Γραφειοκρατικό

Ὅταν διαβάζω κάτι τέτοια, γελάω, ἐνῷ πρὶν ἀπὸ χρόνια ἐκνευριζόμουνα. Θὰ πρέπει να εἶναι τὰ χρόνια ποὐ βαραὶνουν στους ὤμους μου. Βαρέθηκα νὰ τσακώνομαι καὶ τὸ ’κοψα, πρὶν μοῦ τὸ κόψει κάνα ἐγκεφαλικό. Ἡ Διεύθυνση Δευτεροβάθμιας Ἐκπαίδευσης Ἀργολίδας ἔκανε τὸ θαυματάκι της πάλι: Ματαίωσε την προγραμματισμένη, γιὰ τὶς 8/5/2014, ἐκδήλωση, στο 1ο ΕΠΑΛ Ἄργους, ποὺ ἦταν ἀφιερωμένη στὸν Θᾶνο Μικρούτσικο καὶ θὰ παρευρίσκετο καὶ ὁ ἴδιος ὁ μουσικοσυνθέτης.
 
Ἡ δικαιολογία; Ὁ Μικρούτσικος ἐμπίπτει στὶς διατάξεις «περὶ εἰσόδου τρίτων στὀ σχολεῖο». Ἐν τάξει, σᾶς τὸ εἶπα κι αυτὸ.ἃν και εἶχε ἀναρτηθεῖ καἰ στὸ www.anagnostis.org, ὁπότε, μᾶλλον θὰ το πῆρε το μάτι σας. Ἀφοῦ σᾶς τὸ εἶπα λοιπόν, ἂν δὲν ἔχετε ἀντίρρηση, λέω νὰ κάνουμε μιὰ παράκαμψη, ἐπειδὴ μὲ τέτοια θέματα, μοῦ ξεφεύγουν κάτι εκφράσεις, αφήστε τις να πᾶνε κατ’ ἀνέμου. Γι’ αὐτὸ λέω να κάνουμε λίγη ψυχολογία σήμερα. Ἐνδιαφέρον θέμα εἶναι, γιατἰ ὄχι λοιπὸν;
 
Τὸ πρῶτο ποὺ θὰ ἐξετάσουμε εἶναι τὸ πῶς αἰσθάνεται ἕνας ἄξεστος, ἀμόρφωτος ἄνθρωπος, ποὺ τὸν ἔχουμε τοποθετήσει σὲ μιὰ θέση, ποὺ πρέπει νὰ μιλάει καὶ νὰ νταραβερίζεται μὲ αγνώστους. Μᾶλλον ἄβολα, θὰ ἔλεγα. Δὲν ξέρει πῶς νὰ συμπεριφερθεῖ, οἱ γνώσεις του καὶ ἡ ἐμπειρίες του ἀπ’ τὴ ζωὴ δὲν τὸν βοηθοῦν καθόλου. Θὰ συμπεριφερθεῖ λοιπὸν ἀνάλογα μὲ τὸ ποιὸν του, ποὺ θὰ εἶναι πολὺ χαμηλὰ, κάπου κοντὰ στὸ μηδὲν. Θὰ ἀρχίσει να φωνάζει, νὰ προσπαθεῖ νὰ ἐπιβληθεῖ μὲ ἄσχημο τρόπο, ὁ πληθυντικὸς εὐγενείας ἔχει πάει περίπατο και ἔχει ἀντικατασταθεῖ ἀπὸ τὸν πληθυντικὸ μεγαλοπρεπείας: «Τὶ θέλουμε;» Γενικῶς ὁ ἄξεστος συμπεριφέρεται σὰν δερβέναγας, σὰν καπετὰν-ἕνας, σὰν νὰ ’χει πιάσει τὸν πάπα ἀπ’ τὰ… γένια… ἂς ποῦμε. Τοῦ ἔχουμε δώσει ἐξουσία, ἀκόμη κι ἄν αύτὴ ἡ ἐξουσία εἶναι νὰ καθαρίζει δημόσιες τουαλέτες. Μην κοιτᾶτε ποὺ εμεῖς δὲν ἔχουμε. Σὲ ἄλλες, πολιτισμένες πόλεις ὑπάρχουν κι ἀπ’ αὐτὲς. Καὶ, μεταξὺ μας, εἶναι ἀπολύτως ἀναγκαῖες! Ἐμεῖς ὅμως γιὰ ἄλλο λέγαμε. Ἀκόμη κι ἂν ἡ εξουσία ποὺ τοῦ ἔχει παραχωρηθεῖ λοιπὸν, εἶναι νὰ καθαρίζει δημόσιες τουαλέτες, ἐκεῖνος αἰσθάνεται περήφανος, αἰσθάνεται ὅτι ἡ ἐργοδοσία του ἔχει ἐκτιμήσει τις ἱκανότητὲς του καὶ τον τοποθέτησε στὸ πόστο αυτὸ, ἀκόμη καὶ γιὰ νὰ μαζεύει… σκατὰ. Θέλει λοιπὸν να καταστήσει σαφὲς σὲ ὅλους ὅτι, με τὴν θέση αυτὴ, κάτι εἶναι, γιατὶ, χωρὶς αὐτὴν, δὲν εἶναι τίποτα!
 
