Πώς αντιλαμβανόμαστε την Δημοκρατία;

Αυτά θα πούμε σήμερα και, όπως αντιλαμβάνεστε είναι ένα θεματάκι δύσκολο. Γι’ αυτό θ’ αρχίσουμε απ’ τα γνωστά, αυτά που ξέρουμε όλοι. Θα αρχίσουμε με το πώς αντιλαμβάνονται την Δημοκρατία τα κόμματα που ψηφίζουμε. Θα ξεκινήσω με την αντιπολίτευση και θα φτάσουμε και στον κυβερνητικό συνασπισμό.

 

Ο ΣΥΡΙΖΑ αντιλαμβάνεται την δημοκρατία ως μια απόπειρα αλλαγής. Μετά τις αηδίες που έκανε το γιωργάκι, την διάλυση του ΠαΣοΚ και την μαζική αποχώρηση στελεχών και ψηφοφόρων του προς τον ΣΥΡΙΖΑ, αισθάνονται ότι έχουν μια ελπίδα να πάρουν την εξουσία, έχοντας ξεκολλήσει απ’ το 3%. Δημοκρατία, σε απλά νεοελληνικά, για τον ΣΥΡΙΖΑ είναι η λεωφόρος που –ενδεχομένως– θα οδηγήσει τον κ. Τσίπρα στο Μαξίμου και τους ροζεφρουρούς του στην άλωση του κράτους, σε μια προσπάθεια να επαναληφθεί το ίδιο έργο του ΠαΣοΚ του 1981 και εντεύθεν από άλλον θίασο, (ή μήπως τον ίδιον; Θα δείξει…) Θέλουν να φέρουν τα πάνω κάτω και μακάρι να το πετύχουν! Έχουν, μας λένε σχέδιο, αλλά δεν μας λένε ποιο είν’ αυτό. Προσπαθούν δηλαδή, με νεφελώδεις αηδίες, να μας παρασύρουν. Έχω δηλώσει και άλλη φορά ότι γουρούνι στο σακί δεν αγοράζω.

 

Το ΚΚΕ αντιλαμβάνεται την δημοκρατία ως ένα σύνολο μαρξιστικών ιδεών, μας έχουν ζαλίσει με προτάσεις, αλλά έχουν δηλώσει ότι δεν θέλουν να πάρουν την εξουσία. Όλοι ανεξαιρέτως που βρίσκονται δεξιότερα απ’ το ΚΚΕ θεωρούνται… φασίστες ή ρεβιζιονιστές, (εξαρτάται απ’ το πόσο μακριά βρίσκονται απ’ την ορθόδοξη σκέψη του Μαρξ,) λες και οι εμπνευστές του συστήματος στην αρχαία Αθήνα ήταν… μαρξιστές και όλοι όσοι είναι αριστερότερα, αναρχικοί, μαοϊστές και δεν ξέρω κι εγώ τι άλλο. Γενικά μόνο οι κουκουέδες θεωρούνται δημοκράτες από τους άλλους κουκουέδες.

 

Οι ΑνΕλ, (Ανεξέλεγκτοι Έλληνες, για να συνεννοούμεθα,) ως Δημοκρατία θεωρούν το λιντσάρισμα των αντιπάλων. Θυμίζω προτροπή του κ. Καμμένου: «Λιντσάρετε τον Πάχτα!» Φυσικά δεν θα είμαι εγώ εκείνος που θα ισχυριστεί ότι ο κ. Πάχτας ήταν άριστος δήμαρχος, (αν ήταν θα είχε επανεκλεγεί, εκτός κι αν οι συνδημότες του ήταν ακραιφνείς… μαζοχιστές,) αλλά δεν θα έφτανα ποτέ μέχρι την παραπάνω προτροπή του λιντσαρίσματος. Είναι βάρβαρο, πώς να το κάνουμε τώρα;

 

Η ΔημΑρ δεν ξέρω τι πιστεύει, αλλά έχω την εντύπωση ότι ούτε εκείνοι ξέρουν. Διάφορες ιδεολογίες και φατρίες εκεί μέσα προσπαθούν να σύρουν το κόμμα κατά το δοκούν και δεν μπορώ να καταλάβω τι μέλλον μπορούν να έχουν έτσι όπως πάνε.

