Πόσο αιθεροβάμων ήταν ο Μαρξ;

Δεν ξέρω αν ήταν αιθεροβάμων ή όχι, είμαι σίγουρος όμως ότι ήταν εκτός τόπου και χρόνου και ότι εκείνοι που αποφασίζουν να ακολουθήσουν τις αρχές του είναι ακόμη χειρότεροι. Γιατί; Γιατί είτε το σύστημα είναι ανεφάρμοστο είτε εκείνοι που είναι επιφορτισμένοι με την εφαρμογή του δεν θέλουν να το εφαρμόσουν. Απέτυχε παντού!

 

Συζητάω με φίλους που δηλώνουν αριστεροί και κομμουνιστές. Κάτι νεφελώδεις ιδέες μου πετάνε, που ούτε μικρό παιδί, 5 χρόνων, δεν θα πίστευε. Π.χ. Να καταργηθεί το κέρδος. Εν τάξει, κι εγώ μαζί σας, αλλά για πέστε μου τώρα πώς θα επέλθει η πρόοδος; Αν, ο,τι και να κάνω, το κέρδος, η καλυτέρευση της ζωής μου και της οικογένειάς μου έχει αποκλειστεί, για ποιο λόγο να κάνω ο,τι κάνω, για ποιο λόγο να το κάνω καλά, ώστε να βγει ένα ικανοποιητικό αποτέλεσμα;

 

Παραδείγματα: Αν ο Ντοστογιέφσκι ήξερε ότι απ’ τα βιβλία που έγραφε δεν επρόκειτο να αποκομίσει τίποτα, για ποιο λόγο να τα έγραφε; Για να μουτζουρώνει αθώο, λευκό χαρτάκι; Ή ενδιαφερότανε για την πνευματική μου καλλιέργεια, έναν αιώνα μετά; Αν ο Πραξιτέλης ήταν σίγουρος ότι τα γλυπτά που έφτιαχνε δεν θα στόλιζαν κανέναν ναό, κανέναν δημόσιο χώρο, για ποιο λόγο να έφτιαχνε τον Ερμή του; Για να σπαταλάει μάρμαρο; Αυτά σκέπτομαι και καταλήγω στο ότι δεν μπορεί να είναι έτσι τα πράγματα. Χωρίς κέρδος δεν πάμε πουθενά!

 

Θα μου πεις τώρα ότι υπάρχουν και οι αλτρουιστές, που θα προσπαθούσαν χωρίς κέρδος, χωρίς αμοιβή. Δεν πρόκειται να το αρνηθώ. Υπάρχουν! Πόσοι να ’ναι αυτοί όμως στο σύνολο των 6,5 δισεκατομμυρίων ανθρώπων. (Τόσοι μας υπολογίζουν ότι είμαστε, εγώ δεν μας μέτρησα). Αν οι αλτρουιστές είναι σταγόνα στον ωκεανό, αξίζει να ασχοληθούμε μαζί τους; Απορρίπτεται λοιπόν η πρόταση να καταργηθεί το κέρδος. Γιατί έτσι θα καταργήσουμε και την πρόοδο.

 

Μου λένε μετά, σαν παράδειγμα, για την Κούβα. (Πέστε με παράξενο, αλλά αρνούμαι να συζητήσω για την Β. Κορέα. Δεν είναι καθεστώς αυτό. Θα σας έλεγα τι είναι, αλλά μου έχουν πει να μην βρίζω. Με καταλάβατε πάντως, είμαι σίγουρος και είναι σαν να έβρισα). Έχει πάει κανείς σας στην Κούβα; Αν έχει πάει κανείς, να μου πει κι εμένα, γιατί μόνο δυο φορές πήγα και ευτυχία δεν είδα. Φτώχια είδα, τάξη και ασφάλεια είδα, πολλή ασφάλεια, δεν λέμε για παίξε-γέλασε τώρα, ουρές είδα, εθελοντική εργασία στο λιμάνι, για να τους επιτραπεί να αγοράσουν ρολόι είδα (200 ώρες χωρίς πληρωμή, για ν’ αποκτήσουν το δικαίωμα να αγοράσουν ρολόι), πολλά είδα. Βέβαια το νοσηλευτικό τους σύστημα είναι καλό, οι γιατροί δωρεάν, όπως και τα φάρμακα, αλλά η United Fruit έχει αρχίσει να απλώνει ξανά τα δίχτυα της στο νησί. Έτσι έχω ακούσει κι αν είναι έτσι, δεν καταλαβαίνω τι πέτυχαν με την επανάστασή τους, εκτός απ’ το να πετάξουν τον Μπατίστα, που, εδώ που τα λέμε, δεν ήταν ο,τι καλύτερο θα μπορούσε να τους τύχει. Αφήστε και την Κούβα ήσυχη.

