείο, Περιφέρεια αποδείχτηκαν μη «στεγανά» περιβάλλοντα για ένα πνεύμα που παραμένει νεανικό και ελεύθερο. Γιατρός, Πολιτικός, Αρκάς, Σύντροφος, Πατέρας ο Πέτρος Τατούλης δεν φοβάται να δοθεί με πάθος σε ότι αγαπά.

 

 

 

“ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ”:   Ανιχνεύοντας το ιστολόγιό σου το μάτι μου στάθηκε στο στίχο του Πάμπλο Νερούντα «Αφήστε ήσυχους αυτούς που γεννιούνται! Μεριάστε να μεγαλώσουν. Μην τα ‘χετε σκεφτεί όλα γι’ αυτούς». Τι σημαίνει αλήθεια για σένα αυτός ο στίχος;

Π. ΤΑΤΟΥΛΗΣ: Γκέλυ, έχεις σκεφτεί ποτέ ποιες είναι οι περίοδοι εκείνες στην ιστορία της ανθρωπότητας που καταγράφηκε η μεγαλύτερη πνευματική παραγωγή; Θα αναφέρω ένα παράδειγμα από τη μουσική. Μέχρι τον 18ο αιώνα ουδείς ασχολιόταν με την μουσική του παρελθόντος. Ο Μπετόβεν για παράδειγμα ή ο Μότσαρτ ήταν παντελώς ακαλλιέργητοι, με την έννοια του όρου όπως τον χρησιμοποιούμε σήμερα. Με απλά λόγια δεν είχαν γνώσεις από το παρελθόν. Αντίθετα, τους απασχολούσε ιδιαίτερα η εποχή τους και ταυτόχρονα η εμβάθυνση στη δική τους δημιουργία. Το έλλειμμα επιρροών λοιπόν είναι αυτό που σε αντίστοιχες χρονικές περιόδους επέτρεψε σε διαφόρων δυνατοτήτων διάνοιες να αφήσουν πίσω τους ένα έργο, που δύσκολα υπερβαίνεται από τους διάφορους συνεχιστές.  Σήμερα, βιώνουμε δύο ακραία- ακόμη και για περιόδους εξαιρετικά εκπολιτισμένες – ζητήματα. Αφενός την απελευθέρωση της γνώσης, μέσα από την παγκοσμιοποίηση της τεχνολογίας και της οικονομίας, και αφετέρου την διδαχή της γνώσης ως αυθεντία. Αυτές τις αυθεντίες που στειρώνουν την νεανική σκέψη έχουμε να αντιπαλέψουμε. Όπως έχουμε να αντιπαλέψουμε και τις φόρμες. Κάπως έτσι αντιλαμβάνομαι το στίχο του Νερούντα, αν και ένας ερωτικός ποιητής όπως αυτός μπορεί να ερμηνευθεί με διάφορους τρόπους, όπως το ζει ο καθένας που τον ακούει ή τον διαβάζει.

 

“ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ”:  Στην πολιτική σκηνή του τόπου για πάνω από μια 20ετία. Εδώ και μια 5ετία εκτός του κόμματος με το οποίο αγωνίστηκες από τα νιάτα σου. Σήμερα η … «γεύση» στο στόμα σου ποια είναι;