 

Την ΧΑ δεν μπορώ να την θεωρήσω ελληνικό κόμμα, αφού επιμένουν να χαιρετάνε ναζιστικά. Οι ναζιστές ήταν εχθροί και δεν πρόκειται να εξετάσω το γιατί. Ήρθαν και κατέκτησαν την πατρίδα μας, ελέω του προδότη Τσολάκογλου και θρηνήσαμε πάμπολλα θύματα τότε, ενώ πολλοί πέθαναν από πείνα. Δεν ανέχομαι λοιπόν τους ναζιστικούς χαιρετισμούς τους και τα «Sieg heil» τους. Οπότε τι να σχολιάσω; Ας πάψουν να είναι ναζιστές κι ας γίνουν Έλληνες πρώτα και μετά συζητάμε.

 

Το ΠαΣοΚ αντιλαμβάνεται την δημοκρατία ως ένα γάντζωμα στην εξουσία και θα κάνουν τα πάντα για να έχουν συνεχώς ένα κομμάτι της. Θέλουν να φέρουν την αλλαγή που δεν κατάφεραν να την φέρουν στα 20 χρόνια που είχαν αυτεξούσιοι την εξουσία. Ξεχνούν βεβαίως ότι δεν έχουν πια τον Andrew, να παρασύρει τον λαό με πλάνα συνθήματα, που δεν είχε ποτέ σκοπό να εφαρμόσει, π.χ. την απλή αναλογική.

 

Τι μας έμεινε; Η ΝΔ. Που δεν ξέρει η αριστερά της τι ποιεί η δεξιά της. Που προσπαθεί να φέρει την ανάπτυξη με ένα ΜΗ βιώσιμο χρέος, παρακαλώντας του Ευρωπαίους και φιλώντας κατουρημένες ποδιές να το κουρέψουν, μήπως και γίνει βιώσιμο. Γιατί αν το χρέος μας κουρευτεί και γίνει βιώσιμο, θα περισσέψουν χρήματα και γι’ άλλες δουλειές και υπάρχει περίπτωση να δούμε ανάπτυξη, αυτά όμως είναι πράγματα που δεν τα βλέπω να πραγματοποιούνται στη διάρκεια της ζωής μας. Αν καταφέρει να τα πραγματοποιήσει η ΝΔ πριν απ’ τις επόμενες εκλογές, θα μπορέσει να σταθεί στην κυβέρνηση, αλλιώς η επόμενη κυβέρνηση θα καταργήσει το χρέος μονομερώς, –δεν ξέρω πώς γίνεται αυτό,– με τον τσαμπουκά της, που πολύ φοβάμαι ότι είναι μόνο για εσωτερική κατανάλωση και δεν περνάει πάρα έξω. Τότε θα έχουμε τα κακά της Αργεντινής, που έχει τρεις χρεωκοπίες απ’ το 2001 μέχρι τώρα.

 

Κάπως έτσι λοιπόν αντιλαμβάνονται την δημοκρατία τα κόμματα: Ως μια προσπάθεια να κρατήσουν την εξουσία ή να πάρουν ένα κομμάτι της. Για να δούμε τώρα πώς αντιλαμβανόμαστε εμείς την Δημοκρατία.

 

Μου είπε ένας φίλος μου, ο Κώστας, προχτές ότι τον ΕΝΦΙΑ πρέπει να τον πληρώνουν μόνο όσοι ψηφίζουν ΝΔ και ΠαΣοΚ. Εκτός από ανεφάρμοστο, γιατί, μ’ αυτόν τον τρόπο,  θα πρέπει να καταργηθεί η μυστικότητα της ψήφου, το βρήκα και άδικο, γιατί εγώ δεν είπα στους ΠαΣοΚους το 2010 να μπουν εκείνοι στο μνημόνια και το ΔΝΤ κι εμένα να μ’ αφήσουν απ’ έξω. Είναι όμως κι αυτή μια αντίληψη για το δημοκρατικό μας πολίτευμα.