 

Μετά μου πιάνουν την Βενεζουέλα, δημιούργημα του μακαρίτη Τσάβες. Όπου λιμοκτονούν. Και να πεις ότι δεν έχουν. Έχουν πολλά. Πλούσια τα ελέη τους εκεί πέρα! 2,5 δισεκατομμύρια βαρέλια πετρελαίου το χρόνο και 23,5 δισεκατομμύρια κυβικά μέτρα φυσικού αερίου. Παρά ταύτα, η κεντρική τράπεζα της χώρα δεν ανακοινώνει, από την αρχή του 2014, την μεταβολή του ΑΕΠ και καθυστερεί την ανακοίνωση του πληθωρισμού πάνω από δυο μήνες. Πηγές της κεντρικής τράπεζας λένε ότι ο ετήσιος πληθωρισμός είναι άνω του 60% και το ΑΕΠ έπεσε 5% μόνο το πρώτο εξάμηνο του 2014. Οι ελλείψεις σε φαγητό, φάρμακα και άλλα βασικά αγαθά (όπως είναι ανταλλακτικά και λάστιχα αυτοκινήτων) έχουν φτάσει σε κρίσιμο επίπεδο» (Venezuela’s economy. The death of pragmatism, 3.9.2014). Και όλα αυτά σε μια χώρα που είναι ένατη στις εξαγωγές πετρελαίου· πουλάει 1,7 εκατ. βαρέλια ημερησίως. Θέλετε να ευτυχίσουμε όπως η Βενεζουέλα; Ψηφίστε ΚΚΕ και ΣΥΡΙΖΑ!

 

Η ΕΣΣΔ κατέρρευσε εκ των έσω, μόνοι τους την έριξαν. Ξέρετε γιατί; Μην ακούτε όσα σας λένε. Είχαν κλέψει τόσα πολλά και δοθέντος ότι κομμουνιστής δισεκατομμυριούχος δεν έχει εφευρεθεί ακόμη, ρίξανε το σύστημα, για να μπορέσουν να φάνε τα λεφτά τους και ν’ ανασάνει και λίγο η Ελβετία, που είχε ξεχειλίσει.

 

Δεν υπάρχει και τίποτ’ άλλο. Άρα είτε ο Μαρξ και οι άλλοι ήταν αιθεροβάμονες, είτε το σύστημα είναι ανεφάρμοστο. Επειδή όμως, παρά τα όσα λέω, πιστεύω ότι είναι καλό σύστημα, θα καταλήξω στο ότι είναι άκαιρο, ήτοι ο κόσμος δεν είναι έτοιμος να το δεχτεί ακόμη. Ίσως σε καμιά χιλιάδα χρόνια να έχουμε ανεβάσει επίπεδο και να μπορούμε να δεχτούμε την ισότητα. Αν δεν ανεβάσουμε επίπεδο, αφήστε το σύστημα στο χρονοντούλαπο της ιστορίας. Άχρηστο είναι. Καλό, αλλά άχρηστο!

 

Μετά απ’ όλ’ αυτά, σας αναρτώ και μια φωτογραφία ενός απ’ τα χαρτονομίσματα που έχει ετοιμάσει η Τράπεζα της Ελλάδος, για την περίπτωση που θα βγει ο ΣΥΡΙΖΑ. Μου το έστειλαν οι… πηγές μου εκεί μέσα και δεν υποχρεούμαι να τις αποκαλύψω. Να είσαστε έτοιμοι λοιπόν! Θα πρέπει να συνηθίσουμε πλέον στα πολλά μηδενικά και –έχετε τον λόγο μου– ένα χρόνο (μετά την εκλογή ΣΥΡΙΖΑ,) τα μηδενικά κάθε χαρτονομίσματος θα μας έρχονται με το ανατρεπόμενο: Τάλιρο μπροστά και 40 τόνους μηδενικά από πίσω. Προετοιμαστείτε! Για να μην σας βαρέσει κάνα εγκεφαλικό… Και αυτό βεβαίως είναι το σενάριο το δικό μου, αλλά, με τα όσα άκουσα ψες απ’ τη Βουλή, στην ψήφο εμπιστοσύνης, τείνει να μεταβληθεί σε βεβαιότητα. Δεν ξέρουν τι λένε οι άνθρωποι. Πολλές οι συνιστώσες… Ας είμαστε προετοιμασμένοι πάντως, δεν θα μας βλάψει.

 

ο θείος Τάκης (Παναγιώτης Περράκης)

 

Το κείμενο που διαβάσατε ήταν μια προσφορά:

της Αρτοποιίας-Ζαχαροπλαστικής «Αλεύρι & Ζάχαρη», Σιδηράς Μεραρχίας 26, Ναύπλιο, με πάντα φρέσκα προϊόντα και αγνά υλικά. Σας συστήνω να δοκιμάσετε τα νέα προϊόντα τους: Εξαιρετικά σάντουιτς και υπέροχες, φρεσκοφτιαγμένες σαλάτες.

Και

Του «Popeye bistro», Σταϊκοπούλου 32, Ναύπλιο, για ποιοτικό φαγητό, την νοστιμότερη πίτσα που έχετε ποτέ δοκιμάσει, τέλειες μακαρονάδες, εξαιρετικά και προσεκτικά διαλεγμένα κρασιά και μια αξιόλογη συλλογή από ελληνικές και ξένες μπἰρες.

Και στα δύο αυτά μαγαζιά προτείνω να δοκιμάσετε τον καφέ τους. Εξαιρετικός! Ο καλύτερος καφές στην πόλη!

 

Η επιλογή και ανάπτυξη του θέματος, όπως πάντα, δική μου! Αυτό το τελευταίο σημαίνει (για όσους δεν μπορούν να καταλαβαίνουν ελληνικά,)  ότι οι χορηγοί  μπορεί και να μην συμφωνούν με το θέμα ή με την ανάπτυξή του, δημοκρατικά σκεπτόμενοι όμως, δεν επεμβαίνουν.