Θέλετε ἕνα κλασσικὸ παράδειγμα; Οἱ ἀστικὲς συγκοινωνίες στὴν Ἀθήνα. Λόγῳ τοῦ ὅτι δὲν μποροῦσε νὰ γίνει αλλιῶς, ἔχουν δώσει ἐξουσία στὸν ὁδηγὸ. Ποὺ, κατὰ κανὀνα εἶναι τα 3Α, ἤτοι ἄξεστος, ἀκαλλιέργητος, ἀμόρφωτος! («Κατὰ κανόνα» εἶπα καὶ μὴ βιαστεῖτε νὰ μὲ πυροβολήσετε, ἐπειδὴ, ―τάχα μου,― θίγω μιὰ ὁλόκληρη κατηγορία ἐργαζομένων. Ὅσοι ἀνήκουν σ’ αὐτὴν τὴν κατηγορία, ἂς φροντίσουν να μορφωθοῦν καὶ θὰ τοὺς ἐξαιρέσω). Καὶ, ακριβῶς λόγῳ τῆς ἀμορφωσιᾶς τους, δημιουργοῦνται προστριβὲς μὲ τὸ ἐπιβατικὸ κοινὸ. Π.χ. ὅταν κάνει ζέστη. Ὅλα τὰ ὀχήματα διαθέτουν κλιματισμὸ. Πὸτε ἀρχίζει τὸ ὄχημα να κλιματίζεται όμως; Αὐτὸ εἶναι στὴν διακριτικὴ εὐχέρεια τοῦ ὁδηγοῦ, ποὺ, ὅπως εἴπαμε, δὲν νογάει ―κατὰ κανόνα― νὰ μοιράσει δυὸ γαϊδουριῶν ἄχυρα. Ἐκεῖνος ἀνοίγει τὸ παράθυρὸ του, ἐμπρὸς ἀριστερὰ καὶ ἀερίζεται. Ἐμένα, ποὺ ταλαιπωροῦμαι στὰ μετόπισθεν, δίκην σαρδέλας τοῦ κουτιοῦ, ποιὸς μὲ ρὠτησε;
 
Ὅλα τὰ ὀχήματα τῶν ἀστικῶν συγκοινωνιῶν ἔχουν πάμπολλους αὐτοματισμοὺς. Μέχρι ‘ἐπιγονάτιση’ μποροῦν νὰ κάνουν, ποὺ σημαίνει ὅτι μποροῦν νὰ γείρουν πρὸς τὰ δεξιὰ καὶ νὰ χαμηλώσει ἐκείνη ἡ πλευρὰ, ὥστε νὰ μπορέσει νὰ μπεῖ καμιὰ γριούλα, καμιἀ δεσποινὶς μὲ υπερβολικὰ στενὴ φούστα ἢ καροτσάκι μὲ μωρὸ. Ἄρα θὰ μποροῦσε να ὑπάρχει καὶ ὁ αὐτοματισμὸς ποὺ λέω ἐγὼ: Ὅταν ἡ θερμοκρασία στὸ εσωτερικὸ τοῦ ὀχήματος ὑπερβεῖ τοὺς 26οC (ἢ 78,8οF, γιὰ ὅσους μετροῦν… παράξενα,) κλείνουν ἀπὸ μόνα τους τὰ παράθυρα καὶ τίθεται σὲ λειτουργία ὁ κλιματισμὀς. Ἁπλό δὲν εἶναι; Τέρμα τὰ παράπονα καὶ οἱ προστριβὲς ἔτσι. Ἀλλὰ δὲν τὸ κάνουμε ἔτσι. Ἐπιμένουμε νὰ ἔχει εξουσία ὁ ὁδηγὸς. Καὶ τὰ ἴδια γίνονται παντοῦ!
 