Π. ΤΑΤΟΥΛΗΣ: Η γεύση στο στόμα είναι όπως κάθε γεύση. Το πικρό εναλλάσσεται με το γλυκό. Το ξινό με το αλμυρό. Το σκληρό με το κρεμώδες. Αυτό Γκέλυ, εγώ προσωπικά, το επιδίωξα στη ζωή μου. Ποτέ, αυτά τα χρόνια που περιγράφεις, δεν κρύφτηκα στην θαλπωρή ενός σπιτιού, απλώς και μόνο από φόβο ή ανασφάλεια τι με περιμένει εκεί έξω στην φύση. Όταν το περιβάλλον γινόταν ασφυκτικό για την ελευθερία του μυαλού μου, το κατέθετα ανοικτά και δημόσια. Με όποια συνέπεια. Η φύση λοιπόν ήταν το σπίτι μου. Οι φίλοι, οι συμπολίτες μου και όχι κάποιες κομματικές παρεούλες, που αρέσκονται να συναγελάζονται σε κλειστά γραφεία με καμία ουσιαστική αναφορά στο εξωτερικό τους περιβάλλον. Οι ιδέες, οι πολιτικές, οι δράσεις δεν μπορούν παρά να είναι ελεύθερες, προκειμένου να ζυμώνονται στην πραγματικότητα. Αυτή η οπτική μπορεί να με οδήγησε για μικρές περιόδους σε συνθήκες κομματικής απομόνωσης, ωστόσο συγκράτησε μέσα στο μυαλό μου τη νεωτερικότητα που τα στεγανά περιβάλλοντα συνηθίζουν να απομυζούν. Σήμερα, άλλωστε, η πραγματικότητα έρχεται να αποδείξει την κατάρρευση των κομματικών περιχαρακώσεων που οδήγησαν σε μεγάλο βαθμό στο σημερινό πολιτικό τέλμα. Αυτό που στην Αρκαδία πετύχαμε επί μια 20ετία, αφού οι πολιτικοί μου φίλοι προέρχονταν από κάθε κομματικό χώρο, το κάναμε πράξη και σε επίπεδο περιφερειακής διοίκησης με το ανεξάρτητο και ακομμάτιστο σχήμα που επικράτησε στις προηγούμενες εκλογές. Αυτό το μοντέλο θα το δούμε με βεβαιότητα να εφαρμόζεται παντού στην χώρα, αφού μόνο μέσα από συνεργασίες και όχι μέσα από ευκαιριακές συνευρέσεις που έχουν ως αυτοσκοπό την εξουσία, μπορούμε να δώσουμε διεξόδους στον τόπο και τους ανθρώπους μας.

 

“ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ”:    Έχεις πιστούς φίλους, που σε ακολούθησαν και στην προσπάθειά σου για την Περιφέρεια Πελοποννήσου. Από την άλλη έχεις και ορκισμένους εχθρούς που συχνά σε κατηγορούν για συγκεντρωτισμό και για αλαζονεία. Τι απαντάς;

Π. ΤΑΤΟΥΛΗΣ : Αυτό είναι γνώρισμα των ανθρώπων που έχουν μια συγκεκριμένη άποψη, μια συγκεκριμένη κοσμοθεωρία. Πολύ νωρίς κατέθεσα απερίφραστα τη δική μου. Δεν έκανα εκπτώσεις σε αυτήν την θεωρία. Ούτε με ενδιέφερε ιδιαίτερα η απέναντι άποψη, όταν αυτή δεν μπορούσε να με πείσει με επιχειρήματα. Αντίθετα, πάνω σε αυτήν την βιοθεωρία έχτισα με τα χρόνια, με πολύ διάβασμα και μεγάλη συλλογή εμπειριών το δικό μου μοντέλο για το πώς πρέπει να διοικούνται οι δομές και να προχωρούν οι κοινωνίες. Όσο για τους εχθρούς, ποτέ δεν καθόρισαν την δική μου πορεία ή τις δικές μου προτεραιότητες. Άλλωστε, η αντιπαράθεση, όταν γίνεται σε επίπεδο απόψεων είναι εξαιρετικά χρήσιμη. Η πολιτική αντιπαράθεση ωστόσο σήμερα έχει γίνει απλώς επικοινωνισμός ιδιωτών και όχι ατόμων, που συν τοις άλλοις έχουν βαθιά άγνοια, φτωχή σκέψη και  τεμπέλικο σώμα. Κι αυτό είναι μια βόμβα στη συνθήκη συμβίωσης των πολιτών μέσα στο κράτος.

 

“ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ”:  Όταν δημιουργήθηκαν οι αιρετές Περιφέρειες αρκετοί επένδυσαν όνειρα στη δυνατότητά τους για αυτόνομη και ουσιαστική ανάπτυξη, οραματίστηκαν αποδέσμευση από την κεντρική εξουσία και ήλπισαν στη δημιουργία πυλώνων στήριξης της οικονομίας της χώρας γενικότερα. Στο σημερινό γίγνεσθαι κάτι τέτοιο είναι εφικτό ή αποτελεί ουτοπία;

