Υπερεθνικιστικά και Μεγαλέξανδρος

Σύμφωνα με τις ειδήσεις που έφτασαν στ’ αυτιά μου, μετά την ανακάλυψη του ταφικού μνημείου στην Αμφίπολη, τα Σκόπια, –ο βλάκας γείτονας,– απαίτησαν να συσκευάσουμε το μνημείο και να τους το στείλουμε σε κομμάτια, για να το συναρμολογήσουν εκεί, στην Δημοκρατία τους, αφού πρόκειται για τάφο είτε του ίδιου του Μεγαλέξανδρου, είτε κάποιου κοντινού συγγενούς του. Και αφού οι μουρόχαβλοι οι Σκοπιανοί είναι οι διάδοχοι και… γνήσιοι απόγονοι του Μεγαλέξανδρου δικαιούνται να το έχουν εκείνοι. Πώς; Το ακούσατε και σεις;

 

Σημείωση Συντάκτου. Προς όσους bloggers τύχει να διαβάσουν την παρούσαν ανάρτηση: Μην αρχίσετε να αναδημοσιεύετε όσα γράφω σήμερα, γιατί, λόγω της χτεσινής γιορτής μου, (να ζήσετε να με χαιρόσαστε!) τα κοπάνισα λίγο παραπάνω και είμαι ακόμη στο τσακίρ κέφι. Ανθρώπινα αυτά και σας προειδοποίησα.

 

Ο αξιότιμος πρωθυπουργός μας λοιπόν δεν καταδέχτηκε να απαντήσει. Και τι να έλεγε ο άνθρωπος. Απάντησε όμως ο υπουργός Πολιτισμού και τους είπε ότι ευχαρίστως να μετακομίσουμε ολόκληρη την αρχαία Αμφίπολη, ακριβώς στην παραμεθόριο, έτσι ώστε το μισό μνημείο να είναι στην Ελλάδα και το άλλο μισό στα Σκόπια. Για σχέσεις καλής γειτονίας! Ο υπουργός μας λοιπόν, ο κ. Τασούλας, αποδέχτηκε το αίτημα των Σκοπιανών, γιατί τους συμπονάει: Με όλη την κακομοιριά που τους δέρνει, ξοδεύουν έναν περίδρομο λεφτά για ν’ αναγείρουν τεράστια αγάλματα του Μεγαλέξανδρου, λες και ήταν μακρινός θείος τους. Κάτι δεν πρέπει να πηγαίνει καλά στα μυαλά τους, χωρίς να υπονοώ ότι τα δικά μας δουλεύουν ρολόι. Θυμηθείτε το τι ψηφίσατε τον Οκτώβριο του 2009 και θα με καταλάβετε. Το «λεφτά υπάρχουν» ψηφίσατε, λες και ο άλλος, που έλεγε ότι δεν μπορούσε να δώσει αυξήσεις και παροχές, ήταν αλάκας (με «μ» μπροστά). Συνεννοηθήκαμε! Δεν ξεχνάω και θα σας το χτυπάω αυτό μέχρι να βάλετε μυαλό. Δεν λέμε τώρα να γίνουμε όλοι οικονομολόγοι διεθνούς κύρους, αλλά, βρε αδελφέ, ένα «γιατί» θα μπορούσαμε να ρωτήσουμε, τους εαυτούς μας βεβαίως, γιατί όποιος καταφέρει να πάρει λογική κουβέντα απ’ τον πρωθυπουργό που εκλέξαμε το 2009 να μου τηλεγραφήσει εμένα.

