Το νέο πιθάρι της Πανδώρας

Για να πιάνουμε τα πράματα με τη σειρά, αυτές τις μέρες το ΚΚΕ αποφάσισε να βγει απ’ την μαρξιστική αταραξία του και να κάνει κάτι. Μας ήρθαν δύο πληροφορίες από Περισσό μεριά. Η πρώτη είναι, που την διάβασα την περασμένη Τρίτη, 24/2/15, είναι ότι οργανώνει συλλαλητήριο στην Αθήνα κατά της κυβέρνησης. Η δεύτερη, που την διάβασα δυο μέρες αργότερα, την Πέμπτη, ότι κατέθεσε πρόταση νόμου για την κατάργηση όλων των μνημονιακών διατάξεων προηγουμένων ετών, ενώ η κυβέρνηση δεν έχει νομοθετήσει ακόμη.

 

Αν αναλύσουμε αυτές τις δυο προτάσεις, θα διαπιστώσουμε ότι το ΚΚΕ φοβάται! Φοβάται μήπως οι περιστασιακοί του και ανοργάνωτοι ψηφοφόροι πιστέψουν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι η αριστερά και μεταφερθούν εκεί, με αποτέλεσμα να συρρικνωθεί ακόμη περισσότερο η δύναμη του ΚΚΕ, που, ναι μεν δεν επιτρέπεται να υπερβεί το 10%, αλλά πρέπει να συγκεντρώνει το 3%, ώστε να μπαίνει στη Βουλή. Η μη υπέρβαση του 10% είναι δέσμευση που έχει αναλάβει ο σύντροφος Στάλιν, το 1945 στη Γιάλτα, το δε 3% είναι επιθυμία του κόμματος, γιατί αλλιώς ποιος θα τους παίρνει χαμπάρι και ποιος θα τους ακούει; Όχι ότι τους παίρνουνε χαμπάρι και τους ακούνε πολλοί τώρα, πράγμα που καθίσταται εμφανέστατο απ’ τα αποτελέσματα των εκλογών, αλλά, αν δεν ήταν στη Βουλή, τα πράγματα θα ήταν ακόμη χειρότερα.

 

Έγινε και συλλαλητήριο χτες, Παρασκευή, κατά της κυβέρνησης. Το συλλαλητήριο έπρεπε να γίνει πριν απ’ τις εκλογές, για να καυτηριάσει το ΚΚΕ τα φύκια για μεταξωτές κορδέλες, που μας πούλαγε ο ΣΥΡΙΖΑ, αλλά τότε ΚΚΕ, ΠΑΜΕ κλπ καθόντουσαν φρόνιμα, γιατί κι εκείνοι έλεγαν πιο εξτρεμιστικά και ανεδαφικά πράγματα απ’ αυτά του ΣΥΡΙΖΑ. Φυσικά δεν μπορώ να σας πω τι έγινε στο συλλαλητήριο, γιατί, όταν τα έγραφα αυτά, δεν είχαν βγει οι σημερινές εφημερίδες ακόμη, για να ενημερωθώ. Αναρωτιέμαι όμως αν υπήρξε αστυνομία. Μήπως η αστυνομία απουσιάζει μόνο απ’ τις φιλοκυβερνητικές διαδηλώσεις, όπως σε μια που έγινε τις προάλλες; Δεν ξέρω, υποθέσεις κάνουμε τώρα… Μπορεί όμως να είναι κι έτσι.

 

Αυτό μου θυμίζει τα επεισόδια που έγιναν στον αγώνα, (δεν λέω «ντέρμπι», το ντέρμπι είναι ιπποδρομία, για να μαθαίνουν όσοι δεν ξέρουν,) ΠΑΟ – ΟΣΦΠ. Στο γήπεδο, ως γνωστόν, –κι αυτό είναι ένα ακόμη δείγμα του πολιτισμού μας,– δεν υπήρχαν φίλαθλοι του Ολυμπιακού. Μετά το τέλος του αγώνα, οι οπαδοί του Παναθηναϊκού, –που ειρήσθω εν παρόδω,– είχε κερδίσει τον αγώνα με 2 – 1, μπούκαραν στον αγωνιστικό χώρο. Να κάνουν τι; Να σακατέψουν τους παίκτες του Ολυμπιακού; Μα είχαν φύγει, χάθηκαν στην φυσούνα. Που, αν ήξεραν οι σχεδιαστές των νομισμάτων τι ζημιά μπορεί να κάνει ένα νόμισμα των €2, αν σε πάρει στο πρόσωπο ή οπουδήποτε στο κεφάλι, θα τα είχαν φτιάξει με διάμετρο 5 χιλιοστών κα πάχος 0,5 χιλιοστών, για να μην γίνονται ζημιές, μικρά και ελαφριά, σαν μεγάλος χαρτοπόλεμος, ας πούμε… Κλείνει η παρένθεση με τα νομίσματα και φτάνουμε στο ερώτημά μου: Αν δεν είχαν –ευτυχώς που δεν είχαν!– καμιά πιθανότητα να σακατέψουν τους αντίπαλους παίκτες, γιατί μπούκαραν στον αγωνιστικό χώρο; Απορία μου. Όπως και η άλλη: Αφού δεν τα έκανε προεκλογικά αυτά το ΚΚΕ, για τις αντιΣΥΡΙΖΑ διαδηλώσεις λέω, γιατί τις κάνει τώρα; Θέλει να δηλώσει επαναστατική παρουσία; Αρχίσαμε την «αγωνιστική» γυμναστική; Καλά κρασιά! Γι’ αυτό σας είπα παραπάνω ότι τέτοιες ενέργειες υποδηλώνουν φόβο.