Π. ΤΑΤΟΥΛΗΣ: Κοίταξε, Γκέλυ. Η περιφερειοποίηση της χώρας είναι και η μόνη σανίδα σωτηρίας της. Θα στο πω σχηματικά. Το πλοίο βούλιαζε και βρέθηκαν δομές, αλλά και μεμονωμένοι άνθρωποι που, σαν μικρές βάρκες, έριξαν τις δικές τους άγκυρες και συγκράτησαν την πτώση. Οι περιφέρειες είναι σε αυτές τις μικρές βάρκες. Το λέω από την πρώτη στιγμή. Οι κεντρικές δομές, το κράτος, θα είναι για πολλά χρόνια ακόμη επιφορτισμένο με την ευθύνη της δημοσιονομικής εξυγίανσης. Στις περιφέρειες πρέπει να αποκεντρωθούν κι άλλες αρμοδιότητες, προκειμένου η καθεμία από αυτές, ανάλογα με τις δυνατότητες της, τη δυναμική και το σχεδιασμό της να βρει το δικό της βηματισμό. Και με αυτόν τον τρόπο, θα συνεισφέρει με θετικό πρόσημο στο face loss, την επανάκτηση δηλαδή της συνολικής αξιοπιστίας της χώρας. Στη σημερινή συγκυρία, όποιος θέλει και διαθέτει συγκροτημένο σχέδιο, είναι σε θέση να διεκδικήσει και να κερδίσει απέναντι στην κεντρική εξουσία. Πάρε για παράδειγμα το θέμα της διαχείρισης των απορριμμάτων. Η Πελοπόννησος από τελευταία στην κατάταξη και χωρίς καμία προσδοκία, θα είναι η πρώτη περιφέρεια στην χώρα που θα αντιμετωπίσει οριστικά αυτό το πρόβλημα. Τον Αύγουστο θα έχουμε προσωρινό ανάδοχο από τον διαγωνισμό , ο οποίος θα αναλάβει και την προσωρινή διαχείριση. Δεν πρέπει να είμαστε υπερήφανοι για αυτό στην Πελοπόννησο; Ότι το δικό μας μοντέλο, που πέρασε από χίλια κύματα και αμφισβήτηση στην αρχή, τελικώς επικράτησε και περιγράφεται σήμερα από τον πρωθυπουργό ως «εθνικό μοντέλο» που ακολουθείται κατά πόδας και από τις υπόλοιπες περιφέρειες και ότι η ευόδωση αυτού του διαγωνισμού σε χρόνο ρεκόρ είναι αυτό το γεγονός που διασώζει την χώρα από τα πρόστιμα που είναι  έτοιμα να της επιβληθούν για την αντιπεριβαλλοντική διαχείριση; Αυτό είναι μια μεγάλη κατάκτηση. Αλλά κυρίως η κατάκτηση είναι η αλλαγή νοοτροπίας. Το σκουπίδι για εμάς είναι προϊόν, συνιστά «Νέα Οικονομία», ενώ ευνοεί και την επιχειρηματικότητα, αφού γύρω από τις εγκαταστάσεις μπορούν να δημιουργηθούν μονάδες ανακύκλωσης και παραγωγής ενέργειας. Δεν θέλω να αναφερθώ στα έργα και τις υποδομές. Οι πολίτες θεωρώ ότι γνωρίζουν στην πόλη τους τα έργα που εκτελούνται αυτήν την περίοδο. Η αιρετή περιφέρεια, σε συνεργασία με τους δημάρχους, ανέλαβε ένα ΕΣΠΑ κλινικά νεκρό και σήμερα «τρέχει» με υπερδιπλασιασμό των εντάξεων. Έργα που έμεναν τελματωμένα για χρόνια ξεμπλόκαραν. Κι αυτό δεν συνέβη δια μαγείας. Γκέλυ, στην περιφέρεια έχουμε μεγάλο πάθος με τη δουλειά μας. Και πιστεύουμε απόλυτα ότι ο δρόμος που βαδίζουμε είναι εκείνος που οδηγεί σε έξοδο από την κρίση.

 

“ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ”:   Η Πελοπόννησος ένας τόπος μαγικός βρέθηκε να είναι από τους τελευταίους τροχούς ανάπτυξης στην Ευρώπη. Ποιος είναι για σένα ο κινητήριος μοχλός ώστε να ξεκολλήσει το «άρμα» από τη λάσπη;

