Ο φαύλος κύκλος της αλακίας (με «Μ» στην αρχή)

Γράφω αυτό το κείμενο για να εξηγήσω ορισμένα πράγματα που είπα στο προηγούμενο, με τίτλο «Ο Πόλεμος». Ακόμη αναρτημένο είναι, (ξανα-)διαβάστε το.

 

Με εκείνα που σας έγραψα, πού ήταν όλα αλήθειες, καταλαβαίνω ότι πολλοί θα με χαρακτήρισαν φασίστα, εβραιόφιλο, ναζιστή και ο,τι άλλο θα πέρασε απ’ το –συνήθως– άδειο και φανατισμένο κεφάλι τους. Σας πληροφορώ λοιπόν ότι εγώ θα συνεχίσω να σας γράφω αντικειμενικές αλήθειες, που αν είναι υποκειμενικές, δεν είναι αλήθειες και δεν δίνω δεκάρα για την γνώμη που σχηματίζετε για μένα. Μπορείτε να πιστεύετε ο,τι σας κάνει κέφι.

 

Έγραψα λοιπόν ότι υπάρχει το πρόβλημα της Υπεριορδανίας, που μετονομάστηκε σε Ιορδανία αργότερα, το 1949. Είναι αλήθεια! Η Ιορδανία υπάρχει! Δεν πιστεύω να το αμφισβητεί κανείς. Έγραψα επίσης ότι ήταν δημιούργημα των εγγλέζων και σαρξ εκ της σαρκός της Παλαιστίνης. Κι αυτό αλήθεια είναι!

 

Έγραψα ότι το πρόβλημα είναι σύνθετο και είναι! Ακόμη κι αν οι μεγάλοι αποφασίσουν να καταργήσουν την Ιορδανία, σε κάποιον πρέπει να δώσουν τα εδάφη της και τον λαό της. Σε ποιον; Σε όποιον κι αν αποφασίσουν να τα δώσουν θα είναι casus belli (αιτία πολέμου) ανάμεσα σε Παλαιστίνιους και Ισραηλίτες, άρα αποτέλεσμα μηδέν. Δεν τα έγραψα λάθος. Έτσι είναι τα πράγματα, είτε θέλουμε να το παραδεχτούμε είτε όχι.

 

Σας είπα επίσης ότι τα διάφορα blogs σας ενημερώνουν, μεροληπτικά και με συναισθηματική φόρτιση, αλλά δεν υπάρχει συναισθηματισμός στον πόλεμο! Διαβάστε την «Τέχνη του Πολέμου» του Σουν Τζου, (Κινέζος στρατιωτικός και θεωρητικός, περί το 550 π.Χ.) διαβάστε το «Περί Πολέμου» του Carl Philipp Gottlieb von Clausewitz (Πρώσος στρατιωτικός και συγγραφέας περί της θεωρίας και πρακτικής του πολέμου, 1780-1831) και μορφώστε άποψη κι αφήστε τα blogs να λένε ο,τι θέλουν. Ο πόλεμος είναι ακραία κατάσταση και επειδή δεν υπάρχει τίποτα πιο ισχυρό απ’ το αίσθημα της επιβίωσης, στον πόλεμο είτε θα σκοτώσεις είτε θα σκοτωθείς. Πόλεμος με «ανθρωπιστικές αρχές» δεν έχει εφευρεθεί ακόμη. Συνεννοηθήκαμε;

 

Έγραψα ότι οι Παλαιστίνιοι δεν υπολογίζουν τις απώλειές τους σε έμψυχο υλικό. Κάτι που διάβασα μόλις χτες είναι ότι η Χαμάς εμποδίζει τον πληθυσμό να αποχωρήσει από εδάφη που οι Ισραηλίτες έχουν εκδώσει διαταγές εκκένωσης. Δηλαδή, όπως τόνισα προχτές, θέλουν θύματα και πιστεύουν ότι αυτά τα θύματα βλάπτουν το Ισραήλ, ενώ ο δικός τους λαός αποδεκατίζεται! Κι αυτό αλήθεια είναι.

 