 

Πάμε πίσω στην Αμφίπολη τώρα. Όλοι οι αρχαιολόγοι ελπίζουν ότι βρέθηκε ο τάφος του Μεγαλέξανδρου. Καλά, τι σόι… κανίβαλοι ζούσαν τότε. Τον κουβάλησαν απ’ την Αίγυπτο, που, αν δεν τον είχαν βαλσαμώσει οι Αιγύπτιοι, έχω την γνώμη ότι δεν θα είχε μείνει ούτε νύχι απ’ τον μεγάλο κατακτητή και… προπάτορα των Σκοπιανών, (μην με σπρώχνετε κατά ’κεί, θα μου ξεφύγει τίποτα και θα χάσω την δουλειά μου, μου τα ’χει μαζεμένα ο αρχισυντάκτης,) 700 χρόνια μετά τον θάνατό του, τότε μεταφέρθηκε απ’ την Αίγυπτο στην Αμφίπολη ή όπου αλλού, τέλος πάντων. Χάθηκε να βρεθεί ένας Χριστιανός, πιστός του Δωδεκάθεου, ή ο,τι άλλο, να χαράξει πάνω σε μια πέτρα δυο λεξούλες: «Ενθάδε κείται Αλέξανδρος ο Φιλίππου». Θα καταλαβαίναμε, δεν είμαστε και κρετίνοι! (Δεν θέλετε να σας πω από πού βγαίνει η λέξη. Ψάξτε την μόνοι σας).

 

Στις αρχές του Σεπτέμβρη έχουμε μια σύνοδο αυτού του εγκληματικού οργανισμού που αποκαλούμε ΝΑΤΟ, πώς μπλέξαμε έτσι, βρε παιδιά; Δεν ξέρω τι θα πει ο πρωθυπουργός μας εκεί, αν μιλήσει, δεν ξέρω καν αν θα βάλουμε βέτο, όπως θέλαμε να κάνουμε τότε με τον άλλον πρωθυπουργό της Ελλάδος, που ναι μεν δεν έβαλε βέτο, αλλά ήταν διατεθειμένος να βάλει και ανάγκασε τους ΗΠΑτζήδες να αποσύρουν την πρόταση περί εισόδου των Σκοπίων στη συμμαχία. Τότε τα καταφέραμε, γιατί είχαμε Έλληνα πρωθυπουργό και μακάρι να αποδειχτεί και ο τωρινός πιο Έλληνας απ’ τον τότε! Γιατί δεν μπορεί να έχει αλλάξει τίποτα από τότε. Θα το ήξερα. Οι Σκοπιανοί, πεισμένοι στην πλύση εγκεφάλου που τους γίνεται από εποχής Τίτο και πιο μπροστά ακόμη, θέλουν να ονομαστούν Μακεδόνες και αυτό το πράγμα που αποκαλούν δημοκρατία, Δημοκρατία της Μακεδονίας. Δεν συνεχίζω, θα μου ξεφύγει τίποτα. Τα ξέρετε αυτά. Ο φουκαράς ο Μάθιου Νίμιτς, θα πάρει σύνταξη, προσπαθώντας να βρει μια λύση στο θέμα.

 

Και επειδή οι ΗΠΑτζήδες έστησαν μια βάση εκεί και τώρα δεν ξέρουν πού να την εντάξουν, σε ποια συμμαχία, πρέπει εμείς να ανεχτούμε την Δημοκρατία της Μακεδονίας, στα βόρεια σύνορά μας. Ενώ το πρόβλημα μπορεί να λυθεί με ένα τηλεγραφηματάκι των 19 λέξεων: «Πάρτε όποιο όνομα θέλετε, αλλά ακόμη κι αν το εγκρίνουμε, δεν πάτε ποτέ ούτε στο ΝΑΤΟ ούτε στην ΕΕ». Και μετά, άσ’ τους να τρέχουν! Βέβαια, για να κάνεις τέτοια απαιτούνται πολύ βαριά ούμπαλα, ξέρετε τι εννοώ. Για να δούμε… Τα ’χουμε; Θα δείξει… Αυτό φυσικά, αν αποτολμήσουν οι υπερατλαντικοί μας «σύμμαχοι», –τι να τους κάνουμε τους εχθρούς, αν έχουμε τέτοιους συμμάχους;– να επαναφέρουν θέμα ένταξης Σκοπίων στο ΝΑΤΟ.

