Κι άλλες εξαγγελίες

Από την Κυριακή προσπαθώ να χωνέψω και δεν τα καταφέρνω. Όχι, δεν παράφαγα πάλι. Άλλα πράγματα μου πέσανε βαριά και δεν μπορώ να τα χωνέψω. Γιατί την Κυριακή το πρωί πληροφορήθηκα τις εξαγγελίες του Τσίπρα στην Θεσσαλονίκη. Τι ήταν κι αυτό το πανηγυράκι που έστησαν οι πολιτικοί μας αρχηγοί εκεί στα βόρια; Αυτός είναι ο σκοπός της ΔΕΘ; Να μας γεμίζουν αλογόμυγες; Πάει ο ένας και αφαιρεί δέκα (10) λεπτά απ’ τον ειδικό φόρο κατανάλωσης του πετρελαίου θέρμανσης. Πάει ο άλλος και τα δίνει όλα. Κι όταν λέω όλα, εννοώ όλα.  Πάλι «λεφτά υπάρχουν», δηλαδή! Ωραία! Υπόσχομαι απ’ αυτήν την στήλη ότι, αν μου εξηγήσουν το «πώς» και το «πότε», θα τους ψηφίσω κι εγώ στις επόμενες εκλογές. Γουρούνι στο σακί όμως, δεν αγοράζω. Συνεννοηθήκαμε;

 

Τελικά θάψαμε τον μεγάλο Andrew, που είπε το περιβόητο «Τσοβόλα, δώσ’ τα όλα!» και φτάσαμε στον διάδοχό του, όχι δεν εννοώ τον Geoffrey αφήστε τον Geoffrey, δεν συνεχίζω γιατί βαρέθηκα τους καυγάδες με τον αρχισυντάκτη, που δεν μ’ αφήνει να εκδηλωθώ. (Ναι, έτσι εκδηλώνομαι εγώ: Βρίζοντας, γιατί όσους βρίζω είναι χοντρόπετσοι και δεν καταλαβαίνουν άλλη γλώσσα). Αλλά αυτά είναι, όπως λέει κι ο εθνικός μας ποιητής στον «Ύμνο εις την Ελευθερίαν», «περασμένα μεγαλεία και διηγώντας τα να κλαις» Πώς; Δεν το ’χετε διαβάσει ποτέ; Μα είναι ο Εθνικός μας Ύμνος. Καλά, δεν πειράζει, να το διαβάσετε πάντως! Διάδοχος του Andrew λοιπόν δεν είναι ο Geoffrey, ο Τσίπρας είναι, που επειδή δεν έχει Τσοβόλα, τα έδωσε όλα μόνος του. Τα πάντα-όλα σας λέω, που λέει κι ο… μέγας προπονητής Αλέφαντος.

 

Έχει μια χάρη αυτός ο άνθρωπος, πώς να το κάνουμε τώρα; (Όχι ο Αλέφαντος!) Πασπαλισμένη από ολίγη κομμουνιστική ιδεολογία, από τις σχολές που φοίτησε, αλλά απ’ τις αντιξοότητες της ζωής, δεν  του έμεινε και πολλή. Είναι και άτυχος, αφού έγινε αρχηγός αριστερού –υποτίθεται– κόμματος, όταν είχε σβήσει ο τεράστιος φάρος της ΕΣΣΔ, άσε που το πόσο αριστερός είναι θα μας το πει ο Λαφαζάνης και οι Λαφαζανιστές. Εγώ δεν μπορώ να πω τίποτα, γιατί δεν καταλαβαίνω το γιατί υπάρχουν ακόμη αριστερά κόμματα κι όταν ρωτάω φίλους, που είναι αριστεροί: «Ποιους να ’χουμε για πρότυπο;» το μόνο που βρίσκουν να μου πουν είναι «την Κούβα». Αν δεν έχετε πάει ποτέ στην Κούβα, ρωτήστε εκείνους που ’χουν πάει, να σας πουν πόσο καλά περνάνε εκεί. Δεν χρειάζεται να πιστέψετε εμένα, εγώ μπορεί να είμαι και προκατειλημμένος. Τι προκατάληψη να ’χω, μωρέ; Δύο και δύο κάνουν πάντα τέσσερα, εκτός κι αν είμαστε αιθεροβάμονες, οπότε μπορούν να κάνουν όσα θέλετε!

