Φαντάσματα του Εμφυλίου

Τελευταίες μέρες. Την Κυριακή κληρώνει! Οι αναποφάσιστοι, βιαστείτε! Οι εκλογές δεν θα σας περιμένουν. Θα περάσουν δίπλα σας και ούτε που θα το καταλάβετε. Γι’ αυτό σας λέω: Βιαστείτε! Για να μην ψαχνόσαστε την τελευταία στιγμή, πίσω απ’ το παραβάν, κοιτάζοντας τα ψηφοδέλτια που θα σας δώσουν.

 

Σήμερα λέω να σας δώσω μερικές συμβουλές, πώς να μην ψηφίσετε «άρες, μάρες, κουκουνάρες». Που, αν θέλετε να ψηφίσετε «άρες, μάρες, κουκουνάρες», αναφαίρετο δικαίωμά σας είναι, αλλά δεν χρειάζεται να διαβάσετε το υπόλοιπο αυτού του κειμένου. Η πολύ ανεκτική δημοκρατία μας επιτρέπει και τις «άρες, μάρες, κουκουνάρες» και, –μεταξύ μας κα χωρίς παρεξήγηση,– συνήθως αυτό ψηφίζουμε: Άρες, μάρες, κουκουνάρες.

 

Τις τελευταίες μέρες έχει ενταθεί η προπαγάνδα. Πανταχόθεν! Όλοι προσπαθούν να μας κάνουν γενίτσαρους και να πάμε στην κάλπη αφιονισμένοι. Βασικός κανόνας, για να πρυτανεύσει η λογική, –η όποια λογική, δεν χρειάζεται να είναι η ορθή λογική,– είναι να αγνοούμε την προπαγάνδα. Γιατί η προπαγάνδα είναι μια τέχνη, που μπορεί να αποδείξει το άσπρο, μαύρο και να σας κάνει να το πιστεύετε, να πιστεύετε, δηλαδή, ότι το φόντο σ’ αυτό το κείμενο είναι μαύρο, ενώ είναι κάτασπρο και τα γράμματα είναι μοβ ενώ είναι μαύρα. Λίγο, ελάχιστο υπόβαθρο βλακείας να υπάρχει μέσα σας και είσαστε επιδεκτικοί στην προπαγάνδα οποιουδήποτε. Ποιους νομίζετε ότι προσπαθούν τα κόμματα, αφού άδειασαν τις φαρέτρες τους από τα επιχειρήματά τους, να κοροϊδέψουν τώρα στα ξεβλάσταρα; Τα σαΐνια; Ούτε να το ξανασκεφτείτε! Τους κουτούς θέλουν να επηρεάσουν.

 

Ξεκινάει ο κ. κάποιος, ονόματα δεν λέμε, οικογένειες δεν θίγουμε, και προσπαθεί να μας πάει 70 χρόνια πίσω. Στην αρχή του εμφυλίου, που, αν θέλετε την γνώμη μου, κακώς κράτησε όσο κράτησε. Κανονικά θα έπρεπε να έχει κρατήσει 2 μήνες και μια βδομάδα, από 4/12/44 μέχρι 11/2/45, τότε που τέλειωσε η διάσκεψη της Γιάλτας, γιατί στην Γιάλτα μοιράστηκε ο κόσμος κι εμείς δεν θα μπαίναμε ποτέ κάτω από σοβιετική επιρροή, αλλά εμείς εκεί, να πολεμάμε ο ένας τον άλλον, να βγάλουμε τα μάτια ο ένας του άλλου με τα δάκτυλα, για να ξεμπερδέψουμε με τον εμφύλιό μας στο τέλος Αυγούστου του ’49, αφού κάναμε όλη την Ελλάδα μπάχαλο. Άχρηστη αιματοχυσία, γιατί το τέλος ήταν προδιαγεγραμμένο, όποιο κι αν ήταν το αποτέλεσμα των μαχών! Βγαίνει λοιπόν ο κ. τάδε και μας ξαναφέρνει τα φαντάσματα του εμφυλίου, μας θυμίζει πράγματα που θέλουμε και πρέπει να ξεχάσουμε και μας λέει, μέσες άκρες, πού να τα θυμάμαι επί λέξει όλα; τα εξής σοφά:  «Η δικιά μας γενιά τη χώρα δεν θα την παραδώσει στην Αριστερά. Δεν πρόκειται να τους αφήσουμε, ό,τι κι αν είναι εκείνο το οποίο πρέπει να κάνουμε. Ο,τι υπερασπίστηκαν οι παππούδες μας γενναία με τα όπλα, θα το υπερασπιστούμε εμείς με την ψήφο μας την Κυριακή. Δεν θέλω να ξεγελιέστε, δεν διαλέγετε ούτε ένα κόμμα, ούτε ένα οικονομικό πρόγραμμα. Η επόμενη Κυριακή είναι μια τεράστια ιδεολογική σύγκρουση. Είναι η σύγκρουση ανάμεσα σε δύο κόσμους: ανάμεσα στον κόσμο της ελευθερίας και της πατρίδας, ανάμεσα στις αξίες της πατρίδας, της θρησκείας και της οικογένειας που εκπροσωπούμε εμείς και στον ισοπεδωτισμό που εκπροσωπεί η Αριστερά. Δεν θα νικήσει η Αριστερά την επομένη Κυριακή».

