ΕΝΦΙΑ, Φόροι: Ρε, τι χουβαρντόπαιδο είμαι ‘γώ;

Κοντός ψαλμός αλληλούια λοιπόν. Την άλλη Κυριακή ψηφίζουμε. Και προβληματίζομαι. Σας είπα μερικά για τους προβληματισμούς μου προχτές, λέω να σας πω και τα υπόλοιπα τώρα. Μετά από μια συζήτηση που είχα με έναν συγγενή μου την Πέμπτη το βράδυ, άρχισα να σκέπτομαι διαφορετικά. Πράγματα που σκεπτόμουνα κι από πριν, αλλά τότε ο συγγενής μου μού τα παρουσίασε ανάγλυφα και είχε δίκιο.

 

Δεν θα είμαι εγώ εκείνος που θα ισχυριστεί ότι δεν έχουν γίνει αδικίες τα τελευταία χρόνια. Δεν υποστήριξα ποτέ μου ότι όλα έγιναν με σωστό και εύρυθμο τρόπο. Θα ήμουν εξωγήινος! Έχουν γίνει αδικίες πολλές με πρώτη και καλύτερη τον ΕΝΦΙΑ. Εγκρίνω να φορολογηθεί η μεγάλη ακίνητη και κινητή περιουσία. Δεν μπορεί ο καθένας μας να έχει 4 – 5 σπίτια, ένα – δυο εξοχικά, ένα σαλέ στο βουνό και 2 – 3 πολυκατοικίες. Τότε, αν τα ’χει, να πληρώνει υψηλούς φόρους! Και να ζήσει να τα χαίρεται. Κότερα, αεροπλάνα, πολυτελή αυτοκίνητα, που να είναι πολύ πολυτελή για μια απλή μετακίνηση, (για να πας στη δουλειά σου το πρωί ή μια εκδρομούλα το Σ/Κ, δεν σου χρειάζεται Ferrari ούτε Rolls Royce), υπερβολικό προσωπικό στα σπίτια, διάφορα είδη ακριβά και δυσεύρετα, όπως αρχαιολογικά ευρήματα, αξιόλογες αντίκες κλπ, να φορολογούνται! Να φορολογείται όμως η πρώτη κατοικία το θεωρώ απαράδεκτο! Για στάσου, κ. νομοθέτα, τι πας να κάνεις; Να με κάνεις ενοικιαστή στο ίδιο μου το σπίτι; Το πλήρωσα και πλήρωσα και τους φόρους μεταβίβασης, όσα ακριβώς μου ζήτησες, παζάρια δεν έκανα. Τώρα τι θες; Να μου το πάρεις, αν δεν έχω να σου δώσω τον ΕΝΦΙΑ ή να με στείλεις φυλακή; Δεν είναι σωστό και θα το χαρακτήριζα κλοπή!

 

Συνεχίζοντας με τον ΕΝΦΙΑ, πρέπει να πω ότι ο συγγενής μου αυτός έχει ένα ακίνητο, το οποίο είναι άδειο, ήτοι δεν δίνει εισόδημα. Παρ’ όλ’ αυτά πρέπει να πληρώνει ΕΝΦΙΑ. Καλά, πώς νοείται ο φόρος; Δεν ξέρω γιατί, είχα όμως την εντύπωση ότι φόρος καταλογίζεται στα όσα κερδίζω. Έκανα μια δουλειά, έβγαλα €10000, ας πούμε, να πάρει και το κράτος το δικά του, συμφωνώ! Ένα ακίνητο όμως, που δεν αποδίδει τίποτα στον ιδιοκτήτη του, γιατί το φορολογεί; Τι να το κάνει ο ιδιοκτήτης το ακίνητο, για να μην πληρώνει τον άδικο ΕΝΦΙΑ; Ας το πουλήσει, θα μου πείτε. Σύμφωνοι, να το πουλήσει! Και ποιος το παίρνει; Και για πόσο; Να το πουλήσει είπαμε, όχι να το «σκοτώσει». Ρίξτε μια ματιά στα συμβολαιογραφεία και θα διαπιστώσετε αμέσως πόσες πωλήσεις ακινήτων γίνονται. Να το χαρίσει; Σε ποιον; Και να φορτώσει τον ΕΝΦΙΑ στις πλάτες κάποιου άλλου. Δώρον άδωρον. Στους μόνους που μπορεί να το χαρίσει είναι είτε το κράτος είτε η εκκλησία. (Πληρώνει ΕΝΦΙΑ η εκκλησία;)

