Ας κάνουμε, επιτέλους, εκλογές!

Παίρνω αφορμή απ’ τις τελευταίες εκλογές, τις ευρωβουλευτικές, του περασμένου Μαΐου, (Μάιο δεν ήταν;) Και σκέπτομαι τα εξής:

 

Δεν είδα να γίνεται χαμός στη Βρετανία εξαιτίας του γεγονότος ότι το κόμμα του πρωθυπουργού Ντέιβιντ Κάμερον ερχόταν τρίτο στις δημοσκοπήσεις για τις ευρωεκλογές. Σύμφωνα με δύο δημοσκοπήσεις (που δημοσίευσαν στις 4.5.2014 οι εφημερίδες Sunday Times και Sun) πρώτο έρχεται το «Κόμμα της Ανεξαρτησίας» του Νιλ Φάραντζ με ποσοστό 29%, δεύτεροι είναι οι Εργατικοί με ποσοστό 26%, τρίτοι και καταϊδρωμένοι οι Συντηρητικοί με 23%. Και τελικά οι δημοσκοπήσεις επαληθεύτηκαν.

 

Ακόμη χειρότερα: το κόμμα των Φιλελευθέρων, το οποίο συμμετέχει στην κυβέρνηση Κάμερον, έπεφτε δημοσκοπικά. Παρ’ όλα αυτά δεν ίδρωνε το αυτί του αντιπροέδρου της κυβέρνησης και αρχηγού των Φιλελευθέρων Νικ Κλεγκ. Αυτός πάλι δεν είχε το ελάχιστο της ευαισθησίας του κ. Ευάγγελου Βενιζέλου να απειλήσει ότι θα φύγει από την κυβέρνηση αν επιβεβαιωθούν τα γκάλοπ. Ή της αλαζονία του κ. Τσίπρα να ζητάει εκλογές. Δεν θα μπορούσε να πει ο βελανιδοφάγος ότι το κόμμα του «είναι ο πυλώνας αυτής της προσπάθειας και αν δεν έχουμε τη στήριξη του λαού, την κατανόησή του, φυσικά δεν μπορούμε να αναλάβουμε βάρη που ιστορικώς δεν μας αναλογούν, από ένα σημείο και μετά»; Μόνο ο κ. Βενιζέλος θα τα σκέφτεται αυτά; Γενικότερα, εμείς οι Έλληνες θα συνεχίσουμε για πολύ ακόμα να προσφέρουμε τα φώτα της ορθής Δημοκρατίας σε όλο τον κόσμο; Δώσαμε! Δώσαμε! Έχουμε κι άλλες δουλειές να κάνουμε…

 

Αλλά και στη Γαλλία ο σοσιαλιστής πρόεδρος Φρανσουά Ολάντ δεν τα πήγε πολύ καλά. Στις τελευταίες δημοσκοπήσεις για τις ευρωεκλογές, το Σοσιαλιστικό Κόμμα με 17% ήταν τρίτο. Πρώτο ήταν το Εθνικό Μέτωπο της Μαρίν Λεπέν με 22%, δεύτερο το κεντροδεξιό UMP με 21%. Και εντάξει! Ο Ολάντ είναι… αναίσθητος και δεν παραιτείται. Ο Μελανσόν τι κάνει εκεί; Δεν έμαθε τίποτε από τον κ. Αλέξη Τσίπρα, πώς γίνονται οι έφοδοι στα χειμερινά ανάκτορα.

 

