Το σύνδρομο της Ύβρεως

Η απέναντι όχθη του Βασίλη Καπετάνιου
Ο παππούς καθόταν Κυριακή πρωί στο ηλιόλουστο μπαλκόνι, οι κυριακάτικες εφημερίδες μια στοίβα πάνω σε μια καρέκλα δίπλα του άκοπες. Η γεμάτη με ελληνικό καφέ κούπα έστελνε αχνιστά μήνυμα τα γεύσης αλλά αυτός ήταν παραδομένος αλλού. Τον είχε απορροφήσει  η ανάγνωση ενός βιβλίου: Ντέινιντ Όουεν, «Ασθενείς ηγέτες στην εξουσία» εκδόσεις Καστανιώτη, ο συγγραφέας ήταν μεγάλος Άγγλος πολιτικός στα χρόνια μας και ταυτόχρονα και νευρολόγος.
 
-Παππού σε ρούφηξε το βιβλίο , ούτε μια εφημερίδα έκοψες ούτε μια γουλιά καφέ  ήπιες.
 
Είπε ο Πετράν ο συνονόματος εγγονός του, ούτε αυτόν πήρε είδηση ο παππούς .
Σήκωσε ξαφνιασμένος το κεφάλι του, κοίταξε το φως του ήλιου που φώτιζε το αργείτικο κάστρο. Με το χτύπημα του φωτός στις πολεμίστρες μετρούσε τον χρόνο.
-Μπράβο, πάνω από τρείς ώρες πέρασαν. Πολύ εντυπωσιακό βιβλίο Πετράν.
-Τι το ιδιαίτερο έχει ;
-Κάτσε να το κάνουμε κουβέντα και τα λέμε.
-Καλημέρα Πέτρο ( είπε η γιαγιά και του έφερε τον δίσκο με τον καφέ του και τα σχετικά του, χωρίς να τον έχει παραγγείλει).
-Ευχαριστώ γιαγιά.
-Ο παππούς σου φαίνεται ότι χάθηκε σε νέες γνώσεις για να μην έχει πιεί ούτε μια γουλιά καφέ.
-Ήταν πράγματι εντυπωσιακό και εξηγεί πολλά πράγματα από την πραγματικότητα που μας περιβάλλει.
-Λοιπόν Πετράν εγώ θα διαβάζω και εσύ θα σχολιάζεις .
-Κατάλαβα, εγώ περισσεύω στην κουβέντα σας και πρέπει να πάω στην κουζίνα μου!
 
-Με τα αυτιά που έχεις και από εκεί θα ακούς μια χαρά … Λοιπόν Πετράν άκου. Το πρόσωπο αυτό πάσχει από έντονη ναρκισσιστική τάση ,ο λαός ο κόσμος είναι το πεδίο του για να ασκήσει την εξουσία του και να βρει τον δρόμο προς την δόξα. Όλα τα υπάρχοντα προβλήματα  αντιμετωπίζονται με αναφορά προς το πρόσωπο του και βέβαια απουσιάζει ο ρεαλισμός. Τι σου θυμίζει;
-Νομίζω ότι είναι ένας πρώτος καλός ορισμός του νεοέλληνα πολιτικού, αυτό το κλασσικό «θέλω να προσφέρω στον τόπο» δεν το λέει στο λαό αλλά μπροστά στον καθρέπτη , το γυάλινο λαό του.
 
-Συνεχίζουμε με δεύτερο σημείο, οι ενέργειες που προτιμά είναι αυτές που θεωρεί ότι ενισχύουν , παρουσιάζουν θετικά την εικόνα του.
-Ακριβής συνέχεια του προηγούμενου, όπου δεν υπάρχει τροφή για τον ναρκισσιστικό εαυτό μας  δεν συμμετέχουμε, αν δεν υπάρχουν δέκα κάμερες για να παρουσιάσουν τις ενέργειες που θααα κάνουμε .
 
– Τρίτο σημείο δίνει υπερβολικό βάρος στην εικόνα, στην εντύπωση και όχι στο γεγονός που πρέπει να πραγματοποιήσει.
-Ουδέν σχόλιο ταιριάζει απόλυτα με τα προηγούμενα που είπαμε.
 
–Τέταρτον για τις δικές του ενέργειες μιλάει με έντονο μεσσιανικό ύφος και βέβαια υπερτονίζει τα επιτεύγματα του.
-Δεν έχεις παρά να παρακολουθήσεις τους λόγους τους, μόνο αυτοί μπορούν να μας σώσουν μόνο τα δικά τους έργα μπορούν να μας λυτρώσουν .  Όχι μόνο αυτό αλλά και οι κινήσεις τους την ώρα που μιλούν, σαν να είναι η πατρίδα μας μια μικρή μπάλα από πηλό και αυτοί την παίζουν και την μορφοποιούν στα δάκτυλα τους.
 
