Ψάχνοντας για τις αιτίες

Λέω σήμερα να ψάξουμε για τις αιτίες, που δεν είναι κάτι εύκολο. Τις αιτίες για το προβάδισμα που δίνουν οι δημοσκοπήσεις στον ΣΥΡΙΖΑ. Πρέπει να ανατρέξουμε στο παρελθόν και δεν θα πάμε σε μεγάλο βάθος χρόνου. Λέω να περιοριστούμε σε μια γενιά. Βεβαίως, ακόμη κι αν πάμε βαθύτερα, εκεί που δεν πατώνουμε και που ο χρόνος έχει ωραιοποιήσει τα ιστορικά στοιχεία, τα ίδια θα βρούμε, αλλά το αφήνουμε αυτό για τους αδέσμευτους ιστορικούς.

 

Η απορία μου ξεκίνησε από την ομιλία του κ. Τσίπρα στην Θεσσαλονίκη, όπου έταξε λαγούς με πετραχήλια. Και τι δεν έταξε! Μερικοί φίλοι (της τρίτης ηλικίας οι άλλοι, εγώ είμαι ακόμη νέος,) λοιπόν συζητούσαμε αυτά που είχαμε πληροφορηθεί. Αρχίσαμε να αναρωτιόμαστε αν είμαστε ήδη έτοιμοι, μετά από μόλις μια γενιά να ξαναζήσουμε ένα φαινόμενο-κακέκτυπο του Andrew Papandrew. Ακολούθησαν, όπως ήταν φυσικό και άλλες σκέψεις: Είναι ο κ. Τσίπρας αρκετός για να μιμηθεί τον Andrew; Ο μακαρίτης βρήκε μια οικονομία ισχυρή και όχι υπερχρεωμένη. Ο κ. Τσίπρας τι θα βρει, αν αποφασίσουμε να κάνουμε μια δοκιμή μαζί του; Ο Andrew είχε για ακροατήριο μια γενιά, που, 30 χρόνια μετά τον εμφύλιο, αισθανότανε (καλώς ή κακώς) παραγκωνισμένη, αν όχι εν διωγμώ. Ο κ. Τσίπρας σε ποιους απευθύνεται; Η ακραία συνθηματολογία του Andrew του επέτρεψε να παρασύρει ένα μεγάλο μέρος «αριστερών» ψηφοφόρων. Ο κ. Τσίπρας από πού αντλεί οπαδούς και ψηφοφόρους, ων αριστερός (έτσι ισχυρίζεται, τουλάχιστον) και ο ίδιος;

 

