Καθαρή Πόλη

Είδα και θαύμασα! Για την καμπάνια του Δήμου Ναυπλιέων ο λόγος. Κάτι κουτάκια ασπιρίνης, κάτι μπουκάλια και διάφορα άλλα, όλα με ένα τυχαίο όνομα επάνω τους και την ερώτηση: «Θα το πέταγες κάτω, αν έγραφε τ’ όνομά σου;» Καλή και επαινετέα η προσπάθεια του Δήμου, για την τήρηση της καθαριότητας. Το συζήτησα με φίλους και φίλες και έριξαν πολλές ιδέες για την ερώτηση που απευθύνει ο Δήμος σε δημότες και επισκέπτες. Το αποτέλεσμα ήταν ένα μεγάλο μηδενικό, γιατί σε κάθε ιδέα που έριχναν, εγώ υπέβαλα την ερώτηση: «Γιατί όχι;» Και την ίδια ερώτηση υποβάλλω και στον Δήμο Ναυπλιέων και τις αφίσες του. Θα έλεγα δε ότι, αντί να πετάνε λεφτά σε χαρτιά, που τελικά θα καταλήξουν να γίνουν σκουπίδια, αν αγοράσουν άσπρη μπογιά και να κάνουν τις διαβάσεις πεζών ορατές πάλι, γιατί έτσι όπως είναι τώρα, είναι σαν να μην υπάρχουν και νομίζει κανείς ότι τις έχουν πλύνει με κάποιο θαυματουργό υγρό κι έχουν γίνει… αόρατες. Καλύτερο θα ήταν να έβαζαν το συνεργείο, που στρώνει όλο το Ναύπλιο με πλακάκια, να στρώσουν και τις διαβάσεις με άσπρο μάρμαρο, για να είναι αιώνιες, υπό προϋποθέσεις βεβαίως:

 

Τα πλακάκια να έχουν αρκετό πάχος, ώστε να μην σπάνε, όταν διέρχονται τα οχήματα από πάνω τους και Η επιφάνειά τους να μην είναι λεία, όπως της πλατείας Συντάγματος, γιατί τότε οι πεζοί –πιθανόν– θα την γλιτώσουν απ’ τα αυτοκίνητα, αλλά θα πάνε από πτώση, σε περίοδο βροχών. Καλά, τόσους δρόμους στρώσαμε με πλακάκια, χάθηκε ο κόσμος να «αγριέψουν» λιγάκι και τις πλάκες της πλατείας; Όταν είναι βρεγμένες, πεζός που πηγαίνει προς την πλατεία απ’ τον Μεγάλο Δρόμο, θα πάει σούρνοντας, και με κατάγματα, από το Τριανόν μέχρι το Μουσείο, αν καταφέρει να παρακάμψει εκείνη την μαλακία στη μέση, τον μαύρο κύβο! Αφήστε το αυτό όμως, εμείς για καθαριότητα λέγαμε και τώρα θα απευθυνθώ προς τον Δήμαρχο και όλους τους δημοτικούς άρχοντες εν γένει: Σε ποιους νομίζετε ότι απευθύνεστε, κυρίες και κύριοι;. Σε πολιτισμένους; Αν έτσι νομίζετε, σας γέλασαν! Αν και τα σπίτια τους είναι σ’ αυτά τα χάλια, πιστεύετε ότι θα ενδιαφερθούν για τους χώρους της πόλης μας; Αν και τα σπίτια τους είναι σ’ αυτά τα χάλια, θα τους ενδιαφέρει αν το σκουπίδι που πετάνε στον δρόμο, με μεγάλη αρχοντιά, είναι η αλήθεια, και με περίσσιο θράσος, γράφει επάνω του το όνομά τους ή όχι;

 

