Ζούμε σε εποχή τρέλας;

Δεν ξέρω αν θα πρέπει να βάλω ερωτηματικό στον τίτλο, όπως έβαλα ή θαυμαστικό. Για ν’ αποφύγω τη σιγουριά του θαυμαστικού, αφήνω το ερωτηματικό και θα δείξει το πράγμα.

 

Το προαισθάνομαι, πάλι κακοήθη θα με πείτε, αλλά για σιγά. Ξέρω τι λέω: Έχω επιχειρήματα, δεν τα λέω στον αέρα.  Πάρτε μερικά, τροφή για σκέψη θα είναι, ειδικά για εκείνους που πείστηκαν στις προεκλογικές εξαγγελίες του ΣΥΡΙΖΑ κα τους ψήφισαν:

 

1. Πάει ο Λαφαζάνης στην Ευρώπη και στην πρώτη του επίσκεψη εκεί, τους διάβασε έναν δεκάρικο, (τους οραματισμούς του για την ενεργειακή πολιτική της ΕΕ,) μετά τους κατηγόρησε ως «νεοφιλελεύθερους» και εφαρμοστές καταστροφικού σχεδίου για τους λαούς της Ευρώπης (γιατί έχω την εντύπωση ότι τον Λαφαζάνη δεν τον ενημέρωσαν για τα προεκλογικά τους συνθήματα, ότι ήταν φύκια για μεταξωτές κορδέλες και στάχτη στα μάτια του λαού κι ο άνθρωπος πιστεύει ακόμη ότι θα αλλάξουν την Ευρώπη;) και ότι η Κομισιόν ευθύνεται για την «βίαιη ενεργειακή απορρύθμιση στην Ελλάδα» (αυτό πάλι τι είναι;) και στο τέλος έβγαλε το καπελάκι του και, ως επαγγελματίας διακονιάρης, ζήτησε λεφτά για την ενεργειακή σύνδεση των νησιών μας. (Πρώτα τους βρίζουμε και μετά ζητάμε την συνδρομή τους. Τέλεια!)
2. Έχουμε έναν υπουργό Παιδείας. Δεν είναι κάνας τυχαίος ο κ. Μπαλτάς. Καθηγητής ΕΜΠ είναι, αλλά με την Παιδεία, απ’ ο,τι φαίνεται, δεν τα πάει καλά. Πώς αλλιώς να εξηγήσω ότι η Ελλάδα δεν θα πάρει μέρος στον μαθητικό διαγωνισμό του ΟΟΣΑ, τον Pisa; Μόνο αν το κάνει για να μην φανεί η άγνοια της μαθητιώσας νεολαίας μας, θα τον δικαιολογήσω, αφού αυτά τα πράγματα δεν πρέπει να βγαίνουν παραέξω, γιατί οι άλλοι δεν θα καταλάβουν ότι εμείς έχουμε… σχέδιο, ένα σχέδιο που εφαρμόζεται με επιμονή και υπομονή, δεκαετίες ολόκληρες, και που σκοπό του έχει να μην κάνει τα παιδιά μας Έλληνες, αλλά γενίτσαρους. Έτσι τα θέλουμε τα παιδιά μας: Γενίτσαρους! Και βοήθειά μας!
3. Είναι και η άλλη, η Τασία Χριστοδουλοπούλου, υπουργός Μεταναστευτικής Πολιτικής, που έχει σκοπό να ανοίξει τα σύνορα, για όλους τους πρόσφυγες, ή για όσους δηλώνουν ότι είναι πρόσφυγες ο δε υπουργός Δημόσιας Τάξης, ο Γιάννης Πανούσης, απορεί πώς βρέθηκαν τόσοι μετανάστες στην Ομόνοια. Είτε οι κυβερνώντες τα έχουν τελείως χαμένα είτε εγώ δεν ξέρω τι διαβάζω και τι καταλαβαίνω. Έχω την εντύπωση ότι το ’χω ξαναπεί αυτό. Εκείνος, μωρέ, δεν έκλεισε την Αμυγδαλέζα και τους ελευθέρωσε; Γιατί απορεί τώρα; Πού ήθελε να πάνε οι απελεύθεροι; Στο Παρίσι; Κρίμα, γιατί απ’ αυτά που διάβαζα στον έντυπο Αναγνώστη, τον είχα σε εκτίμηση! Και στα κέντρα κράτησης, οι μετανάστες είχαν φαγητό, –και καλό φαγητό!– τρεις φορές την ημέρα. Τώρα ποιος τους ταΐζει; Ξέρω, ξέρω, τώρα τρώνε ελευθερία, που δεν τρώγεται!
4. O Βαρουφάκης και λοιποί οικονομικοί εγκέφαλοι της κυβέρνησης δεν γίνονται κατανοητοί από τους συναδέλφους τους και «Σχέδιο Β» αυτό που μας έλεγαν, προεκλογικώς, στα παράθυρα, ότι το είχαν, αλλά δεν μπορούσαν να το αποκαλύψουν στους αντιπάλους τους, ούτε υπήρξε ποτέ ούτε υπάρχει ακόμη. Τότε τι κάνουμε; Τίποτα! Απλά περιμένουμε να ευδοκήσει η κυβέρνηση να καταλάβει τα αυτονόητα. Τα είπε κι ο κ. Βαρουφάκης, – ίσως η μόνη σωστή κουβέντα που έχει πει από υπουργοποίησής του: «Η δραχμή θα γυρίσει την Ελλάδα στην λίθινη εποχή». Και ακόμη παραπίσω, υποστηρίζω εγώ, που έχω και μια απορία: Αυτά τα περί επιστροφής μας στην λίθινη εποχή με την δραχμή, τώρα τα ανακάλυψε ή τα ήξερε από πριν, πριν απ’ τις εκλογές, ας πούμε; Τα ήξερε, δεν μπορεί, εδώ τα ήξερα εγώ, δεν τα ’ξερε εκείνος; Γιατί δεν μας τα ’λεγε τότε; Γιατί άφηνε όλους τους ανεγκέφαλους και λοιπά κνώδαλα να μας πάρουν στο λαιμό τους και να πιστεύουν ότι με την δραχμή θα είναι καλύτερα; Εδώ διακυβεύεται το μέλλον της χώρας και με τις ασυναρτησίες, τους πειραματισμούς, τις ελπίδες και τις εμμονές της αιθεροβάμονος Αριστεράς, να αλλάξει την Ευρώπη, θα μας πάρει όλους ο διάολος.

