Περιουσιολόγιο, όπως λέμε «Κτηματολόγιο»

Σήμερα θα μιλήσουμε για επιστημονική φαντασία, που μπορεί να μην είναι ούτε επιστημονική ούτε φαντασία. Ας το πούμε λοιπόν «ληστρική πραγματικότητα», για να έχουμε το κεφάλι μας ήσυχο και να μην μπερδευόμαστε. Μεταξύ μας πάντα βέβαια, να μην τα μάθει άλλος εκτός από σας, εμένα κι… όλον τον κόσμο.

 

Παραμονές Χριστουγέννων, που έρχονται πλησίστια και ακολουθεί και η Πρωτοχρονιά, έχω να σας πω το τι άκουσα και σεις πάρτε τα μέτρα σας, για την περίπτωση που είναι αλήθεια. Δεν έχω ιδέα, μπορεί να είναι και κακοήθεις φήμες, όρκο δεν παίρνω. Το τι άκουσα είναι τόσο δυσάρεστο και λυπητερό που δεν τολμώ ούτε να το ξεστομίσω. Γιατί, αν η φήμη που άκουσα είν’ αλήθεια, έπονται κι άλλα. Ποια άλλα; Πάμε παρακάτω και θα καταλάβετε.

 

Άκουσα και δεν ξέρω αν είναι αλήθεια, το ξανατονίζω, ότι πρόκειται να θεσπιστεί, όταν κάποτε καταφέρουμε να ολοκληρώσουμε το κτηματολόγιο, κάτι που το λένε «περιουσιολόγιο» και που θα καταγράφει όλη την λοιπή περιουσία σας, εκτός των ακινήτων, που θα έχουν καταγραφεί στο κτηματολόγιο. Δεν ξέρω ποιο δρόμο ακολούθησε η σκέψη τους και κατέληξαν σε τέτοιο σχέδιο, αν κατέληξαν. Ή, μάλλον, ξέρω, αλλά δεν το λέω. Ελπίζω να με καταλαβαίνετε. Υπάρχουν κάτι μοχθηροί εισαγγελείς, που, με το παραμικρό, σε χώνουν μέσα και κοιτάς έξω με… νοσταλγία. Περισσότερο όμως απ’ όλους φοβάμαι κάτι φανατικούς ρουφιάνους, κάτι χαφιεδίσκους, που δουλειά δεν έχουν, δουλειά βρίσκουν, καρφώνουν τον διπλανό τους για ψύλλου πήδημα. Κρατάω λοιπόν αποστάσεις.

 

Κάθε πολίτης λοιπόν, –ή καλύτερα να χρησιμοποιήσω την λέξη «υπήκοος» της ΗΠΑτζίδικης κυβέρνησης; Καλά, κρατάω το «πολίτης εγώ και σεις καταλάβετε ό,τι θέλετε,– θα πρέπει να καταγράψει όλα τα τιμαλφή της οικογένειάς του, σε μια υπηρεσία που θα λέγεται «Υπηρεσία Εθνικού Περιουσιολογίου» και θα επανδρωθεί από τους δημόσιους υπαλλήλους που θέλει να επαναπροσλάβει ο ΣΥΡΙΖΑ και που σαν έκφραση είναι αδόκιμη, γιατί μπορεί να έχει και γυναίκες μέσα. Κι όταν λέω «όλα», εννοώ όλα. Τι έχετε στο σπίτι, ας πούμε; Το χρυσό ρολόι του προπάππου με την καδένα. Ένα πίνακα του δεν ξέρω κι εγώ ποιανού διάσημου ζωγράφου, ένα σαμοβάρι ρώσικο, που, όπως λέει ο θρύλος, το είχε χρησιμοποιήσει η τσαρίνα, παρέα με τον Ρασπούτιν, που την «φυστίκωνε», τα κοσμήματα της γυναίκας σας και τα δικά σας, αν έχετε, οικογενειακά κειμήλια, στρατιωτικά παράσημα παλαιότερων εποχών, γιατί τώρα ποιος να ’χει παράσημο; παλαιά βιβλία, –αν είναι εκδόσεις του Άλδου Μανουτίου, γύρω στο 1500 μ.Χ πιάνουν πολλά λεφτά,– ρούχα και παπούτσια των γυναικών σας και τα δικά σας, –ένα κουστουμάκι €1500 και πάνω, μα ποιος είσαστε, τέλος πάντων;– ακόμη και τα στρινγκάκια της συζύγου σας, τα άνω των €50, –μα πότε ακρίβυνε τόσο ο σπάγγος;– πρέπει να απογραφούν! Ακόμη και οι κατσαρόλες, τηγάνια, ταψιά, που έχετε στο σπίτι, αν είναι από καλής ποιότητας αλουμίνιο, να τα συμπεριλάβετε, γιατί μπορεί να χρειαστούν για την κατασκευή… μαχητικών αεροσκαφών.