 

Πώς θα διορθωθεί αυτό το κακό; Μόνο με την κατάργηση του ΕΝΦΙΑ απ’ την πρώτη κατοικία. Η συγκυβέρνηση ΝΔ – ΠαΣοΚ δεν έχει δώσει δείγματα ότι θέλει να το κάνει. Μιλάνε για μείωση του ΕΝΦΙΑ (δεν συζητούν για κατάργηση, αλλά για μείωση και για την πρώτη κατοικία,) αν επανεκλεγούν. Ζήσε, Μάη μου, θα έλεγα εγώ. Υπάρχει κι ένα άλλο κόμμα, που λέει ότι θα καταργήσει τον ΕΝΦΙΑ. Εν τάξει λοιπόν, ας τον καταργήσει. Άδικος φόρος είναι, ας καταργηθεί! Βέβαια υπάρχει λάκκος στη φάβα. Γιατί δεν μου εξηγούν πού θα βρουν τα λεφτά να αναπληρώσουν αυτά που θα χαθούν με την κατάργηση του ΕΝΦΙΑ. Εδώ τώρα, με τον ΕΝΦΙΑ, δεν τα βγάζουμε πέρα και περιμένουμε τις δόσεις των δανείων απ’ την ΕΕ και σχεδιάζουμε να βγούμε στις αγορές μετά το τέλος Φλεβάρη, χωρίς τον ΕΝΦΙΑ, πού πάμε, ξεβράκωτοι στ’ αγγούρια; Καλά, κάτι θα σκεφτούν μετά τις εκλογές. Πρέπει να τους εκλέξουμε πρώτα, για να σκεφτούν! Ζήσε, Μάη μου, και μ’ αυτούς…

 

Υπάρχει λύση; Δεν μιλάμε μόνο για τον ΕΝΦΙΑ τώρα, αλλά γενικώς. Πιστεύω ότι δεν υπάρχει κι αν υπάρχει, δεν την βλέπω εγώ. Μια λύση θα ήταν να δώσουμε αυτοδυναμία σ’ έναν απ’ τους δύο, να δούμε τι θα κάνουν, λύση που εμπεριέχει ρίσκο. Δεύτερη λύση θα ήταν να μην πάρει κανένας αυτοδυναμία, για να αναγκαστούν να συνεργαστούν, αλλά και τότε πάλι μια τρύπα στο νερό κάνουμε. Γιατί θα μας την έχουν την απάντηση έτοιμη: Δεν μπορούμε να επέμβουμε στα εσωτερικά ενός άλλου κόμματος. Δημοκρατικές διαδικασίες! Εμείς λέμε να καταργήσουμε αυτό κι οι άλλοι λένε να το μειώσουν λίγο, για να μπορέσουμε να το χωνέψουμε καλύτερα και ευκολότερα. Αφού δεν συμφωνούμε, το αφήνουμε ως έχει και δεν κάνουμε τίποτα, ούτε κατάργηση, ούτε μείωση, δηλαδή, πάλι την πατήσαμε. Ωραία!

 

Η λύση της υπερψήφισης των μικρών κομμάτων δεν είναι λύση, για δυο λόγους:

1. Κανείς δεν ξέρει πώς θα συμπεριφερθούν τα μικρά κόμματα, αν τα «μεγαλώσουμε» με την ψήφο μας.
2. Τα μικρά κόμματα –ίσως να– είναι πιο επιδεκτικά στις οδηγίες των επικυρίαρχων, (καταλάβατε για ποιους λέω, έτσι;) γιατί δεν θέλουν να καταποντιστούν πάλι στο 2% ή και πιο κάτω.