 

Σε καμιά περίπτωση δεν εννοώ ότι η άλλη Αριστερά, το ΚΚΕ, είναι καλύτερη. Εξωγήινοι είναι κι αυτοί. Είχα μια ελπίδα ότι ο ΣΥΡΙΖΑ, (ξεχάστε τις συνιστώσες, δεν πιάνουν σταθμό πουθενά,) είχε μια ελάχιστη επαφή με την γη, έστω και επαφή… ασυρμάτου, αλλά είναι χαμένοι κι αυτοί στο βαθύ διάστημα του σύμπαντος, μαζί με το βαθύ ΠαΣοΚ που κουβαλάνε μαζί τους.

 

Ζούμε σε εποχή τρέλας; Παράνοιας; Δεν ξέρω. Θα ρωτήσω κάνα φίλο μου γιατρό και θα σας ενημερώσω για το τι είναι αυτά τα πράγματα και πώς τα αντιμετωπίζει η επιστήμη. Θα ήθελα να ήταν αστείο όλ’ αυτό, αλλά δεν είναι κι αν η κυβέρνηση το έχει εκλάβει σαν αστείο, να αναθεωρήσει αμέσως, γιατί οι Ευρωπαίοι έχουν κι άλλα προβλήματα να λύσουν και η πλακίτσα όπου να ’ναι τελειώνει. Για να βάζουμε τα πράγματα στη θέση τους πάντως, δεν είναι σοβαρά πράγματα αυτά που συμβαίνουν γύρω μας.

 

Μόλις πριν από μερικές ημέρες όλες οι γερμανικές εφημερίδες, λες και ήταν συνεννοημένες, που μπορεί και να ήταν, δεν ξέρω, δημοσίευσαν μια λύση για το ελληνικό πρόβλημα: «Ας τους κάνουμε ένα γενναίο κούρεμα του χρέους, 50% και πάνω και να τους πετάξουμε έξω απ’ το €, την ΟΝΕ κλπ. Φτηνότερα θα κοστίσει αυτό, παρά το όπως πάμε τώρα». Μ’ άλλα λόγια και σε απλά νεοελληνικά, θέλουν να μας στείλουν στην λίθινη εποχή, που ούτε ο Βαρουφάκης δεν την θέλει και την απεύχεται. «Πάλι γερμανικές εφημερίδες διάβασες;» σαν ν’ ακούω κάποιον «έξυπνο» να ρωτάει. Ε, τι να κάνω; Τις δανέζικες, ολλανδικές κλπ δεν μπορώ να τις διαβάσω…

 

Ελπίζω να καταλάβατε την έκταση του χάους στο οποίο έχουμε βρεθεί και  αφού ακόμη έχουμε ηλεκτρισμό και μοντέρνα πολύστροφα εργαλεία, ας φτιάξουμε και κάνα πέτρινο τσεκουράκι, κάνα δόρυ με λίθινη αιχμή και ο,τι άλλο θεωρούμε αναγκαίο, γιατί αυτά που θα φτιάχνουμε στην λίθινη εποχή, (αν μας πάνε εκεί και που θα είναι χωρίς επιστροφή το ταξίδι μας) θα είναι βαριά, άτεχνα και περίπου αναποτελεσματικά.

 

ο θείος Τάκης (Παναγιώτης Περράκης)

 

Το κείμενο που διαβάσατε ήταν μια προσφορά

της Αρτοποιίας-Ζαχαροπλαστικής «Αλεύρι & Ζάχαρη», Σιδηράς Μεραρχίας 26, Ναύπλιο, με πάντα φρέσκα προϊόντα και αγνά υλικά. Σας συστήνω να δοκιμάσετε τα νέα προϊόντα τους: Εξαιρετικά σάντουιτς και υπέροχες, φρεσκοφτιαγμένες σαλάτες.

Και

Του «Popeye bistro», Σταϊκοπούλου 32, Ναύπλιο, για ποιοτικό φαγητό, την νοστιμότερη πίτσα που έχετε ποτέ δοκιμάσει, τέλειες μακαρονάδες, εξαιρετικά και προσεκτικά διαλεγμένα κρασιά και μια αξιόλογη συλλογή από ελληνικές και ξένες μπἰρες.

Και

Του «Βάτραχος Café», Υψηλάντου & Κωλέττη 1, Ναύπλιο, με προϊόντα που θα σας επιτρέψουν να περάσετε ευχάριστα την ώρα σας.

Και στα τρία αυτά μαγαζιά προτείνω να δοκιμάσετε τον καφέ τους. Εξαιρετικός! Ο καλύτερος καφές στην πόλη!

Η επιλογή και ανάπτυξη του θέματος, όπως πάντα, δική μου.