Μα και η Αριστερά στο «κόκκινο»;

Το να είναι η Δεξιά χρεωστική το καταλαβαίνω. Στα χρωστούμενα στηρίχτηκαν πάντα. (Όταν λέω Δεξιά, συμπεριλαμβάνω και το ΠαΣοΚ. Στο πίσω μέρος του μυαλού μου έχω και μερικούς άλλους, που εδώ θα τους χρωματίσουμε αριστερούς και δεν τους συμπεριλαμβάνω στην Δεξιά ακόμη, γιατί περιμένω να κυβερνήσουν. Συνεννοηθήκαμε;) Το να είναι όμως στο «κόκκινο» η Αριστερά δεν το καταλαβαίνω με τίποτα. Θα εξετάσουμε τώρα τι σημαίνει να είναι κανείς στο κόκκινο και θα δούμε μερικές απ’ τις επιπτώσεις της κοκκινίλας.

 

Όλοι οι τραπεζικοί λογαριασμοί, όταν έχουν πιστωτικό υπόλοιπο, βγαίνουν σε μαύρο χρώμα στην οθόνη του υπολογιστή της Τράπεζας. Αν έχουν πέσει σε αρνητικό υπόλοιπο, έστω και για ένα (1) μονόλεπτο, το χρωματάκι τους γίνεται κόκκινο. Κόκκινο σημαίνει κίνδυνος, εκτός αν σημαίνει «Ολυμπιακός», που κι αυτό κίνδυνος είναι. Επίσης, στα σήματα της τροχαίας, σημαίνει σταμάτημα, μην πας παραπέρα, θα σπάσεις την μούρη σου. Γνωστά πράγματα αυτά και γλαύκα εις Αθήνας εκόμισα, αφού, με την κρίση και τα κεσάτια σχεδόν όλων των επιχειρήσεων, όλοι στο «κόκκινο» είσαστε.

 

Για να δούμε τώρα μερικές απ’ τις επιπτώσεις του «κόκκινου». Πρώτα-πρώτα η τράπεζα δεν σας δίνει άλλα μπλοκ επιταγών. Δεύτερον καθυστερείτε να πληρώσετε τον ΦΠΑ. Τρίτον δεν πληρώνετε μισθούς και ημερομίσθια. (Αφού δεν έχετε λεφτά, με τι να τους πληρώσετε; Με κοτόψειρες;) Είναι κι άλλα, αλλά ας περιοριστούμε σ’ αυτά.

 

Όλη η Αριστερά λοιπόν, ή αυτό που μάθαμε να θεωρούμε ως Αριστερά, είναι στο κόκκινο. Το ΚΚΕ πούλησε τον «902» σε offshore εταιρεία και χάθηκε απ’ τα ραδιόφωνά μας και τις τηλεοράσεις μας η «Φωνή της Μόσχας» της πάλαι ποτέ κραταιάς ΕΣΣΔ. Επίσης η «Αυγή» που προχώρησε σε περικοπές μισθών, μέχρι και ο ραδιοσταθμός του ΣΥΡΙΖΑ «Στο Κόκκινο», που καθυστερεί μισθούς. Στον ραδιοσταθμό του ΣΥΡΙΖΑ, στον οποίο καθυστερεί η καταβολή μισθών, οι ηχολήπτες κήρυξαν 48ωρη απεργία αφού είχαν μείνει απλήρωτοι και τον Αύγουστο και τον Σεπτέμβριο. Τελικώς πληρώθηκαν και η απεργία ανεστάλη.

 

Εξωπραγματική πλάκα είχε όμως η δήλωση του διευθυντή του σταθμού, για να καταλάβετε πώς αντιλαμβάνονται τα πράγματα οι «αριστεροί». Την παραθέτω για να μορφώσετε ιδίαν άποψη και πέστε μου σε ποια χώρα του κόσμου θα γινότανε δεκτή μια τέτοια ανακοίνωση, πλην της Β. Κορέας ίσως:

 

«Υπήρξε θέμα με απεργία στο “Κόκκινο”. Εννέα τεχνικούς έχουμε εδώ, οι οποίοι αποφάσισαν να κλείσουν το “Κόκκινο” και βεβαίως αποφασίσαμε να προωθηθεί η πληρωμή αυτών… Εκβιαστικό ήταν, οπότε πληρώθηκαν οι εννέα τεχνικοί και το “Kόκκινο” δεν έκλεισε. Και δεν πληρώθηκαν οι άλλοι… Οι εννιά πληρώθηκαν και οι άλλοι κοιτούν. Αυτή είναι μία αντίληψη που έχουν οι τεχνικοί…».

 

Οι αντίληψη που έχουν οι διοικούντες τις επιχειρήσεις των «αριστερών κομμάτων» συμπεραίνω ότι πρέπει να είναι ότι οι εργαζόμενοι πρέπει να δουλεύουν χωρίς να πληρώνονται. «Έτσι είναι, αν έτσι νομίζετε», που είπε (και έγραψε) ο Λουίτζι Πιραντέλο. Και μετά θέλουν να πιστέψω ότι κόπτονται και κορυβαντιούν για τα δίκαια των εργαζομένων.