 

Ένας άλλος, κάποιος Παπαδόπουλος, έκοψε την ‘καλημέρα’ από εκδότη και αρχισυντάκτη της εφημερίδας «Αναγνώστης Πελοποννήσου», γιατί αυτά που γράφω δεν του αρέσουν. Ο άνθρωπος αρέσκεται να πιστεύει ότι είναι δημοκράτης και στην Ελλάδα, όπως είπε κι ο Τσαρούχης, είσαι ο,τι δηλώσεις. Αυτό όμως δεν είναι δημοκρατία. Είναι φασισμός του χειρίστου είδους που επιχειρεί να φιμώσει και την φωνή και την σκέψη! Άσε που ο κ. Παπαδόπουλος δεν πρέπει να στέκει πολύ καλά στα μυαλά του.

 

Αν θέλετε και την γνώμη μου τώρα, ακούστε την: Δημοκρατία είναι το πολίτευμα που μεταφέρει τα βάρη απ’ τις πλάτες των αρχόντων, στις πλάτες του λαού. Ή η ελευθερία να εκλέξουμε τους δικτάτορές μας, όπως λέει και το σκίτσο στην κορυφή. Και η αντιπροσωπευτική δημοκρατία, που έχουμε σήμερα, είναι μια αβάσταχτη μορφή τυραννίας, γιατί ψηφίζουν οι εκλεγμένοι 300 και η φωνή η δική μας ακούγεται μόνο κάθε 4 χρόνια. Ποιος μας ρώτησε εμένα αν μου αρέσει ο ΕΝΦΙΑ, ας πούμε, αν θέλω ή αντέχω να τον πληρώνω; Δεν ήταν μια προεκλογική εξαγγελία της κυβέρνησης, ώστε να μου πούνε: «Τα ήξερες από πριν και μας ψήφισες, λεβέντη μου. Γιατί διαμαρτύρεσαι τώρα;» Μας ήρθε απ’ το πουθενά και ήρθε για να μείνει. Με καταλαβαίνετε; Τον φορτωθήκαμε λοιπόν τον ΕΝΦΙΑ και τον πάμε περίπατο.

 

ο θείος Τάκης (Παναγιώτης Περράκης)

 

Το κείμενο που διαβάσατε ήταν μια προσφορά της

 

Αρτοποιίας-Ζαχαροπλαστικής «Αλεύρι & Ζάχαρη», Σιδηράς Μεραρχίας 26, Ναύπλιο, με πάντα φρέσκα προϊόντα και αγνά υλικά.   Σας συστήνω να δοκιμάσετε τα νέα προϊόντα τους: Εξαιρετικά σάντουιτς και υπέροχες, φρεσκοφτιαγμένες σαλάτες.

 

Και

 

Του Popeye bistro, Σταϊκοπούλου 32, Ναύπλιο, για ποιοτικό φαγητό, την νοστιμότερη πίτσα που έχετε ποτέ δοκιμάσει, τέλειες μακαρονάδες, εξαιρετικά και προσεκτικά διαλεγμένα κρασιά και μια αξιόλογη συλλογή από ελληνικές και ξένες μπἰρες.

 

Και στα δύο αυτά μαγαζιά προτείνω να δοκιμάσετε τον καφέ τους. Εξαιρετικός! Ο καλύτερος καφές στην πόλη!

 

Η επιλογή και ανάπτυξη του θέματος, όπως πάντα, δική μου! Αυτό το τελευταίο σημαίνει (για όσους δεν μπορούν να καταλαβαίνουν ελληνικά,)  ότι οι χορηγοί  μπορεί και να μην συμφωνούν με το θέμα ή με την ανάπτυξή του, δημοκρατικά σκεπτόμενοι όμως, δεν επεμβαίνουν.