Ε.Σ.Α.μεΑ.: Για το «διάσημο» ΚΕΠΕΠ Λεχαινών…
Για άλλη μία φορά, ρεπορτάζ διεθνούς ΜΜΕ αναδεικνύει τις συνθήκες που επικρατούν στο ΚΕΠΕΠ Λεχαινών. Ως ελληνική κοινωνία, ας μη πέφτουμε συνεχώς από τα σύννεφα: δεν είναι το μοναδικό κέντρο τέτοιου τύπου και παρόμοιων συνθηκών και δεν είναι σημερινή η κατάσταση που βιώνουν τα άτομα που διαβιούν εκεί.
Η ΕΣΑμεΑ (Εθνική Συνομοσπονδία Ατόμων με Αναπηρία) επανειλημμένα έχει αναδείξει και μιλήσει για τα Λεχαινά, όπως και για όλα τα κέντρα κλειστής περίθαλψης, δημόσια και ιδιωτικά. Με ελάχιστο προσωπικό, με τρόφιμους παιδιά και ενήλικες ξεχασμένους από Θεό και ανθρώπους.
Η ΕΣΑμεΑ και τα μέλη της στα ΔΣ των δομών έχουν επανειλημμένα ζητήσει από την Κυβέρνηση, την Εισαγγελία, τον Συνήγορο του Πολίτη, να διασφαλιστούν πρωτίστως τα ανθρώπινα δικαιώματα όλων όσων διαβιούν σε κέντρα κλειστής περίθαλψης, να πραγματοποιούνται έλεγχοι και να προστατεύεται η ποιότητα ζωής τους. Το Ευρωπαϊκό Φόρουμ Ατόμων με Αναπηρία (EDF) και η Human Rights Watch (HRW) επίσης έχουν καταγγείλει την κατάσταση ( http://www.hrw.org/fr/news/2011/06/14/open-letter-mr-loverdos-greek-minister-health )
Ο τομέας της Πρόνοιας αποτελεί διαχρονικά το «φτωχό συγγενή». Ακόμα και σε ανθούσες για τη χώρα οικονομικά περιόδου, άτομα με νοητική αναπηρία, σύνδρομο down, αυτισμό, βαριές και πολλαπλές ανάγκες εξάρτησης είτε ήταν έγκλειστα σε δημόσια ψυχιατρεία και άθλιες συνθήκες διαβίωσης.
Η απογύμνωση των δομών πρόνοιας από εξειδικευμένο προσωπικό συντελείται σταδιακά και σε βάθος χρόνου. Πλέον, η οικονομική κρίση, για την οποία οι μόνοι που δεν ευθύνονται είναι τα άτομα με αναπηρία και τα άτομα με βαριές και πολλαπλές αναπηρίες, έχει ως αποτέλεσμα την περαιτέρω χειροτέρευση των συνθηκών.
Η ανάγκη οικονομικής ενίσχυσης των δομών και ενίσχυσής τους με επιστημονικό και εξειδικευμένο βοηθητικό προσωπικό είναι ζήτημα ζωής και προφανώς δεν θα πάψει να υφίσταται, όταν το ΚΕΠΕΠ Λεχαινών χαθεί από τη δημοσιότητα. Η Ε.Σ.Α.μεΑ έχει θέσει πολλάκις το θέμα της σταδιακής κατάρρευσης των προνοιακών δομών της χώρας στα αρμόδια Υπουργεία και έχει καταθέσει τις προτάσεις της για την διευθέτησή του με πρώτη και κύρια την εξεύρεση οικονομικών πόρων για την ενίσχυση του τομέα της Πρόνοιας και την κατάργηση της αναλογίας 1 πρόσληψη ανά 5 αποχωρήσεις σε ότι αφορά στις προσλήψεις στους προνοιακούς φορείς.
Στο δια ταύτα, η διαμόρφωση νέων δομών προστατευμένης διαβίωσης των ατόμων με αναπηρία κάτω από τον έλεγχο της τοπική κοινωνίας, για να μην διαιωνίζονται τα ιδρύματα – αποθήκες ψυχών, αποτελεί αίτημα του αναπηρικού κινήματος, δικαίωμα των ατόμων με βαριές και πολλαπλές αναπηρίες και υποχρέωση της Πολιτείας και της κοινωνίας, η οποία δεν μπορεί να καλύπτεται πίσω από ανέξοδες ευαισθησίες.
Πρέπει επιτέλους να δημιουργηθεί και να προχωρήσει ένα εθνικό πρόγραμμα από- ιδρυματοποίησης. Η κατάσταση που επικρατεί στα προγράμματα και στις υπηρεσίες που η ελληνική πολιτεία παρέχει στα άτομα με νοητική αναπηρία, σύνδρομο down, αυτισμό, βαριές και πολλαπλές ανάγκες εξάρτησης είναι ΝΤΡΟΠΙΑΣΤΙΚΗ, αλλά είναι και γνωστή, διαχρονικά κρυμμένη κάτω από το χαλί.