Σας λένε ότι οι Ισραηλίτες έχουν ισχυρό στρατό, ενώ οι Παλαιστίνιοι μόνο ξύλα και πέτρες. Και ρουκέτες, θα έλεγα εγώ. Άρα, συνεχίζοντες την προπαγάνδα τους, σας λένε ότι ο ισχυρός φταίει και οι άλλοι, οι αδύνατοι, είναι πάντα αθώοι. Ε, δεν είναι πάντα έτσι. Επειδή λοιπόν πιστεύω ότι δεν ξέρετε τι να σκεφτείτε ή δεν μπορείτε να σκεφτείτε και απλά παπαγαλίζετε ηλίθια προπαγάνδα, θα σας πάω πίσω στο 1948. Καραβιές άρχισαν να καταφτάνουν γεμάτες με Εβραίους απ’ όλον τον κόσμο. Τότε δεν είχαν τον ισχυρό στρατό που έχουν σήμερα, δεν είχαν καθόλου στρατό, οι περισσότεροι δεν ήξεραν τι είναι το όπλο και τι δουλειά κάνει. Ξεβράκωτοι ήταν όλοι τους, με ’κείνα που φορούσαν κι ένα μπόγο με τα λιγοστά υπόλοιπα υπάρχοντά τους. Δεν πήγαν να καταλάβουν εδάφη. Σε αγορασμένες περιοχές πήγαιναν να εγκατασταθούν, είχε φροντίσει γι’ αυτό το Παγκόσμιο Εβραϊκό Συμβούλιο από το 1892, αν θυμάμαι καλά. Ε, τότε λοιπόν γιατί έπεσαν πάνω τους να τους φάνε όλοι οι Άραβες; Γιατί χρειάστηκαν 4-5 πόλεμοι για να αισθανθούν οι Ισραηλίτες ότι είχαν κράτος, που δεν θα τους το ’παιρνε κανείς; Γιατί οι εκατόμβες θυμάτων; Για να συγκινηθείτε εσείς, ειδικά οι Νοτιοευρωπαίοι, που πάντα αγνοούμε την αλήθεια και κρίνουμε όχι με τη λογική και τα γεγονότα, αλλά με το συναίσθημα. Έτσι πιστεύουν ότι τους βολεύει κι αν σκοτωθούν και 200-300 παιδιά, δεν πειράζει, βρε αδελφέ, γι’ αυτό τα κάναμε και θα κάνουμε κι άλλα. Με γεια τα μυαλά!

 

Εκτός βέβαια απ’ τα blogs που σας γεμίζουν το κεφάλι με προπαγάνδα και αλογόμυγες, έχουμε και τους άλλους κουτούς, που έχουν θεοποιήσει τον Μαρξ και πιστεύουν όλα τα τσιτάτα του, ακόμη κι αυτά που εφαρμόστηκαν και απέτυχαν παταγωδώς! Κι αυτοί, επειδή ο Μαρξ έγραψε κάποτε, σε μια προσπάθεια να προσφέρει μια λύση στο Μεσανατολικό, ότι «η κοινωνική απελευθέρωση των Εβραίων μπορούσε να επιτευχθεί μόνο μέσα από την απελευθέρωση της κοινωνίας από τον εβραϊσμό», έγραψε κάποτε ο ίδιος, χρησιμοποιώντας βέβαια την πολεμική φράση «εβραϊσμός» στη θέση της καπιταλιστικής εκχρηματισμένης οικονομίας. Κάτι τέτοια λένε και κάποτε θα μας τρελάνουν όλους. Ο,τι καταλάβατε, καταλάβατε κι απ’ αυτό, δεν χωρούν επεξηγήσεις. Εκείνο που μου αρέσει με τους κομμουνιστές, –τους ορθόδοξους, εννοώ, αφήστε τους άλλους, του καθολικούς και τους διαμαρτυρόμενους– είναι ότι αφού δεν μπορούν να αρνηθούν ότι το σύστημά τους κατέρρευσε εκ των έσω, προβάλλουν την δικαιολογία ότι δεν εφαρμόστηκε σωστά. Δεν το πιστεύω, άλλα πιστεύω εγώ, αλλά, ακόμη κι αν είναι έτσι, ερχόμαστε σ’ αυτό που λέω συχνά: «Καλό το σύστημα, αλλά ο κόσμος δεν είναι έτοιμος να το δεχτεί. Σε καμιά 500αριά χρόνια και βλέπουμε». Το τι πιστεύω εγώ για την κατάρρευση του συστήματός τους, θα σας το πω άλλη φορά.

 

Και αυτοί λοιπόν έχουν βαλθεί να μας πείσουν ότι μόνο οι Ισραηλίτες έχουν άδικο και οι άλλοι, οι Παλαιστίνιοι, είναι αθώοι ως λευκές περιστερές. Σ’ αυτό το σημείο λοιπόν έχω κάμποσες απορίες εγώ:

 