 

Γιατί θα γίνει αυτό; Εδώ αρχίζει το πρόβλημα. Η απογραφή είναι μόνο η αρχή και δεν πονάει πολύ. Το τι ακολουθεί πονάει και τσούζει! Αν χρωστάτε στη εφορία, ας πούμε, στο ΤΕΒΕ, που κάπως αλλιώς το λένε τώρα και δεν μπορώ να θυμηθώ πώς, στο ΙΚΑ, στις τράπεζες ή όπου αλλού χρωστάτε, –μήπως ξέρω πού μπορεί να χρωστάτε;– θα σας επισκέπτεται η αρμόδια επιτροπή, –οι επιτροπές υπάρχουν για να κάνουν τη ζωή μας δύσκολη, που είναι ένα απ’ τα αγαθά της δημοκρατίας μας– και θα διαλέγουν κάποια απ’ τα τιμαλφή σας, στις τιμές που θα ορίζουν εκείνοι, για να εξοφληθεί το χρέος σας. Θα ξέρουν, φέρ’ ειπείν, ότι ο πίνακας του τάδε διάσημου ζωγράφου κρέμεται στον ΒΔ τοίχο του σαλονιού, τα σπάνια βιβλία, ακριβώς απέναντι κλπ όλα θα τα ξέρουν, γιατί θα τους τα ’χετε πει εσείς. Εκεί να δείτε κλαυθμό και οδυρμό οι κυρίες, όταν θα τους παίρνουν τα μοντελάκια, τα στρινγκάκια και, ειδικά, τα παπούτσια, που σχεδόν αφόρετα τα έχουν ακόμη. Εκεί να δείτε κρεβατομουρμούρα: «Μα ήταν ανάγκη και συ να δηλώσεις και τα δικά μου; Καλά τα Armani και Pierre Cardin κουστούμια σου, αλλά και τα δικά μου;» Τραγωδία!

 

Όλ’ αυτά βεβαίως θα γίνονται για καλό σκοπό: Για την εξόφληση του εθνικού χρέους, κάτι σαν τα €600 δις που είχε κάποιος ελληνοκάτι, –πού να θυμάμαι όλους τους αγαθούς αιθεροβάμονες, για τους οποίους γίνεται λόγος κατά καιρούς;– και ήθελε να μας τα δώσει για να εξοφλήσουμε και να ανορθωθούμε, αλλά εμείς κάναμε… νάζια και δεν δεχτήκαμε και δεν ξέρω τι θα έπρεπε να δεχτούμε, αφού λεφτά δεν υπήρχαν. Εν πάση περιπτώσει, εμείς για άλλα λέγαμε και κλαίγαμε…

 

Αν λοιπόν όλα τα τιμαλφή μας πάνε στο κράτος, η ανάπτυξη θα είναι προ των πυλών! Τότε «μη έχοντας άλλη εξορία, πού να θρηνήσει ο ποιητής…» θα πει, πεσμένος μπρούμυτα, που είναι και πιο ξεκούραστο απ’ το να είναι γονατιστός ή όρθιος: «Σηκωθείτε, άνθρωποι, βγάλτε τα γιαταγάνια των παππούδων, να πάρουμε κάνα κεφάλι, γιατί όλοι αυτοί μας πάνε στην καταστροφή και στο βάραθρο!»