 

Βέβαια φόβος πρέπει να διακατέχει και την κυβέρνηση! Διάβασα για διαφοροποιήσεις επιφανών στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ, διάβασα για τριγμούς στην Κ.Ο. του κόμματος. Ο Βαρουφάκης λέει στην ΕΕ ότι δεν θα κάνουμε πίσω στις ιδιωτικοποιήσεις που έχουν ήδη γίνει, θα σεβαστούμε εκείνες που βρίσκονται σε εξέλιξη και θα επανεξετάσουμε όσες θα προκηρυχτούν στο μέλλον και ο Λαφαζάνης επιμένει να μην γίνει τίποτα και να πάρουμε όσες ιδιωτικοποιήσεις έχουν ήδη γίνει πίσω. Μ’ άλλα λόγια ν’ αγαπιόμαστε, δηλαδή. Ο ένας λέει ότι είναι προεκλογικές εξαγγελίες αυτές και πρέπει να τις τηρήσουμε κι ο Βαρουφάκης λέει ότι είναι η αδήριτος πραγματικότητα, αν θέλουμε να τα πάμε καλά με ΕΕ, δανειστές, τρόικα κλπ κα να μας έρθουν και τα λεφτά που θ’ αρχίσουν να λείπουν από αύριο.

 

Κάποιος πρέπει να πει στον Λαφαζάνη ότι, προεκλογικώς, φύκια για μεταξωτές κορδέλες μας πούλαγαν, για να υφαρπάσουν την ψήφο μας. Θα έπρεπε να το ήξερε κι αν δεν το ήξερε, σημαίνει ότι δεν τον υπολογίζουν πολύ εκεί μέσα, εκτός κι αν όλο το θέμα είναι μια μπλόφα, που θα μπορέσει ο Τσίπρας να το εκμεταλλευτεί στην Ευρώπη, που, αν έχουν μυαλό μέσα στα κεφάλια τους κι όχι πάνω απ’ τον σκούφο, θα του πουν να κάνει ανασχηηματισμό και να τοποθετήσει τον Λαφαζάνη υπουργό… Υγείας και το πρόβλημα θα έχει λήξει. Περίεργος είμαι να δω το τέλος αυτού του επεισοδίου.

 

Μ’ αυτά και μ’ αυτά, μπερδεύονται τα πράγματα. Σας το έχω ξαναπεί, αλλά εσείς δεν ακούτε ποτέ. Τότε στο πρώτο πιθάρι της Πανδώρας, –πιθάρι ήταν, δεν είχαν κουτιά τότε,– όταν η βλαμμένη το άνοιξε, πετάχτηκαν έξω όλα τα κακά του κόσμου. Τρομαγμένη το έκλεισε κι είχε μείνει μέσα μόνο η ελπίδα. Κάποιος ανεγκέφαλος την ελευθέρωσε κι αυτήν και μας καταδυναστεύει έκτοτε. Ο μύθος δηλοί ότι οι αρχαίοι ήξεραν τι έλεγαν και την είχαν συμπεριλάβει στα κακά!

 

Δεν υπάρχει χειρότερο πράγμα απ’ την ελπίδα! Όταν το συνειδητοποίησα πλήρως, έπαψα να παίζω Joker. Ψάχνουμε να βρούμε έναν συνδυασμό από τα 24.435.180, που υπάρχουν. Κατά την γνώμη μου, τόσες είναι και οι πιθανότητές μας να νικήσουμε την Ευρώπη και να επιβάλουμε τους όρους μας…

 

ο θείος Τάκης (Παναγιώτης Περράκης)

 

Το κείμενο που διαβάσατε ήταν μια προσφορά

 

της Αρτοποιίας-Ζαχαροπλαστικής «Αλεύρι & Ζάχαρη», Σιδηράς Μεραρχίας 26, Ναύπλιο, με πάντα φρέσκα προϊόντα και αγνά υλικά. Σας συστήνω να δοκιμάσετε τα νέα προϊόντα τους: Εξαιρετικά σάντουιτς και υπέροχες, φρεσκοφτιαγμένες σαλάτες.

 

Και

 

Του «Popeye bistro», Σταϊκοπούλου 32, Ναύπλιο, για ποιοτικό φαγητό, την νοστιμότερη πίτσα που έχετε ποτέ δοκιμάσει, τέλειες μακαρονάδες, εξαιρετικά και προσεκτικά διαλεγμένα κρασιά και μια αξιόλογη συλλογή από ελληνικές και ξένες μπἰρες.

 

Και

 

Του «Βάτραχος Café», Υψηλάντου & Κωλέττη 1, Ναύπλιο, με προϊόντα που θα σας επιτρέψουν να περάσετε ευχάριστα την ώρα σας.

 

Και στα τρία αυτά μαγαζιά προτείνω να δοκιμάσετε τον καφέ τους. Εξαιρετικός! Ο καλύτερος καφές στην πόλη!

 

Η επιλογή και ανάπτυξη του θέματος, όπως πάντα, δική μου.