–Πέμπτο σημείο ο συγκεκριμένος άνθρωπος ταυτίζει το πρόσωπο του, τον εαυτό του με το κράτος κατά συνέπεια  και τα συμφέροντα κράτους με του συγκεκριμένου προσώπου ταυτίζονται.
-Αυτό δικαιολογεί το ανερυθρίαστο του προσώπου τους όταν τους συλλαμβάνουν για μίζες και άλλα  τέτοια κόλπα, δεν υπάρχει θέμα κλοπής τα λεφτά ουσιαστικά κατά την γνώμη τους  αφού έμπαιναν στην τσέπη τους παρέμεναν στο κράτος . Μπορεί να είναι και καλύτερα φυλλαγμένα στις τσέπες τους μην τα βρει και κανένας επιτήδειος κλέφτης και τα πάρει!!!
 
-Σωστά, η τσέπη τους είναι εθνικό  θησαυροφυλάκιο. Πάμε λοιπόν στο έκτο σημείο, όταν αναφέρεται στον εαυτό του χρησιμοποιεί τρίτο πρόσωπο ενώ πολύ συχνός είναι ο πληθυντικός της μεγαλοπρέπειας.
-Το τρίτο πρόσωπο ομιλίας σαν αυτιστικό σημείο συμπεριφοράς μου φαίνεται, γιατί και οι άνθρωποι με αυτισμό όταν αναπτύσσουν λόγο σε τρίτο πρόσωπο αναφέρονται, παραδείγματος χάρη ο Πέτρος θέλει κουλουράκι…
-Έρχεται. (Φώναξε μέσα από την κουζίνα η γιαγιά.)
-Όχι, δεν πρόκειται για αυτιστική συμπεριφορά γιατί αυτοί οι άνθρωποι ανέπτυξαν πραγματικό λόγο. Μέσα στην φαντασία τους έχουν έναν φανατικό οπαδό απέναντι τους, τον ίδιο τους τον εαυτό. Δεν μιλάνε αυτοί μιλάει, ο καθρέφτης. Δεν έχεις ακούσει εκείνο τον Θεσσαλονικιό πολιτικό να λέει πάντα « Ο Βολεψιάδης έκανε, ο Βολεψιάδης έπραξε. Έβδομο σημείο λοιπόν, εμπιστεύεται απόλυτα την κρίση του και αγνοεί οποιαδήποτε άλλη γνώμη.
-Τα όποια συμβούλια γίνονται για τυπικούς λόγους οι αποφάσεις έχουν ήδη ληφθεί.
-Όχι μόνο αυτό, άκου και το ένατο και δέκατο σημείο. Ο συγκεκριμένος άνθρωπος πιστεύει ότι δεν τον αφορούν τα δικαστήρια των ανθρώπων αλλά μόνο της Ιστορίας και του Θεού. Δέκατο σημείο. Τα συγκεκριμένα δικαστήρια θα τον δικαιώσουν.
-Μα όσοι έχουν συλληφθεί δεν έχεις προσέξει παππού με τι αλαζονικό ύφος προσέρχονται στις αίθουσες δικαστηρίων;  Σαν να μην ξέρουν για ποιο λόγο βαδίζουν με τα βραχιολάκια στο χέρι. Βάδισμα και παρρησία λες και πηγαίνουν για απονομή τιμών.
 
-Έπεσες μέσα στο δωδέκατο σημείο, είναι άτομο που δεν έχει επαφή με την πραγματικότητα. Την έλλειψη επαφής με την πραγματικότητα ενισχύουν και τα στοιχεία συμπεριφοράς όπως αναφέρονται στο σημείο έντεκα, είναι ένα άτομο παρορμητικό, παράτολμο και απερίσκεπτο.
-Αυτοί οι άνθρωποι παππού κλεισμένοι μέσα στο γυάλινο πύργο της εξουσίας με τους πολλούς καθρέπτες χάνουν κάθε επαφή με την πραγματικότητα, δεν βλέπουν παρά μόνο αντανακλάσεις του εαυτού τους , για να δουν τον λαό πρέπει να κοιτάξουν προς τα κάτω αλλά δεν τους επιτρέπουν τα γυάλινα κάτοπτρα.  Και νομίζω παππού έτσι όπως πήγε η κουβέντα, εγκλωβισμένοι μέσα στο γυάλινο πύργο της εξουσίας ακολουθούν τον κύκλο της ύβρεως όπως έλεγαν και οι αρχαίοι Έλληνες.
 