Βλέπετε λοιπόν, ότι έχουμε μια μαγική εικόνα, χωρίς λογική, όπως κάθε τι μαγικό. Και η μίμηση, η παροχολογία και –εν τέλει– η κοροϊδία συνεχίζονται και τα ποσοστά του κόμματος ανεβαίνουν στις δημοσκοπήσεις. Βεβαίως καταλαβαίνω και δεν θα παραγνωρίσω ότι περάσαμε πολλά τα τελευταία χρόνια. Υπάρχει απελπισία στον λαό. Και περάσαμε πολλά, δια πυρός και σιδήρου θα έλεγα, γιατί, προοδευτικός λαός όντες, κάναμε λάθος το 2009 και ψηφίσαμε το «λεφτά υπάρχουν», χωρίς να εξετάσουμε άλλες παραμέτρους, όπως θα έπρεπε, σαν το «πού είναι τα λεφτά;» και το γιατί ο Κώστας Καραμανλής έλεγε ότι δεν μπορούσε να δώσει αυξήσεις και παροχές για τουλάχιστον τρία χρόνια. Μας έλεγε την αλήθεια ο άνθρωπος, αλλά η αλήθεια, σε καιρούς διαφθοράς, υποκρισίας και παρακμής, θεωρείται ύβρις με την αρχαία έννοια του όρου, (στην αρχαία ελληνική τραγωδία, η τυφλή προσήλωση του πρωταγωνιστή στο προσωπικό του πάθος, η οποία εκλαμβάνεται από τους άλλους ως υπερηφάνεια, αλαζονεία, έπαρση και τιμωρείται απ’ τους θεούς). Εμείς δεν εξετάσαμε τίποτα απ’ όλ’ αυτά και πέσαμε με τα μούτρα στα ψέματα και την απάτη. Και αφού οι κυβερνώντες κατασπατάλησαν τα χρήματα που ο Κώστας Καραμανλής, (που τον είπαμε «μπουχέσα», «κουραδομηχανή», «play station» και ποιος ξέρει τι άλλο,) είχε συγκεντρώσει για την εξόφληση ληξιπρόθεσμων δανείων, μας έβαλαν στο μνημόνιο και στο ΔΝΤ 6 μήνες αργότερα. Και αρχίσαμε να αυτοκτονούμε! Φυσικό επόμενο ήταν γιατί οι αρχαίοι είχαν κατατάξει την ύβριν και τις συνέπειές της ως εξής: ύβρις – άτη – νέμεσις – τίσις. Οι θεοί έστελναν στον υβριστή την άτη, (θολούρα,) με αποτέλεσμα να διαπράττει ακόμη μεγαλύτερα παραπτώματα (ύβρεις) και όταν είχε διαπράξει τημ μεγίστη  ανοησία και υπέπιπτε σε πολύ σοβαρό σφάλμα, το οποίο προκαλούσε την οργή και εκδίκηση των θεών, του έστελναν την νέμεσιν, που επέφερε την τίσιν, δηλαδή την καταστροφή του υβριστή. Απ’ ο,τι φαίνεται, εκεί θέλουμε να ξαναπάμε, μετά από μια σύντομη και πλασματική περίοδο ευδαιμονίας. Αναφαίρετο δικαίωμά μας! Στις δημοκρατίες, –έστω και με τα σημερινά τους χάλια,– οι λαοί αποφασίζουν. Ας είμαστε λίγο πιο προσεκτικοί όμως, δεν μας χρωστάνε τίποτα οι άλλοι να τους πάρουμε στο λαιμό μας, όπως το 2009, για να μην πάω παραπίσω.

 

Ο κ. Τσίπρας λοιπόν υποσχέθηκε τα εξής, γι να μην μου λέτε μετά ότι δεν ξέρατε:

1. Πρόσληψη 300.000 ανθρώπων, που δεν θα ξέρουμε πώς να τους πληρώσουμε ούτε τι δουλειά θα κάνουν.
2. Κατώτατο μισθό €751 για όλους, που δεν ξέρω από πού θα βγει.

 

Και πολλά άλλα. Αν είναι να με πείσει με τα €751, γιατί να μην ψηφίσω ΚΚΕ, που υπόσχεται €1200; Επίσης θα γεμίσουμε ψευτοσυνταξιούχους, όπως και επί ΠαΣοΚ. Δεν ξέρω πόσο λογικά σας φαίνονται όλ’ αυτά, εμένα καθόλου!

 

Θα ξαναέχουμε χιλιάδες ευεργετηθέντων, που θα κουνάνε σημαιάκια στις συγκεντρώσεις του ΣΥΡΙΖΑ και θα ζητάνε όλο και περισσότερα, ίσως για να κουνάνε περισσότερα σημαιάκια.

 

Θα ξαναέχουμε «όψιμους αντιστασιακούς» (πού αντιστάθηκαν, πότε και σε ποιον;) αναπήρους «μαϊμούδες» και κομματοσυνδικαλιστές, που θα αποβλέπουν μόνο σε μια μελλοντική βουλευτική έδρα κι άσε τους εργαζόμενους να κουρεύονται.