1. Η Χαμάς ήταν αποδυναμωμένη πριν από τη συγκρότηση ενωτικής κυβέρνησης με τη Φατάχ την περασμένη άνοιξη. Ηταν συνεπώς μια υποχώρηση εκ μέρους της σε πιο μετριοπαθείς θέσεις. Το Ισραήλ μπορούσε, αν ήθελε, να εκμεταλλευτεί την εξέλιξη, αφού θεωρεί τον Μαχμούντ Αμπάς τον μοναδικό δυνάμει συνομιλητή του από την πλευρά των Παλαιστινίων. Τι πέτυχε τελικά με αυτήν την αδιαλλαξία; Απλώς το αντίστροφο, να ριζοσπαστικοποιήσει και τη Φατάχ, να ηρωοποιήσει τη Χαμάς και στη Δυτική Οχθη, με αποτέλεσμα ο Αμπάς να διολισθαίνει πλέον σε πιο ακραίες θέσεις.
2. Αφού η Χαμάς είναι η εκλεγμένη ηγεσία των Παλαιστινίων, ποιο είναι το πρωταρχικό τους καθήκον; Να προστατεύουν τον λαό τους, έτσι δεν είναι; Το κάνουν; Τι κάνουν αντ’ αυτού; Αρχίζουν να πετάνε ρουκέτες και μετά ζητούν ανταλλάγματα, για να σταματήσουν. Πρέπει να είναι τελείως κουζουλοί οι άνθρωποι. Παιδιά, πάρτε το ίσια. Εσείς πεθαίνετε, όχι οι Ισραηλίτες. Το Ισραήλ αποδέχτηκε συμφωνία εκεχειρίας, η Χαμάς την απέρριψε. Χωρίς κάποια ανταλλάγματα για την Χαμάς, μια τέτοια συμφωνία θα ισοδυναμούσε με οδυνηρή ήττα, με συνθηκολόγηση. Για να μην χάσει πρόσωπο η Χαμάς, ας… πεθάνουν μερικοί Παλαιστίνιοι ακόμη! Όμορφος κόσμος, ηθικός, αγγελικά πλασμένος! Είναι σαν να κάνει η Χαμάς πολιτική διαπραγμάτευση παρακινούμενη από τα λιγωμένα σχόλια στο Facebook.
3. Η Γάζα είναι η πιο πυκνοκατοικημένη περιοχή του πλανήτη. Όταν οι Ισραηλίτες εκδίδουν εντολή εκκένωσης μιας περιοχής, που θα βομβαρδιστεί, πού πρέπει να πάνε οι κάτοικοι; Να πέσουν στην θάλασσα;
4. Γιατί κανείς Έλληνας δεν ανησυχεί μήπως όλ’ αυτά οδηγήσουν σε έξαρση του αντισημιτισμού; Γιατί είμαστε ο πιο αντισημιτικός λαός της Ευρώπης! Από τότε που ο Andrew Papandrew, (δεν προσθέτω τίποτ’ άλλο, γιατί δεν θέλω να τσακωθώ με τον αρχισυντάκτη,) μετέτρεψε την ελληνική εξωτερική πολιτική (όχι ότι είχαμε ποτέ και καμιά περήφανη εξωτερική πολιτική,)  σε γκαρντασιλίκια με τον Καντάφι, τον Αραφάτ και τον Σιχανούκ, η εικόνα στην Παλαιστίνη έγινε ασπρόμαυρη. Φτάσαμε να θεωρούμε τους Παλαισίνιους, (συμπεριλαμβανομένης της Χαμάς, που αποθηκεύει ρουκέτες σε σχολεία,) ήρωες και τους Ισραηλινούς τέρατα. Νεφελίμ τους αποκαλούμε και μην ρωτήσετε. Δεν ξέρω τι είναι τα νεφελίμ, ούτε αν υπάρχουν, αλλά πρέπει να είναι κάτι πολύ κακό! Αν έχετε περάσει από αμφιθέατρο Πανεπιστημίου και ακούσει ομιλίες που εκφωνούσαν αφασικοί μετέφηβοι, θα με καταλαβαίνατε.

 

Δεν μπορεί να είναι έτσι τα πράγματα, γιατί, όταν τσακώνονται δύο και οι δύο φταίνε! Ούτε η ασπρόμαυρη κουφίγια δείχνει ότι συμπάσχουμε με τον Παλαιστινιακό λαό. (Για τον Τσίπρα το έγραψα αυτό). Είμαι σίγουρος ότι δεν θέλετε να σας πω τι δείχνει, όταν την μοστράρουμε έτσι.

 

ο θείος Τάκης ή Παναγιώτης Περράκης

 

Το κείμενο που διαβάσατε ήταν μια προσφορά της Αρτοποιίας-Ζαχαροπλαστικής «Αλεύρι & Ζάχαρη», Σιδηράς Μεραρχίας 26, Ναύπλιο, με πάντα φρέσκα προϊόντα και αγνά υλικά.                                                         

Και

Του POPEYE bistro, Σταϊκοπούλου 32, Ναύπλιο, για ποιοτικό φαγητό, την νοστιμότερη πίτσα που έχετε ποτέ δοκιμάσει, τέλειες μακαρονάδες, εξαιρετικά και προσεκτικά διαλεγμένα κρασιά και μια αξιόλογη συλλογή από ελληνικές και ξένες μπἰρες.

 

Και στα δύο αυτά μαγαζιά προτείνω να δοκιμάσετε τον καφέ τους. Εξαιρετικός! Ο καλύτερος καφές στην πόλη!

 

Η επιλογή και ανάπτυξη του θέματος, όπως πάντα, δική μου! (Αυτό το τελευταίο σημαίνει {για όσους μπορούν να καταλαβαίνουν ελληνικά,}  ότι οι χορηγοί  μπορεί και να μην συμφωνούν με το θέμα ή με την ανάπτυξή του, δημοκρατικά σκεπτόμενοι όμως, δεν επεμβαίνουν).