 

Μ’ άλλα λόγια και σε απλά νεοελληνικά, αυτό σημαίνει ότι μας πάνε σφαγμένους. Είναι μια κατάσταση που μόνο οι πολιτικοί κερδίζουν, ο κυρίαρχος λαός ποτέ και με τίποτα.

 

Τελικά ο συγγενής μου με έβαλε σε σκέψεις, γιατί είδα πόνο και απελπισία στα μάτια του. Ο άνθρωπος δουλεύει 18 ώρες το 24ωρο και, ενώ βγάζει λεφτά, λεφτά δεν του μένουν. Πηγαίνουν στους φόρους. Που το σύστημα φορολόγησης είναι, εκτός από άδικο, και λανθασμένο. Γιατί λανθασμένο ρωτήσατε; Για να δούμε:

 

Ας πούμε («ας πούμε» είπα και μην το πάρετε τοις μετρητοίς) ότι την χρονιά που μας πέρασε έβγαλα €100.000 κι έρχεται το κράτος και ζητάει να πληρώσω €35.000 φόρο εισοδήματος ή όσα μου ζητάει να πληρώσω, μήπως με ρώτησαν; όσα θέλουν παίρνουν. Ναι, να πληρώσω τον φόρο μου, αλλά με δικαιοσύνη. Τα 100 χιλιάρικα δεν είναι όλα δικά μου, αφού το κράτος θα πάρει τα 35, άρα πληρώνω φόρο και για το εισόδημα του κράτους, πράγμα που το βρίσκω τελείως άδικο. Αυτό το σκέφτηκε κανείς, να υποσχεθεί ότι θα το καταργήσει; Δεν άκουσα τίποτα. Αν τώρα στα 35 προστεθούν και ο ΕΝΦΙΑ, ο φόρος μεγάλης ακίνητης περιουσίας, το κέρατό τους το δίφορο και δεν ξέρω κι εγώ τι άλλο, το κράτος μου παίρνει περίπου τα μισά απ’ όσα έβγαλα, αλλά εγώ πληρώνω φόρους για ολόκληρο το ακαθάριστο εισόδημά μου. Ρε, τι χουβαρντόπαιδο είμαι ’γώ;

 

Έχω μια βδομάδα ακόμη να σκεφτώ, το ίδιο και σεις. Κάτι θα κατεβάσει η γκλάβα μου, ελπίζω κι η δική σας! Αν και είναι μπερδεμένα τα πράματα…

 

ο θείος Τάκης (Παναγιώτης Περράκης)

 

Το κείμενο που διαβάσατε ήταν μια προσφορά

 

της Αρτοποιίας-Ζαχαροπλαστικής «Αλεύρι & Ζάχαρη», Σιδηράς Μεραρχίας 26, Ναύπλιο, με πάντα φρέσκα προϊόντα και αγνά υλικά. Σας συστήνω να δοκιμάσετε τα νέα προϊόντα τους: Εξαιρετικά σάντουιτς και υπέροχες, φρεσκοφτιαγμένες σαλάτες.

 

Και

 

Του «Popeye bistro», Σταϊκοπούλου 32, Ναύπλιο, για ποιοτικό φαγητό, την νοστιμότερη πίτσα που έχετε ποτέ δοκιμάσει, τέλειες μακαρονάδες, εξαιρετικά και προσεκτικά διαλεγμένα κρασιά και μια αξιόλογη συλλογή από ελληνικές και ξένες μπἰρες.

 

Και

 

Του «Βάτραχος Café», Υψηλάντου & Κωλέττη 1, Ναύπλιο, με προϊόντα που θα σας επιτρέψουν να περνάτε ευχάριστα την ώρα σας.

 

Και στα τρία αυτά μαγαζιά προτείνω να δοκιμάσετε τον καφέ τους. Εξαιρετικός! Ο καλύτερος καφές στην πόλη!

 

Η επιλογή και ανάπτυξη του θέματος, όπως πάντα, δική μου.