 

Θα συνεχίσει να βασιλεύει η μετριότητα, αφού η αξιοκρατία έχει οστρακιστεί απ’ την ζωή μας και όλοι οι άξιοι της πατρίδας μας, αφού σπούδασαν εδώ με έξοδα του ελληνικού λαού, μη βρίσκοντας κάποια θέση στο εσωτερικό, έφυγαν για το εξωτερικό, να προσφέρουν εκεί τις γνώσεις τους και το μυαλό τους. Είναι γνωστό άλλωστε ότι η Ελλάδα τρώει τα παιδιά της, διαχρονικό είναι αυτό, δεν έγινε τώρα. Ακόμη θυμάμαι την ταφή της τέφρας του Δημήτρη Μητρόπουλου, κάπου στην Ακρόπολη, στις αρχές της δεκαετίας του ’60. Υπήρχε και μια ορχήστρα εκεί, που για να τιμήσει τον νεκρό, έπαιζε το «Marcia Funebre» (Πένθιμο Εμβατήριο) δεύτερο μέρος της 3^η Συμφωνίας (Eroica) του Beethoven, χωρίς μαέστρο. Να σας πω και το τραγικό τώρα; Με τις κλωτσιές τον είχαμε διώξει τον Μητρόπουλο απ’ την Ελλάδα. Και πήγε στις ΗΠΑ και έγινε διευθυντής στις μεγαλύτερες ορχήστρες του Νέου Κόσμου, έχοντας διευθύνει τις μεγαλύτερες ορχήστρες και της Ευρώπης. Βλέπεις, εδώ δεν τον άντεξαν οι δικές μας μετριότητες!

 

Αυτά! Και σκεφτείτε, που να πάρει και να σηκώσει! Σκεφτείτε για ποιον λόγο αρνείται ο ΣΥΡΙΖΑ την αξιολόγηση των υπαλλήλων, που εφαρμόζεται σ’ όλον τον κόσμο. Του αρέσουν τα πλαστά πτυχία; Σκεφτείτε γιατί δεν θ’ αντέξουμε άλλη κατραπακιά!

 

Τελικά, όπως θα καταλάβατε μέχρι τώρα, η αιτία της ανόδου του ΣΥΡΙΖΑ στις δημοσκοπήσεις είναι το σύνδρομο ΠαΣοΚ, που κατατρώει την Ελλάδα, τουλάχιστον, απ’ το 1981 και μετά… Καταλήξαμε!

 

 

ο θείος Τάκης (Παναγιώτης Περράκης)

 

 

Το κείμενο που διαβάσατε ήταν μια προσφορά της

 

Αρτοποιίας-Ζαχαροπλαστικής «Αλεύρι & Ζάχαρη», Σιδηράς Μεραρχίας 26, Ναύπλιο, με πάντα φρέσκα προϊόντα και αγνά υλικά.   Σας συστήνω να δοκιμάσετε τα νέα προϊόντα τους: Κάτι εξαιρετικά σάντουιτς και υπέροχες, φρεσκοφτιαγμένες σαλάτες.

 

Και

 

Του Popeye bistro, Σταϊκοπούλου 32, Ναύπλιο, για ποιοτικό φαγητό, την νοστιμότερη πίτσα που έχετε ποτέ δοκιμάσει, τέλειες μακαρονάδες, εξαιρετικά και προσεκτικά διαλεγμένα κρασιά και μια αξιόλογη συλλογή από ελληνικές και ξένες μπἰρες.

 

Και στα δύο αυτά μαγαζιά προτείνω να δοκιμάσετε τον καφέ τους. Εξαιρετικός! Ο καλύτερος καφές στην πόλη!

 

Η επιλογή και ανάπτυξη του θέματος, όπως πάντα, δική μου! Αυτό το τελευταίο σημαίνει (για όσους δεν μπορούν να καταλαβαίνουν ελληνικά,) ότι οι χορηγοί και οι υπεύθυνοι της σελίδας αυτής μπορεί να μην συμφωνούν με το θέμα ή με την ανάπτυξή του, δημοκρατικά σκεπτόμενοι όμως, δεν επεμβαίνουν.