Γιατί, δηλαδή, θα πρέπει να τους νοιάζει; Την παροιμία που λέει: “Γαϊδουρινό το πρόσωπο, ζωή χαριτωμένη” δεν την έχετε ακούσει ποτέ; Ανοίγει την πόρτα του τζιπ του ο άλλος, (ήθελε και τζιπ ο γελοίος!) για να πάει να πάρει καφέ, του “πέφτει” το ποτηράκι του προηγούμενου. Σιγά μην ενοχληθεί να σκύψει να το μαζέψει. Το καλάθι των αχρήστων ούτε δέκα μέτρα μακριά. Έσκυψα και το μάζεψα εγώ και το πήγα στο καλάθι. Επιστρέφει ο τύπος με φρέσκο καφέ, (εσπρέσο φρέντο, μάθαμε και τον φρέντο και γίναμε Ευρωπαίοι!) κι ούτε που απόρησε που το κουπάκι δεν ήταν εκεί που το πέταξε. «Κάποιος ηλίθιος πολιτισμένος θα το μάζεψε» θα σκέφτηκε. Γιατί το πέταξε, δεν του έπεσε. Πώς να του έπεφτε δηλαδή; Τον καφέ τον βάζουν σε ειδική θήκη στα αυτοκίνητα, δεν τον πετάνε στο δάπεδο, με όσα υπολείμματα καφέ δεν τράβηξε το καλαμάκι. Θα μου πείτε τώρα: «Και γιατί να τον νοιάζει, αφού σε λίγο θα του πάρει το τζιπ η τράπεζα;» Και μετά ρωτάει ο Δήμος αν θα το πέταγαν στον δρόμο, αν έγραφε τ’ όνομά τους. Να το ξεφορτωθούν θέλουν και το τι γράφει επάνω ούτε που τους ενδιαφέρει, ούτε που θα μπουν ποτέ στον κόπο να το διαβάσουν. Φυσικά καταλαβαίνω ότι έχουν και… κοινωνικό όφελος αυτές οι ενέργειές τους. Μειώνουν την ανεργία! Γιατί τι δουλειά θα έκαναν οι οδοκαθαριστές, αν όλοι φροντίζαμε να κρατάμε καθαρή την πόλη μας; Τους δίνω επιχειρήματα τώρα για να… συνεχίσουν. Αλλά τον πολιτισμό τους δείχνουν έτσι, οι απολίτιστοι! Γιατί, πώς να το κάνουμε; Είναι θέμα πολιτισμού και καλλιέργειας.

 

Και προσπαθεί ο Δήμος να τους φωτίσει! Ποιους; Τους μη ενδιαφερόμενους; Ε, θα αποτύχει! Γιατί απλούστατα, η πλειοψηφία των δημοτών δεν ενδιαφέρονται. Πρέπει να του αρέσει κάποιου η καθαρή πόλη, για να μην πετάξει το σκουπίδι στον δρόμο και να το κρατήσει μέχρι να βρει καλάθι αχρήστων. Αν δεν του αρέσει, για ποιο λόγο να το κάνει; Γιατί να ψάχνει να βρει καλάθι; Που πολλές φορές, ειδικά τα Σαββατοκύριακα, είναι ξέχειλα μέχρι επάνω; Καταλαβαίνω ότι τα Σαββατοκύριακα δεν δουλεύει το προσωπικό του Δήμου, έχουν την αργία τους. Εγώ λοιπόν τι πρέπει να κάνω; Τον ζογκλέρ, για να ισορροπήσω το σκουπίδι μου πάνω στον σωρό των άλλων στο ξεχειλισμένο καλάθι, ή να το πετάξω κάτω; Για ένα τρίκυκλο που έχει ο Δήμος, θα ήταν δουλειά 15 λεπτών, να μαζέψει τις γεμάτες σακούλες απ’ τα καλάθια και να βάλει καινούργιες, στο κέντρο της πόλης. Δεν τα έχει δει αυτά ο υπεύθυνος για την καθαριότητα;

 

Αν δεν τα έχει δει, γιατί δεν τα ‘χει δει και τι βλέπει, όταν δεν βλέπει (τα βασικά); Αν τα έχει δει, τι κάνει για να μην παρατηρείται αυτό το χάλι; Κάτι άλλο τώρα. Μήπως θα έπρεπε να μπουν κάλαθοι αχρήστων και σε μεριές όπου δεν υπάρχουν; Στην Σταϊκοπούλου φέρ’ ειπείν. Την περπατάει κανείς απ’ την μια άκρη μέχρι την άλλη, καλάθι πουθενά. Καλά, και ο κόσμος τι θα τα κάνει τα άχρηστά του; Για να μην κατηγορούμε μόνο τους δημότες. Το κουβαλάει 20-30 άντε 50 μέτρα, μετά; Δεν θα πάει να το πετάξει στο Κουτσοπόδι; Είπαμε: Από πολιτισμό και καλλιέργεια δεν πάμε καλά. Ας μην τους δίνουμε και δικαιολογίες. «Ε, αφού δεν υπάρχουν καλάθια, τι να κάνω; Να το πάρω σπίτι μου;» Στον Μεγάλο Δρόμο, δύο είναι όλα κι όλα, απ’ την Πλατεία Συντάγματος μέχρι την πλατεία Τριών Ναυάρχων, άσε που δεν έχω δει να αναφέρεται το όνομα της εν λόγω πλατείας πουθενά. Φτάνοντας στο «ΔΙΑ ΤΑΥΤΑ» λοιπόν, έχω να πω ότι τέτοιες καμπάνιες θα είχαν αποτέλεσμα αν απευθύνονταν σε πολιτισμένους, αν και γι’ αυτούς δεν θα χρειάζονταν. Δεν κάνουν για αρχοντοχωριάτες-κανιβάλους.

 

Ας βρουν κάτι άλλο, δραστικότερο. Λίγη φαντασία χρειάζεται! Μην τα περιμένουν όλα από μένα. Ή ας με πληρώσουν και κάτι θα σκεφτώ. Τζάμπα δεν γίνεται τίποτα, γίνεται; Η φίλη σας Ἀθηνᾶ