Εκεί έχουν διαφορετικές αντιλήψεις. Πιστεύουν ότι οι ευρωεκλογές είναι πολύ διαφορετικό πράγμα απ’ τις εθνικές εκλογές. Και, πράγματι, είναι! Ίσως είναι ανεπίδεκτοι μαθήσεως και περνάνε τα μαθήματα Δημοκρατίας, που παραδίδουν οι δικοί μας, όλως ανιδιοτελώς, απ’ τα μπαλκόνια στο ντούκου. Δεν ακούν τον κ. Αλέξη Τσίπρα, που διδάσκει ότι οι εκλογές είναι «δημοψήφισμα ζωής». Ρε, μανία με τα δημοψηφίσματα τώρα τελευταία. Δεν ακούν ούτε τον κ. Αντώνη Σαμαρά, που ζητούσε «ισχυρή εντολή», για ν’ αλλάξει την Ελλάδα, λες και δεν την έχει την εντολή από τη Βουλή και σύμφωνα με το Σύνταγμα. Δεν ακούν ούτε τον κ. Ευάγγελο Βενιζέλο, ούτε μπορούν να κατανοήσουν την βαθιά σκέψη του, που έλεγε ότι δεν τίθεται ζήτημα σταθερότητας της κυβέρνησης μόνο, αλλά και της οικονομίας και της χώρας. Τι ακούνε, τέλος πάντων; Από πού θα μάθουν, αν όχι από μας; Και αφού δεν μαθαίνουν, μήπως θα έπρεπε να τους αφήσουμε μόνους τους, να δούμε τι… θα καταφέρουν;

 

Το συζητάω αυτό για να συμφωνήσουμε, να βρούμε ένα σημείο επαφής, (για να πάμε στα υπόλοιπα, στην πρότασή μου,) Όταν εμείς κάναμε εκλογές, οι άλλοι έτρωγαν βελανίδια. Αλλά τι στην ευχή; Ακόμη την ίδια δίαιτα ακολουθούν στην Ευρώπη; Έχω την εντύπωση ότι δεν είναι πια βελανιδοφάγοι. Τι λέτε και σεις;

 

Αφού τα εξετάσαμε όλ’ αυτά, πάμε και στην πρότασή μου τώρα: Ας κάνουμε εκλογές! Εθνικές εκλογές, εννοώ, από τις άλλες κάναμε. Αν αληθεύει το δημοσίευμα της kontranews, που έγραψε την περασμένη Κυριακή ότι 9 βουλευτές της συμπολίτευσης προσχωρούν στον ΣΥΡΙΖΑ, (σας έχω πει κι άλλες φορές να μην διαβάζετε αλακίες, με «μ» μπροστά,) ο κ. Σαμαράς κάτι ξέρει και ζητάει ψήφο εμπιστοσύνης απ’ την Βουλή: Δεν έχουμε κυβέρνηση πλέον και πάμε πλησίστιοι για εκλογές! Η κυβέρνηση δεν έχει 10 βουλευτές πλειοψηφία, έχει;

 

Αν κάνουμε εκλογές και υπερισχύσει ο κυβερνητικός συνασπισμός, δεν θ’ αλλάξει τίποτα. Αν βγει ο ΣΥΡΙΖΑ, μένει να δούμε πώς θα βγει: Αυτοδύναμος ή συνεργατικός; Το «συνεργατικός» δεν το βλέπω με τίποτα. Βεβαίως εκείνοι οι ΑνΕλ έχουν κάνει κάτι κρούσεις, που έχουν απορριφθεί κι αν βγουν με τους ΑνΕλ, ψάξτε να βρούμε πού θα ζητήσουμε πολιτικό άσυλο, ποια χώρα θα μας δεχτεί, (γυαλίζει το μάτι του, βρε παιδιά, τι να λέμε τώρα;). Δεν υπάρχουν άλλοι, γιατί η ΔημΑρ μπορεί και να μην πιάσει το όριο. Θα πάρω λοιπόν την καλύτερη περίπτωση (για τον ΣΥΡΙΖΑ, για μας θα δείξει το πράγμα, αν βγουν,) ότι θα βγουν αυτοδύναμοι. Τι θ’ αλλάξει τότε; Θα διαγράψουμε το επαχθές χρέος (ή απεχθές, πάρτε όποια σημασία θέλετε, άλλο το ένα άλλο το άλλο και αμφιβάλλω αν οι διακηρύσσοντες την διαγραφή του ξέρουν τις σημασίες τους, αφού, σύμφωνα με τον κ. Σταθάκη, μόνο το 5% του ελληνικού χρέους μπορεί να χαρακτηριστεί απεχθές, άρα θα μείνουμε με το υπόλοιπο 95%, ακόμη κι αν το διαγράψουμε το απεχθές,) , δηλαδή όλο, γιατί εγώ δεν ξέρω κανένα χρέος που να είναι… συμπαθές και υποφερτό.