 

Τι να πει ο πρωθυπουργός στην σύνοδο του ΝΑΤΟ; Προτείνω και είναι καιρός ακόμη να με διαβάσει και να αλλάξει γραμμή, να πει τα εξής:

 

«Αγαπητοί συνάδελφοι και φίλοι ηγέτες της Συμμαχίας, προτού αναφερθώ στον ρόλο της Ελλάδας στις δράσεις του παρόντος και στις δομές που σχεδιάζουμε για το μέλλον, επιτρέψτε μου να μοιραστώ μαζί σας την προσωπική μου χαρά, αλλά και την εθνική ικανοποίηση που προκάλεσε στη χώρα μου η μόλις προ ολίγων ημερών ανακάλυψη του τάφου του Μεγάλου Αλεξάνδρου στην Αμφίπολη, μια αρχαία ελληνική πόλη κοντά στις ακτές του Αιγαίου πελάγους. Μια εξαιρετικά σημαντική εξέλιξη για την παγκόσμια αρχαιολογία, αλλά, θα τολμούσα να πω, και για μας, τα μέλη της σημαντικότερης… «αμυντικής» συμμαχίας, καθώς ο κορυφαίος στρατηλάτης παραμένει σημείο αναφοράς για πολλούς από τους στρατιωτικούς μας διοικητές που συμμετέχουν μαζί μας στη σύνοδο».

 

Γιατί να τα πει έτσι; Για δυο λόγους. α) για να τους μπερδέψει και να χάσουν τ’ αυγά και τα καλάθια και β) για να μην νομίζουν ότι μόνο αυτοί μπορούν να λένε… μαλακίες, για να μην μας παίρνουν τον αέρα. Μπορούμε κι εμείς! Αν χαρακτηρίσουμε το ΝΑΤΟ ως την σημαντικότερη… αμυντική συμμαχία, (λες και υπάρχουν κι άλλες και κάτι πάει να μου ξεφύγει εδώ, αλλά συγκρατούμαι,) θα κουφαθούν όλοι τους και θα μας θεωρήσουν ως το πιο αφοσιωμένο μέλος αυτού του ληστρικού και εγκληματικού οργανισμού που αποκαλούμε ΝΑΤΟ. Τελικά δεν το συγκράτησα, αλλά δεν είναι μόνο δική μου γνώμη. Έχουν αρχίσει και την ασπάζονται και πολλοί άλλοι. Λέγε, λέγε το κοπέλι, κάνει την κυρά και θέλει. Στην προκειμένη περίπτωση, το κοπέλι είμαι εγώ, που φωνάζω απ’ το 1974 και κυράδες όλοι οι αξιωματικοί των Ενόπλων Δυνάμεών μας.

 

Τα είπα, ξεφούσκωσα και εξηγήθηκα. Τώρα ξέρετε τι πιστεύω! Και, αφού εκνευρίστηκα, μου έφυγε και η χτεσινοβραδινή σούρα. Πάω για καφέ! Συνθήκη αναγκαία και ικανή για να συνέλθω τελείως!

 

ο θείος Τάκης (Παναγιώτης Περράκης)

Το κείμενο που διαβάσατε ήταν μια προσφορά της Αρτοποιίας-Ζαχαροπλαστικής «Αλεύρι & Ζάχαρη», Σιδηράς Μεραρχίας 26, Ναύπλιο, με πάντα φρέσκα προϊόντα και αγνά υλικά.                                                         

Και

Του POPEYE bistro, Σταϊκοπούλου 32, Ναύπλιο, για ποιοτικό φαγητό, την νοστιμότερη πίτσα που έχετε ποτέ δοκιμάσει, τέλειες μακαρονάδες, εξαιρετικά και προσεκτικά διαλεγμένα κρασιά και μια αξιόλογη συλλογή από ελληνικές και ξένες μπἰρες.

 

Και στα δύο αυτά μαγαζιά προτείνω να δοκιμάσετε τον καφέ τους. Εξαιρετικός! Ο καλύτερος καφές στην πόλη!

 

Η επιλογή και ανάπτυξη του θέματος, όπως πάντα, δική μου! Αυτό το τελευταίο σημαίνει για όσους δεν μπορούν να καταλαβαίνουν ελληνικά,  ότι οι χορηγοί  μπορεί και να μην συμφωνούν με το θέμα ή με την ανάπτυξή του, δημοκρατικά σκεπτόμενοι όμως, δεν επεμβαίνουν.