 

Πρόταση δική μου, για την περίπτωση που εφαρμοστεί το περιουσιολόγιο: Φτιάξτε μια κρύπτη στο υπόγειο, θωρακίστε την καλά κατά υγρασίας και υδάτων, ατσάλινη χοντρή πόρτα και όλα τα σέα και τα μέα που μια καλή κρύπτη πρέπει να έχει και θάψτε όλα τα τιμαλφή σας εκεί μέσα. Δεν θα μπορείτε να τα χρησιμοποιήσετε και να τα χαρείτε βεβαίως, γιατί με την διάδοση των ipad, ipod, ipid, tablet –ούτε που ξέρω πώς τα λένε αυτά τα διοβολομηχανήματα,– θα μπορούν να σας… ξεβρακώσουν ακόμη και στην μέση του δρόμου. Οπότε αφού δεν θα μπορείτε να τα χρησιμοποιήσετε και να τα χαρείτε, ξεχάστε την κρύπτη και αφήστε τους να τα πάρουν! Πιο απλή θα είναι η ζωή χωρίς αυτά! Τα λέω αυτά, γιατί εγώ είμαι όπως ο Ιωάννης ο Ακτήμων της Αγγλίας του 13^ου αιώνα και ο Βίας ο Πριηνεύς, (ένας απ’ τους 7 σοφούς της Αρχαίας Ελλάδας, που όταν οι Πέρσες ετοιμάζονταν να μπούνε στην πόλη, όλοι οι κάτοικοι πήγαιναν προς τα πλοία, για να φύγουν, κουβαλώντας ό,τι πολύτιμο είχαν. Ο Βίας ακολουθούσε χωρίς να μεταφέρει τίποτα. «Δεν ντρέπεσαι να αφήνεις τα τιμαλφή σου στον εχθρό;» τον παρατήρησε κάποιος. Κι ο Βίας: «Πάντα τα εμά μετ’ εμού φέρω», ήτοι όσα φορούσε είχε μόνο και έτερον ουδέν! Άρα κι εγώ δεν έχω τίποτα να δηλώσω και να μου πάρουν. Ουκ αν λάβοις παρά του μη έχοντος, όπως έλεγαν και οι αρχαίοι. Όσα τους χρωστάω, καλώς τους τα χρωστάω και –δυστυχώς!– δεν χρωστάω ούτε μονόλεπτο. Γκαντεμιά κι εδώ!

 

Σήμερα σας μίλησα για επιστημονική φαντασία! Τι νομίσατε δηλαδή; Ότι ο Όργουελ, ο Άσιμωφ, ο Κλάρκ ήταν καλύτεροι από μένα; Μέγα λάθος!

 

ο θείος Τάκης (Παναγιώτης Περράκης)

 

Το κείμενο που διαβάσατε ήταν μια προσφορά της

 

Αρτοποιίας-Ζαχαροπλαστικής «Αλεύρι & Ζάχαρη», Σιδηράς Μεραρχίας 26, Ναύπλιο, με πάντα φρέσκα προϊόντα και αγνά υλικά. Σας συστήνω να δοκιμάσετε τα νέα προϊόντα τους: Εξαιρετικά σάντουιτς και υπέροχες, φρεσκοφτιαγμένες σαλάτες.

 

Και

 

Του «Popeye bistro», Σταϊκοπούλου 32, Ναύπλιο, για ποιοτικό φαγητό, την νοστιμότερη πίτσα που έχετε ποτέ δοκιμάσει, τέλειες μακαρονάδες, εξαιρετικά και προσεκτικά διαλεγμένα κρασιά και μια αξιόλογη συλλογή από ελληνικές και ξένες μπἰρες.

 

Και στα δύο αυτά μαγαζιά προτείνω να δοκιμάσετε τον καφέ τους. Εξαιρετικός! Ο καλύτερος καφές στην πόλη!

 

Η επιλογή και ανάπτυξη του θέματος, όπως πάντα, δική μου!