-Ύβρις – Άτη- Νέμεσις – Τίσις (φώναξε η γιαγιά καθώς έφερνε μια νέα σειρά από κουλουράκια) κάτι ξέρουμε και εμείς.
-Μπράβο γιαγιά, ενημερωμένη σε βρίσκω.
-Όταν ο αρχαίος Έλληνας έφτανε στην Ύβρη, ο Δίας του έστελνε την Άτη, το θόλωμα του νου, το οποίο τον οδηγούσε σε μεγάλα λάθη με αποτέλεσμα την Νέμεση, την τιμωρία από τους θεούς και τελικό αποτέλεσμα την Τίση, την συντριβή του Υβριστή.
 
-Το θόλωμα του νου ταιριάζει με το δέκατο τρίτο σημείο, το ευρύτερο όραμα το οποίο τον παρασύρει σε θολωμένες πράξεις. Δεν λαμβάνει υπόψη συνθήκες, δυνατότητες , περιβάλλον, αδιαφορεί για οποιοδήποτε κόστος το μόνο που τον νοιάζει είναι να δει το ηθικότερο όλων, το όραμα του να υλοποιείται.
-Τότε παππού εγκλωβισμένος μέσα στο δικό του όραμα αρχίζει την καταστροφή. Λαμβάνει αποφάσεις που καταστρέφουν τον λαό αλλά τις θεωρεί αναγκαίες θυσίες , εφαρμόζει προγράμματα που αποσυντονίζουν την χώρα αλλά είναι απαραίτητο να γίνει, υπογράφει αποφάσεις και αποφάσεις που πίνουν το αίμα του κόσμου αλλά αυτός ξέρει ότι είναι για το καλό του.
 
-Ακριβώς έτσι φτάνουμε στο δέκατο τέταρτο σημείο την υβριστική ανικανότητα. Λόγω υπερβολικής σιγουριάς , αλαζονείας και αυτοπεποίθησης χωρίς να λαμβάνει υπόψη τις συνθήκες του περιβάλλοντος, οι αποφάσεις για την υλοποίηση του οράματος δεν γίνονται με κανένα τρόπο εφαρμόσιμες. Και έρχεται η ολοκληρωτική καταστροφή. Αυτά τα δέκα τέσσερα σημεία που αναφέραμε είναι ένα σύγχρονο σύνδρομο ανθρώπων που ασκούν εξουσία και το περιγράφει εδώ ο Άγγλος γιατρός.
 
Το σύνδρομο της  Ύβρεως.
-Και πόσα συμπτώματα παππού πρέπει να έχει κάποιος για να είναι άρρωστος από αυτό το σύνδρομο;
-Αρκούν τρία για να μπει κανείς στην παθολογία του συνδρόμου.
-Ε τότε οι περισσότεροι πολιτικοί μας είναι άρρωστοι!!!
 
-Αυτοί μπορεί να είναι άρρωστοι αλλά εμείς ο λαός έχουμε την ικανότητα να βλέπουμε τα σημάδια της αρρώστιας τους; Ή μήπως με τα παλαμάκια και τις επευφημίες μας ενισχύουμε την αρρώστια τους; Μήπως κατά βάθος επιθυμούμε ψυχικά άρρωστους ηγέτες εγκλωβισμένους στα οράματα τους για να μην νοιώθουμε την ευθύνη του ενεργού πολίτη πάνω μας; Μήπως αποφεύγοντας το φορτίου του συνειδητοποιημένου πολίτη αναζητούμε τον τρελό να του τα φορτώσουμε όλα;
-Μα έτσι θα οδηγηθούμε σε εθνική καταστροφή.
-Γιατί τώρα που πάμε;
-Καλά, έτσι όπως τα λες δεν υπάρχει λύση.
-Μα σαφώς και υπάρχει λύση, η Νέμεσις.
-Ποια Νέμεσις η αρχαία;
-Όχι, η νέα Νέμεση των εκλογών, ας ψηφίσουμε με βάση την ευθύνη του ο καθένας, αν το Μάιο έχουμε πάλι επιλέξει τους ίδιους ή μια παρέα από τους
ίδιους είμαστε άξιοι της τύχης μας.
-Γιαγιά θα ήταν Ύβρις άλλο ένα πιατάκι μπισκοτάκια ακόμα;
-Έφτασαν αμέσως.