 

Φυσικά έγινε χαμός με τον χαρακτηρισμό της απόπειρας απεργίας ως «εκβιασμού», αλλά έγινε και ο μέγας Ιστορικός Συμβιβασμός της Αριστεράς και όλα μέλι-γάλα. Έλα όμως που μπήκε στη μέση και το ΚΚΕ, που –συνήθως– δεν αφήνει τον ΣΥΡΙΖΑ σε χλωρό κλαρί και πήρε το μέρος του διευθυντή του σταθμού, ενώ σε άλλες περιπτώσεις, αν το είχε κάνει άλλη επιχείρηση αυτό, θα χαρακτήριζε καθυστέρηση μισθοδοσίας και δήλωση ως «μια ολομέτωπη επίθεση κατά των απαράγραπτων δικαιωμάτων των εργαζομένων». Απ’ αυτό εύκολα συνάγεται ότι είτε το ΚΚΕ ήθελε να επιδείξει ανωτερότητα στην αδιαφορία του ΣΥΡΙΖΑ, όταν οι ορθόδοξοι αριστεροί έχασαν τον «902» είτε ήθελε να στείλει μια προειδοποίηση στους δικούς τους εργαζόμενους να μην απεργήσουν, γιατί ο «Ριζοσπάστης» θα βγαίνει, είτε πληρώνονται οι εργαζόμενοι είτε όχι. Δεν νομίζω ότι στο Όργανο της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΕ δεν υπάρχουν απλήρωτοι εργαζόμενοι.

 

Γνωστά πράγματα κι αυτά. Λέον Τρότσκι: «Σε μια χώρα όπου ο μόνος εργοδότης είναι το κράτος, αντιπολίτευση σημαίνει θάνατος από αργή λιμοκτονία». Που τώρα έχει αντικατασταθεί απ’ το «όποιος διαμαρτύρεται, δεν τρώει».

 

Πάμε αλλού τώρα: Ξέρετε τι σημαίνει η λέξη «ένοικος»; Συνθετικό της είναι το «οικώ» και σύμφωνα με την αντίληψή μου, όπως και όσων γνωρίζουν καλά την γλώσσα μας, μόνο οι ζωντανοί οικούν, άρα μόνο οι ζωντανοί μπορούν να είναι ένοικοι. Αφού είναι έτσι τα πράγματα λοιπόν, γιατί όλοι οι μεγαλόσχημοι δημοσιογράφοι μας γεμίζουν αλογόμυγες με τον «ένοικο του τάφου της Αμφίπολης»; Δεν ξέρω ποιος είναι μέσα, αν είναι κανείς, δηλαδή, και δεν είναι καμιά μοντέρνα κυκλική disco, όπως σας έχω ξαναπεί, αλλά όποιος κι αν είναι, αποκλείεται να είναι ένοικος. Είναι απλά πεθαμένος! Πώς να τους το πω για να το καταλάβουν; Γιατί κάποιος πρέπει να τους το πει και παράλληλα να τους στείλει και μια κόπια ενός ξεκαρδιστικού σκετς των Monty Python (εκείνος ο John Cleese είναι πάντα απολαυστικός!) με τον ψόφιο παπαγάλο. Ίσως κάτι μάθουν από ’κεί, αν καταλαβαίνουν καλά αγγλικά. Φίλοι ο νεκρός του τάφου της Αμφίπολης είναι απλώς νεκρός, τίποτα παραπάνω. Και βασική ιδιότητα του νεκρού είναι απλώς να κείται, όχι να ενοικεί. Έχει πεθάνει, είναι νεκρός, είναι ψόφιος, έχει τινάξει τα πέταλα, τα έχει κακαρώσει, κοιτάζει τα ραδίκια ανάποδα, πώς αλλιώς να το πω; Αλλά, σε καμιά περίπτωση, δεν ενοικεί, δεν φιλοξενείται! Για να μαθαίνουμε λιγάκι την γλώσσα μας και να μπορούμε να ξεχωρίσουμε τις έννοιες.

 

Επειδή πολλοί από σας δεν θα το έχουν δει το επεισόδιο με τον ψόφιο παπαγάλο, σας το παραθέτω εδώ και καλή διασκέδαση:

 

 

Εδώ σας έχω τα λόγια του διαλόγου. Έχει πλάκα η επιμονή του John Cleese!

http://www.davidpbrown.co.uk/jokes/monty-python-parrot.html

 

ο θείος Τάκης (Παναγιώτης Περράκης)

 

Το κείμενο που διαβάσατε ήταν μια προσφορά της

Αρτοποιίας-Ζαχαροπλαστικής «Αλεύρι & Ζάχαρη», Σιδηράς Μεραρχίας 26, Ναύπλιο, με πάντα φρέσκα προϊόντα και αγνά υλικά. Σας συστήνω να δοκιμάσετε τα νέα προϊόντα τους: Εξαιρετικά σάντουιτς και υπέροχες, φρεσκοφτιαγμένες σαλάτες.

Και

Του «Popeye bistro», Σταϊκοπούλου 32, Ναύπλιο, για ποιοτικό φαγητό, την νοστιμότερη πίτσα που έχετε ποτέ δοκιμάσει, τέλειες μακαρονάδες, εξαιρετικά και προσεκτικά διαλεγμένα κρασιά και μια αξιόλογη συλλογή από ελληνικές και ξένες μπἰρες.

Και στα δύο αυτά μαγαζιά προτείνω να δοκιμάσετε τον καφέ τους. Εξαιρετικός! Ο καλύτερος καφές στην πόλη!

 

Η επιλογή και ανάπτυξη του θέματος, όπως πάντα, δική μου! Αυτό το τελευταίο σημαίνει (για όσους δεν μπορούν να καταλαβαίνουν ελληνικά,)  ότι οι χορηγοί  μπορεί και να μην συμφωνούν με το θέμα ή με την ανάπτυξή του, δημοκρατικά σκεπτόμενοι όμως, δεν επεμβαίνουν.