 Π. ΤΑΤΟΥΛΗΣ: Θα σου πω τι δεν είναι. Δεν είναι το ευχολόγιο της ανάπτυξης που ακούμε καθημερινά δεξιά κι αριστερά να ευαγγελίζονται διάφοροι βερμπαλιστές. Ούτε η ανάπτυξη θα έλθει σήμερα από τον «μεσσία» των μεγάλων επενδύσεων. Καλές οι μεγάλες επενδύσεις, αλλά μέχρι να αποδώσουν (ακόμη κι όταν έλθουν) θα έχει περάσει στην καλύτερη περίπτωση μια τριετία. Τι θα έχει κάνει μέχρι τότε η πραγματική οικονομία; Θα έχει …αποβιώσει. Διότι η δημοσιονομική προσαρμογή, με τα μέτρα που συνεπάγεται, χωρίς ρευστότητα στην αγορά, είναι συνταγή αποτυχίας. Τι έχουμε κάνει για τη ρευστότητα στην αγορά; Ελάχιστα πράγματα έως τίποτε. Προχωράμε στις ανακεφαλαιοποιήσεις των τραπεζών χωρίς να έχουμε συμφωνήσει ένα μίνιμουμ απαιτήσεων για ενέσεις ρευστού στην πραγματική οικονομία. Προχωρούμε στις ρυθμίσεις του δημόσιου χρέους, χωρίς να λέμε τι θα γίνει με τα ιδιωτικά χρέη. Στην Περιφέρεια Πελοποννήσου, το δικό μας πρωταρχικό μέλημα είναι να κρατήσουμε ζωντανές τις δικές μας μικρομεσαίες επιχειρήσεις. Στα τέλη Οκτωβρίου θα είναι πλέον ενεργοποιημένο το Επιχειρηματικό Ταμείο Πελοποννήσου, το οποίο θα προσφέρει μικροδάνεια και εγγυήσεις στις επιχειρήσεις μας που τις έχουν ανάγκη. Παράλληλα, έχουμε συγκροτημένη στρατηγική για τον τουρισμό. Η επένδυση κοινοτικών κονδυλίων στα λιμάνια, στις αερομεταφορές, η δημιουργία και πολιτικού αεροδρομίου στην Τρίπολη, η αξιοποίηση των μαρίνων, η βελτίωση των οδικών αξόνων, καθιστούν την Πελοπόννησο πλέον θελκτικό προορισμό. Σε αυτό το εξαιρετικά ανταγωνιστικό περιβάλλον, η περιφέρεια Πελοποννήσου, τοποθετείται πλέον με το δικό της Brand, με τη δική της ταυτότητα, συμμετέχει σε εκθέσεις, φιλοξενεί tour operators και δημοσιογράφους από το εξωτερικό, προβάλλεται με κάθε δυνατό τρόπο. Το ίδιο ισχύει και για τα αγροτικά προϊόντα. Βοηθούμε τους εξαγωγείς μας, βρισκόμαστε μαζί τους σε όλες τις μεγάλες εκθέσεις, αλλά και πιο ουσιαστικά, δημιουργούμε την υποδομή, προκειμένου και εκείνοι που δεν έχουν ακόμη εξωστρέφεια να απευθυνθούν χωρίς μεσάζοντες στην εγχώρια και διεθνή αγορά, μέσα από τη δημιουργία του δημοπρατηρίου μας, το οποίο θα είναι έτοιμο σε ένα περίπου χρόνο από σήμερα. Αυτά δεν είναι  απλές διαδικασίες. Θέλουν επίπονες προσπάθειες και αποδίδουν με τον χρόνο. Είμαι  βέβαιος ωστόσο ότι σε όλους μας τους στόχους θα πετύχουμε.

 

“ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ”:   Ζούμε ένα σήμερα που κουβαλάει μαζί του αρκετά από τα λάθη του χθες. Το αύριο τι θα ήθελες να φέρει για την Περιφέρεια και πώς μπορεί αυτό να επιτευχθεί;

Π. ΤΑΤΟΥΛΗΣ: Με τα λάθη μας πρέπει, ο καθένας από μας, να συμφιλιωθεί. Με την έννοια ότι τα λάθη σε περιόδους ωριμότητας φέρνουν πείρα και αυτό μπορεί να μας οδηγήσει σε σωστό δρόμο. Αυτό που δεν συγχωρείται είναι τα λάθη του σήμερα, οι κακές πρακτικές, τα μικροσυμφέροντα που συνεχίζουν να δημιουργούν καθημερινά προβλήματα, οι σάπιες αντιλήψεις. Για τους ανθρώπους που ξέρουν να χτίζουν με επιμονή πέτρα την πέτρα και όταν ένα κομμάτι γκρεμίζεται το ξαναχτίζουν και ακόμη πιο ψηλό, κι αυτό γιατί στη ζωή τίποτε δεν τους δωρίστηκε,  θεωρώ ότι άλλος δρόμος  από την επιβίωση δεν υπάρχει. Και τέτοιοι χτίστες είμαστε πολλοί στην Πελοπόννησο.