 

Θα μου πείτε τώρα, «τι μας λες, ρε φίλε;» Μας έμπλεξες με την γλωσσολογία και χάσαμε τον μπούσουλα». Κατ’ αρχήν (όχι «καταρχάς» δύο λέξεις είναι και μία είναι η αρχή, γιατί αν είναι πολλές, «χαιρέτα μου τον πλάτανο»,) οι λέξεις έχουν την σημασία τους και πρέπει να τις χρησιμοποιούμε σωστά, για να καταλαβαίνουμε για τι μιλάμε και δεύτερον, δεν σας έμπλεξα εγώ, εκείνοι που σας τα λένε σας έμπλεξαν, αλλά τους πιστεύετε. Τα θερμά μου συγχαρητήρια! Πάει αυτό…

 

Ο κατώτατος μισθός θα πάει στα €751 (εκείνο το €1 με… σκοτώνει!) Δεν ξέρω πώς θα γίνει, αλλά γιατί δεν παίρνουμε παράδειγμα απ’ τους «βελανιδοφάγους»; Οι νεοφιλελεύθεροι Ιρλανδοί βγαίνουν πιο αριστερά απ’ τον κ. Λαφαζάνη και έχουν καθορίσει κατώτατο μισθό €1462. Πού θα πάει αυτή η χώρα αν η αριστερή αντιπολίτευση δεν μπορεί να υποσχεθεί τουλάχιστον τα διπλά απ’ τους θατσερικούς Βρετανούς, που δίνουν €1190; Ακόμη και το (συντηρητικό) ΚΚΕ ζητάει €1200. Τι τσιγκουνιές είν’ αυτές; Άκου €751! Και τι να κάνει ο νέος με €751; Να νυμφευθεί/παντρευτεί; Ν’ ανοίξει σπίτι; Να κάνει παιδιά; (Σε λίγο οι απ’ αλλού φερμένοι θα είναι περισσότεροι απ’ τους γηγενείς, το λένε οι στατιστικές). Ή να συνεχίσει να μένει με τους δικούς του;

 

Ας κάνουμε λοιπόν εκλογές. Αυτοκαταστρεφόμαστε απ’ το 1981 κι έχουμε φτάσει ένα βήμα απ’ τον γκρεμό. Ας το επιχειρήσουμε κι αυτό! Ούτως ή άλλως, σωτηρία δεν υπάρχει!

 

Ακούστε και το τραγουδάκι μας:

http://www.youtube.com/watch?v=vApxQdoa5RY

 

ο θείος Τάκης (Παναγιώτης Περράκης)

 

Το κείμενο που διαβάσατε ήταν μια προσφορά της

 

Αρτοποιίας-Ζαχαροπλαστικής «Αλεύρι & Ζάχαρη», Σιδηράς Μεραρχίας 26, Ναύπλιο, με πάντα φρέσκα προϊόντα και αγνά υλικά. Σας συστήνω να δοκιμάσετε τα νέα προϊόντα τους: Εξαιρετικά σάντουιτς και υπέροχες, φρεσκοφτιαγμένες σαλάτες.

 

Και

 

Του Popeye bistro, Σταϊκοπούλου 32, Ναύπλιο, για ποιοτικό φαγητό, την νοστιμότερη πίτσα που έχετε ποτέ δοκιμάσει, τέλειες μακαρονάδες, εξαιρετικά και προσεκτικά διαλεγμένα κρασιά και μια αξιόλογη συλλογή από ελληνικές και ξένες μπἰρες.

 

Και στα δύο αυτά μαγαζιά προτείνω να δοκιμάσετε τον καφέ τους. Εξαιρετικός! Ο καλύτερος καφές στην πόλη!

 

Η επιλογή και ανάπτυξη του θέματος, όπως πάντα, δική μου! Αυτό το τελευταίο σημαίνει (για όσους δεν μπορούν να καταλαβαίνουν ελληνικά,)  ότι οι χορηγοί  μπορεί και να μην συμφωνούν με το θέμα ή με την ανάπτυξή του, δημοκρατικά σκεπτόμενοι όμως, δεν επεμβαίνουν.