 

Εκτός απ’ τις 300.000 προσλήψεις που υποσχέθηκε, τα €751 (εκείνο το €1 μ’ άρεσε!) κατώτατο μισθό και όλα τ’ άλλα που υποσχέθηκε, δύο πραγματάκια με εντυπωσίασαν, οπότε έχουμε Τσίπρας – Σαμαράς 2 – 1, γιατί απ’ τον πρωθυπουργό εντυπωσιάστηκα μόνο απ’ τα δέκα (10) ολόκληρα λεπτά που θα κόψει απ’ το πετρέλαιο θέρμανσης. Εντυπωσιάστηκα απ’ το ύφος του Αλέξη. Όλα τα γνήσια πολιτικά τέκνα του Andrew θα πρέπει να υποκλιθούν μπροστά στον ροζέ ηγέτη, για το επίτευγμά του, να συνθέσει όλες τις επιζήμιες εκφάνσεις της πασοκαρίας και της κληρονομιάς της σε μια ομιλία γεμάτη από υποσχέσεις κι αφήστε τους λαφαζανιστές να λένε, αν δεν το ’χουν πει ακόμη, ότι επρόκειτο περί δεξιάς στροφής. Μ’ άλλα λόγια, για να γίνω περισσότερο κατανοητός, το μόνο πράγμα που μπορεί να προσφέρει στους ψηφοφόρους του είναι τα όνειρα της δεκαετίας του ’80, τότε που ζούσαμε με δανεικά, που καλούμαστε να πληρώσουμε τώρα.

 

Το δεύτερο που με εντυπωσίασε είναι ότι σ’ όλη την ομιλία του, από αρχής μέχρι τέλους, δεν αναφέρθηκε καθόλου στους ΗΠΑτζήδες. Τα έβαλε με τους Γερμανούς μόνο. Καλά, από εδώ είναι –ίσως– λίγο δύσκολο για περιορισμένα, κολλημένα μυαλά να καταλάβουν ορισμένα πραγματάκια και πετάμε πέτρες στην βιτρίνα, που όντως είναι οι Γερμανοί. Αλλά τα αφεντικά δεν εκτίθενται ποτέ στην βιτρίνα κι αφήνουν άλλους να κάνουν την βρόμικη δουλειά κι εκείνοι, τα αφεντικά, καρπούνται τα οφέλη. Απορία μου λοιπόν: Αφού πήγε στις ΗΠΑ και συζήτησε με τους «συμμάχους» μας, δεν κατάλαβε ποιος κάνει κουμάντο στην Ευρώπη; Καλά, μπορεί και να μην το κατάλαβε. Δεν αναρωτήθηκε όμως ποτέ εκείνος ο ληστρικός και εγκληματικός οργανισμός, το ΝΑΤΟ (χαρακτηρισμός απόστρατου Έλληνα αξιωματικού είν’ αυτός, που έχει υπηρετήσει στο ΝΑΤΟ,) τι ρόλο παίζει μετά απ’ την κατάρρευση της ΕΣΣΔ και διάλυση του Συμφώνου της Βαρσοβίας; Γιατί, αν δεν τα κατάλαβε όλ’ αυτά κι αν δεν τα αναρωτήθηκε ποτέ, με τι προσόντα έγινε αρχηγός κόμματος και της αξιωματικής αντιπολίτευσης; Όποιος καταλαβαίνει, ας μου εξηγήσει κι εμένα, γιατί, απ’ ο,τι φαίνεται, είμαι πολύ στούρνος για να καταλάβω τις υψηλές αριστερές ιδέες. Επίσης απ’ ο,τι φαίνεται, δεν είναι για όλους αυτά τα πράγματα, παρά μόνο για τους επιρρεπείς στην αλακία. (Αν θέλετε, βάλτε εσείς το «μ» μπροστά, εγώ δεν λέω τίποτα, γράφω για το… κατηχητικό).