 

Και μου δημιούργησε απορίες. Ποιες; Ας τις μετρήσουμε:

 

1. Πώς ξέρει ότι δεν θα νικήσει η Αριστερά την Κυριακή; Δεν μπορεί να το ξέρει, κανείς δεν το ξέρει αυτό και γι’ αυτόν τον λόγο διεξάγονται οι εκλογές.
2. Έχουμε η δεν έχουμε δημοκρατία –ή αυτό το πράγμα που συνηθίσαμε να αποκαλούμε δημοκρατία– σ’ αυτόν τον τόπο. Άρα, αν ο λαός αποφασίσει να τον κυβερνήσει η Αριστερά, θα τον κυβερνήσει η Αριστερά. Αυτό σημαίνει δημοκρατία!
3. Εφ’ όσον είναι έτσι τα πράγματα και ο λαός εκφράσει ελεύθερα και αβίαστα την θέλησή του, ποιος είναι ισοπεδωτικός; Η Αριστερά ή ο κ. τάδε;
4. Δεν διαλέγουμε οικονομικό πρόγραμμα την Κυριακή; Τι διαλέγουμε τότε; Καινούργιο κουστουμάκι; Τότε γιατί μας ζάλισαν την κεφάλα τόσες μέρες με τα επιτεύγματά τους στον οικονομικό τομέα οι μεν και με όσα θέλουν να κάνουν οι άλλοι, πάλι στον οικονομικό τομέα; Γιατί φτιάξαμε, όπως είπε κι ο πρωθυπουργός στον νεαρό Νικόλα, γήπεδο, για να παίζει η Ελλάδα, αφού ομάδα χωρίς γήπεδο δεν πάει μπροστά;

 

Αυτά που μας είπε ο κ. τάδε είναι προπαγάνδα, κακής ποιότητας προπαγάνδα, που απευθύνεται σε ανεγκέφαλους. Άλλα έπρεπε να πει, («Δεν θέλουμε να χάσουμε το βάζο με το μέλι, τώρα που άρχισε να έχει μέλι,») που αν τα έλεγε θα τον έπαιρναν με τις πέτρες ακόμη και οι πιο φανατικοί οπαδοί του.

 

Βγαίνει ο GAP και μας λέει ότι για το μνημόνιο ευθύνεται ο Καραμανλής! Φίλοι, θα βρίσω και μου το έχουν απαγορεύσει, δεν αντέχω άλλο! Πώς του ήρθε, μωρέ, αυτό; Φταίει ο Κ. Καραμανλής, που ο «τίμιος» πρωθυπουργός μας, ο Κ. Σημίτης, (αν είναι έτσι οι τίμιοι, οι άτιμοι πώς είναι;) που είχε κανονίσει όλα τα δάνεια της εποχής του να «σκάσουν» στην περίοδο πρωθυπουργίας του Καραμανλή; Το «λεφτά υπάρχουν», που ακούσατε το 2009 και πέσατε με τα μούτρα, δεν φταίει; Ο GAP το είπε, όχι ο Καραμανλής. Τον ενημέρωσε ο Προβόπουλος για την οικονομική κατάσταση της χώρας, τι κατάλαβε; είναι το ερώτημά μου. Καταλαβαίνω το να μην έχει καθόλου μυαλό, ηλεκτροεγκεφαλογράφημα, ευθεία. Το να έχει αρνητικό μυαλό δεν μπορώ να το καταλάβω και πάω αλλού, γιατί με το ζόρι κρατιέμαι…

 

Προσπαθεί ο Τσίπρας να δώσει μαθήματα δημοκρατίας στον Σαμαρά και δεν θα είμαι εγώ εκείνος που θα ισχυριστεί ότι ο Σαμαράς είναι δημοκρατικότατος, τόσο μεγάλες κοτσάνες δεν λέω, δοκιμάστε με με κάτι μικρότερο. Μια ερώτηση έχω μονάχα και θα κλείσω. Το Σάββατο, το επόμενο σχόλιο θα είναι για ένα βιβλίο που διάβασα προσφάτως, γιατί θέλω να σας αφήσω στην ησυχία σας να σκεφτείτε. Η ερώτηση είναι η εξής:

 

Ο κ. Τσίπρας που τα έμαθε αυτά τα περί δημοκρατίας; Στην ΚΟΒΑ που θήτευσε, όταν ήταν στην ΚΝΕ; Πότε είχε παρασυρθεί; Τότε ή τώρα; Διδάσκουν και τέτοια πράγματα στις ΚΟΒΑ και δεν το ’χω πληροφορηθεί εγώ ακόμη; Συγχαρητήρια!

 

ο θείος Τάκης (Παναγιώτης Περράκης)

 

Το κείμενο που διαβάσατε ήταν μια προσφορά

 

της Αρτοποιίας-Ζαχαροπλαστικής «Αλεύρι & Ζάχαρη», Σιδηράς Μεραρχίας 26, Ναύπλιο, με πάντα φρέσκα προϊόντα και αγνά υλικά. Σας συστήνω να δοκιμάσετε τα νέα προϊόντα τους: Εξαιρετικά σάντουιτς και υπέροχες, φρεσκοφτιαγμένες σαλάτες.

 

Και

 

Του «Popeye bistro», Σταϊκοπούλου 32, Ναύπλιο, για ποιοτικό φαγητό, την νοστιμότερη πίτσα που έχετε ποτέ δοκιμάσει, τέλειες μακαρονάδες, εξαιρετικά και προσεκτικά διαλεγμένα κρασιά και μια αξιόλογη συλλογή από ελληνικές και ξένες μπἰρες.

 

Και

 

Του «Βάτραχος Café», Υψηλάντου & Κωλέττη 1, Ναύπλιο, με προϊόντα που θα σας επιτρέψουν να περνάτε ευχάριστα την ώρα σας.

 

Και στα τρία αυτά μαγαζιά προτείνω να δοκιμάσετε τον καφέ τους. Εξαιρετικός! Ο καλύτερος καφές στην πόλη!

 

Η επιλογή και ανάπτυξη του θέματος, όπως πάντα, δική μου.