Κάποτε ποὺ ὑπηρετοῦσα στο ΠΝ, (καλὰ, Βασιλικὸ τὸ ἔλεγαν ἐκείνη τὴν ἐποχὴ, , μ’ ἄλλα λόγια, κατετάγην στο ΒΝ καὶ ἀπολύθηκα ἀπ’ το ΠΝ,) ἤμουνα ξαπλωμένος στὴ σκιὰ ἑνὸς δέντρου, κάπνιζα κι ἔπινα τὸ γαλατάκι μου και περνάει ἕνας ὑπαξιωματικὸς ἀπὸ ’κεῖ, ποὺ περίμενε νὰ σηκωθῶ καὶ νὰ τὸν χαιρετίσω. Σιγά τὰ ωὰ κι εἶναι Τουρκίας! Μοῦ ἔβαλε τὶς φωνὲς: «Ε, ἐσὺ, ἐγέρθητος!» μοῦ φώναξε. Λύθηκε ὁ ἀφαλὸς μου στὰ γέλια. Εἶχε ἀκούσει τὸ «ἐγέρθητι», ἀλλὰ νόμιζε ὅτι εἶναι σὲ πληθυντικὸ ἀριθμὸ, ὅπως «ὄρθιοι». Ἄρα, στὸν ἑνικὸ, δὲν ἦταν ἄλλος ἐκεῖ, «ἐγέρθητος», ποὺ δὲν εἶναι ἑλληνικὰ, σλαβοκορεάτικα εἶναι. Ὅσα ἤξερε ἔλεγε ὁ καψερὸς.
 
Κάπως ἔτσι καὶ οἱ ἄσχετοι τῆς Διεύθυνσης Δευτεροβάθμιας Ἐκπαίδευσης Ἀργολίδας. Ἐξάσκησαν τὴν ἐξουσία τους, εφάρμοσαν ―κατὰ γράμμα― τὸν νόμο, ἂν τὸν ἐφάρμοσαν καὶ χάλασαν μιὰ ὡραία γιορτὴ τοῦ 1ου ΕΠΑΛ Ἄργους. Καλὰ, τὴν απογοήτευση τῶν πιτσιρικάδων δὲν τὴν σκέφτηκαν;Τὶ σόι ἐκπαιδευτικοὶ εἶναι; Ποῦ στὸ γέρο-διάολο ἔμαθαν παιδαγωγικὴ, ἂν ἔχουν ἀκούσει ποτὲ τὴν λέξη;
 
Γιὰ νὰ βάζουμε τὰ πράγματα στὴ θέση τους, ὅσα εἶπα παραπάνω, σὲ καμιὰ περίπτωση δὲν σημαίνουν ὅτι ἡ πρόσβαση στὰ σχολεῖα μας πρέπει να εἶναι ἀνοιχτὴ σ’ ὅλους τους μουσικοσυνθέτες, ἀλλὰ ὁ Μικρούτσικος ἔχει ὑπάρξει ὑπουργὸς Πολιτισμοῦ, ἕνα ὑπουργεῖο ποὺ τώρα ὑπάγεται στο ὑπουργεῖο Παιδείας. Αυτὸ οἱ ἁρμόδιοι δὲν τὸ ἤξεραν;Ἢ μήπως ἤθελαν να δείξουν ὅτι εἶναι κάποιοι, ἐνῷ δὲν εἶναι τίποτα.
 
Τέλος μαθήματος ψυχολογίας!
 
Τὸ σχόλιο ποὺ μόλις διαβάσατε ἦταν μιὰ προσφορὰ τῆς Ἀρτοποιίας-Ζαχαροπλαστικῆς «Ἀλεύρι & Ζάχαρη», Σιδηρᾶς Μεραρχίας 26, Ναύπλιο, μὲ πάντα φρέσκα προϊόντα καὶ ἀγνὰ ὑλικὰ.                                                           
Καὶ
Τοῦ Εἰκαστικοῦ Καφενείου CIЯCULO cooperativa, Βασιλέως Κωνσταντίνου 6, Ναύπλιο, μὲ ὡραιότατο καὶ καλοφτιαγμένο καφὲ, ἐκθέσεις ζωγραφικῆς καὶ φωτογραφίας καὶ μιὰ βιβλιοθήκη, γιὰ νὰ περνᾶμε ἐπωφελῶς τὸν καιρὸ μας.
 
Ἡ ἐπιλογὴ καὶ  ἀνάπτυξη τοῦ θέματος, ὅπως πάντα, δικὴ μου! (Αυτὸ τὸ τελευταῖο σημαίνει ὅτι οἱ χορηγοὶ μπορεῖ νὰ μὴν συμφωνοῦν μὲ τὸ θέμα ἢ μὲ τὴν ἀνάπτυξὴ του, ἀλλὰ, δημοκρατικὰ σκεπτόμενοι, δὲν αντιδροῦν).
 
Φιλικὰ
θεῖος Τάκης