 

Υποσχέθηκε επίσης διαγραφή του χρέους. Και επιχείρησε να το δικαιολογήσει: Έγινε, είπε, το 1953 στη Γερμανία. ΛΑΘΟΣ! Η Γερμανία δεν διέγραψε τίποτα, δεν μπορούσε να διαγράψει, ηττημένη ούσα. Απλά οι «σύμμαχοί» μας, οι ΗΠΑτζήδες, υποχρέωσαν όσες χώρες επωφελούνταν απ’ το σχέδιο Marshall να χαρίσουν τα χρέη της Γερμανίας. Αυτά όσον αφορά τα χρέη της Γερμανίας μετά τον Β΄ ΠΠ. Τα χρέη του Α΄ ΠΠ τα ξεπλήρωναν οι Γερμανοί μέχρι πρόπερσι, αν θυμάμαι καλά.

 

Ας μου εξηγήσει λοιπόν ο κ. Τσίπρας, που θέλει να μας το παίξει και… ιστορικός, εμάς ποιος θα μας χαριστεί και για ποιον λόγο; Στην Γερμανία χαρίστηκαν οι ΗΠΑ, γιατί ήθελαν μια ισχυρή Γερμανία (το 1955 επαναδημιουργήθηκαν και οι γερμανικές Ένοπλες Δυνάμεις,) που θα ήταν η πρώτη γραμμή άμυνας στον Σοβιετικό επεκτατισμό, που οι ΗΠΑ φοβόντουσαν. Εμάς, αντιθέτως, θέλουν να μας ληστέψουν! Για ποιο λόγο θα μας χαριστούν; Αυτά δεν μας τα εξήγησε ο ιστορικός του ΣΥΡΙΖΑ.

 

Καταλαβαίνω βεβαίως ότι, έχοντας μπει στο παιχνίδι της εξουσίας, προσπαθεί να παρασύρει όσο πιο πολλούς ηλίθιους, ανεγκέφαλους, ιδιώτες (σας έχω πει τι σημαίνει αυτό;) ψηφοφόρους μπορεί. Τους έξυπνους, τους γνώστες, το ξέρει ότι δεν μπορεί να τους παρασύρει. Ας μείνει με τους ηλίθιους λοιπόν κι αν κυβερνήσουν αυτοί, δεν ξέρω αν θα είναι χειρότεροι απ’ τους άλλους… Και θα μείνουμε με το εμβατήριο: «Η Ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει…» κλπ. Μπορεί να μην πεθαίνει ποτέ, αλλά σκοτώνεται! Και πολύ φοβάμαι ότι εκεί το πάμε το πράγμα… Όλοι μας!

 

ο θείος Τάκης (Παναγιώτης Περράκης)

 

Το κείμενο που διαβάσατε ήταν μια προσφορά της

 

Αρτοποιίας-Ζαχαροπλαστικής «Αλεύρι & Ζάχαρη», Σιδηράς Μεραρχίας 26, Ναύπλιο, με πάντα φρέσκα προϊόντα και αγνά υλικά.   Σας συστήνω να δοκιμάσετε τα νέα προϊόντα τους: Κάτι εξαιρετικά σάντουιτς και υπέροχες, φρεσκοφτιαγμένες σαλάτες.

Και

Του Popeye bistro, Σταϊκοπούλου 32, Ναύπλιο, για ποιοτικό φαγητό, την νοστιμότερη πίτσα που έχετε ποτέ δοκιμάσει, τέλειες μακαρονάδες, εξαιρετικά και προσεκτικά διαλεγμένα κρασιά και μια αξιόλογη συλλογή από ελληνικές και ξένες μπἰρες.

 

Και στα δύο αυτά μαγαζιά προτείνω να δοκιμάσετε τον καφέ τους. Εξαιρετικός! Ο καλύτερος καφές στην πόλη!

 

Η επιλογή και ανάπτυξη του θέματος, όπως πάντα, δική μου! Αυτό το τελευταίο σημαίνει (για όσους δεν μπορούν να καταλαβαίνουν ελληνικά,)  ότι οι χορηγοί  μπορεί και να μην συμφωνούν με το θέμα ή με την ανάπτυξή του, δημοκρατικά σκεπτόμενοι όμως, δεν επεμβαίνουν.