Ναύπλιο: Ημερολόγιο άνοιξης

του Νεκτάριου Καλαντζή*

Την πόλη του Ναυπλίου την έχω ξαναεπισκεφθεί επανειλημμένως. Αυτή τη φορά ο λόγος δεν ήταν κάποια βόλτα μόνο για καφέ, αλλά ο πρώτος μαραθώνιος στην πρώτη πρωτεύουσα της Ελλάδας.

 

Μάρτιος, πέρυσι τέτοιο καιρό και η εκκίνηση δόθηκε, με χιλιάδες δρομείς να ξεχύνονται στην πλατεία στο δημαρχείο, στην παραλιακή και σε όλο το μήκος της διαδρομής, για ν ανακαλύπτεις κάτι καινούργιο, σ αυτή την πόλη που δεν την βαριέσαι ποτέ. Και τελικά κατάλαβα ότι ο πραγματικός λόγος να συμμετέχει κάποιος στον συγκεκριμένο μαραθώνιο είναι το ίδιο το Ναύπλιο.

 

Η ευκαιρία να  το περιηγηθείς για ακόμη μια φορά στα στενά σοκάκια της παλιάς πόλης, ανάμεσα στην Ιστορία και τον μύθο, ανάμεσα στην σύγχρονη πραγματικότητα και την παράδοση. Πάντα μια βόλτα στο Ναύπλιο, ξεκινάει από την παραλιακή, την οδό Μιαούλη, αντικρίζοντας απέναντι το Μπούρτζι , που θα πάρεις μετά το καραβάκι να το επισκεφθείς, βλέποντας στη σκιά της πόλης, το κάστρο της, το Παλαμήδι, εκεί που φυλακίστηκε ο στρατηγός Θ. Κολοκοτρώνης. Το Παλαμήδι, αν και οι περισσότεροι επιλέγουν να το επισκεφθούν με το αυτοκίνητο στο δρόμο που οδηγεί εκεί, μοναδική εμπειρία είναι να ανέβει κάποιος από τα σκαλοπάτια που οδηγούν στη δεύτερη πύλη του.

 

Για να επιστρέψουμε όμως στην εικόνα της παραλιακής, με το παλιό τελωνείο και την πλατεία Φιλελλήνων και το κτίριο του πανεπιστημίου Harvard, η επιλογή είναι πλέον η κατεύθυνση προς τα στενά της παλιάς πόλης, με αντίστροφη από την συνηθισμένη είσοδο. Από το παγωτατζίδικο του Ιταλού, μοναδική εικόνα αυτή του τέμπλου στην Γέννηση της Θεοτόκου, μετά στο σοκάκι και στα καθίσματα του μισού ανοιχτού αυτοκινήτου για καφέ, πριν μπεις στην πλατεία Συντάγματος, την πλατεία που θα μπορούσαν να γυριστούν κινηματογραφικές σκηνές,, αντίστοιχες της Ρώμης.

 

Από το αρχαιολογικό μουσείο και το κτίριο της Εθνικής, το εστιατόριο ‘’η Ελλάς’’, θα πρέπει να μπεις να δεις το μικρό τζαμί, το σημερινό Τριανόν, αίθουσα εκδηλώσεων και κινηματογράφου πλέον, να κατευθυνθείς στο δρόμο για την πλατεία των τριών Ναυάρχων, με το δημαρχείο, που ήταν το πρώτο γυμνάσιο της Ελλάδας, το κτίριο που στεγάζονταν το πρώτο φαρμακείο και εκτός των δημοφιλών  οδών Αμαλίας και Σταϊκοπούλου, να επιλέξεις να χαθείς μέσα στα στενά της παλιάς πόλης, να ανέβεις σκαλοπάτια, που μόνο εκεί θα συναντήσεις την πρώτη βουλή των Ελλήνων, το Βουλευτικό, που ήταν παλιά το μεγάλο τζαμί. Αγάλματα όπως στην πλατεία Καποδίστρια και στο πάρκο Κολοκοτρώνη, το λιοντάρι των Βαυαρών, ο περίπατος από την Ακροναυπλία, την Αρβανιτιά ως το Παλαμήδι και την οδό Μπουμπουλίνας, η επίσκεψη με ασανσέρ μέσα στον βράχο στο Nafplia Palace, με θέα  όλο το Ναύπλιο, η επίσκεψη στον Αγ. Σπυρίδωνα, εκεί που δολοφόνησαν τον Ι. Καποδίστρια, ο Αγ. Γεώργιος, το Μουσείο Κομπολογιού, τα παλιά κανόνια που βρίσκονται σε πολλά σημεία της πόλης, διάσπαρτα, καθώς και η αρχιτεκτονική των σπιτιών, σήμερα καταστημάτων, της πρώτης πρωτεύουσας του ελληνικού κράτους, είναι κάποιοι από τους λόγους που θα επισκεφθώ το Ναύπλιο και αυτή την άνοιξη, με αφορμή την συμμετοχή στον δεύτερο μαραθώνιο Ναυπλίου, αλλά με πραγματική αιτία, την ίδια την πόλη και το σκηνικό της, που παρά τον μεγάλο αριθμό επισκεπτών που δέχεται ετησίως, παραμένει αναλλοίωτη, αποδεικνύοντας όχι άδικα, γιατί αποτέλεσε την πρώτη πρωτεύουσα του νέου ελληνικού κράτους.

 

*Ο Νεκτάριος Καλαντζής είναι Οικονομολόγος, Κοινωνιολόγος, Δημοτικός Σύμβουλος του Δήμου Παλλήνης