Τι κάνουμε όταν δεν κάνουμε τίποτα;

Είναι ένα μεγάλο ερώτημα! Που σηκώνει πολλή συζήτηση και έχω την εντύπωση ότι δεν θα καταλήγαμε πουθενά, αν την αρχίζαμε. Θα την αρχίσουμε όμως, έτσι, από περιέργεια, να δούμε πού θα μας βγάλει.

 

Πολλοί «εργατικοί» θα με κακολογήσουν τώρα γι’ αυτά που θα πω, αλλά θα τα πω, γιατί, όπως έχω ξαναπεί, δεν είμαι εδώ για να χαϊδεύω αυτιά. Φίλες αναγνώστριες και φίλοι αναγνώστες, να θυμόσαστε πάντα ότι η πρόοδος στον κόσμο μας έχει επέλθει από ’κείνους που δεν κάνουν τίποτα! Παραδείγματα τώρα, για να σας πείσω: Δοθέντος ότι το επάγγελμα του Σωκράτη ήταν λιθοξόος, δηλαδή γλύπτης, ερωτώ: Αν είχε ασχοληθεί με την τέχνη του, φτιάχνοντας διάφορα αγαλματάκια, σταυρούς για τα νεκροταφεία, που δεν είχαν σταυρούς τότε, καθότι οι Πέρσες δεν είχαν κάνει εξαγωγή ακόμη την σταύρωση κι ο Χριστός, που «ήλοις προσηλώθη», όπως θ’ ακούσετε την Μ. Πέμπτη στις εκκλησίες, θα γεννιόταν μετά από τέσσερεις περίπου αιώνες, αν λοιπόν είχε ασχοληθεί με την γλυπτκή, θα είχαμε σήμερα τους Σωκρατικούς διαλόγους, για να τους διαβάζουμε, –όσοι τους διαβάζουν– και να ξυπνάει το μυαλό; Μάλλον όχι…

 

Αν ο Δημόκριτος είχε επικεντρωθεί στο επαγγελμά του, που δεν ξέρω ποιο μπορεί να ήταν, θα είχε τον χρόνο να παρατηρήσει τα φαινόμενα και την φύση, να σκεφτεί και να φτάσει να περιγράψει την ύλη και το άτομο, που το ονόμασε έτσι επειδή δεν μπορεί να τμηθεί περαιτέρω. Μάλλον όχι… (Ας μην μου πει κάνας πανέξυπνος τώρα ότι το άτομο διασπάστηκε, γιατί διασπάστηκε μεν, αλλά δεν ετμήθη. Άλλο τα ’να, άλλο τ’ άλλο. Άσε που απ’ την διάσπαση του ατόμου δεν πήραμε ύλη, αλλά ενέργεια!)

 

Από παραδείγματα υπάρχουν χιλιάδες! Ας μην χάνουμε τον χρόνο μας λοιπόν κι ας καταλήξουμε: Αν δουλεύετε 14-15 ώρες την ημέρα, προσπαθώντας να φέρετε την μια άκρη με την άλλη, μην περιμένετε να σας κατέβουν καινούριες ιδέες, όχι γιατί δεν είστε έξυπνοι, που μπορεί και να ’στε, αλλά γιατί δεν έχετε χρόνο να αφιερώσετε. Μ’ άλλα λόγια, η πρόοδος στον κόσμο μας είτε έχει βασιστεί σε ανακαλύψεις προγενέστερων άλλων είτε είναι επίτευγμα εκείνων που δεν κάνουν τίποτα! Και το «δεν κάνουν τίποτα» μην το πάρετε τοις μετρητοίς!

 

Εμείς εδώ στην Ελλάδα και, ειδικά, στο Ναύπλιο όλο και κάτι κάνουμε. Φέρ’ ειπείν, αφήνουμε τις τρύπες που άνοιξαν στους δρόμους οι πολλές βροχές φέτος τον χειμώνα ανοικτές, περιμένοντας ίσως να μας λυπηθούν και να κλείσουν μόνες τους. Καλά, μπορεί! Ποιος είμαι εγώ που θα αποκλείσω τα… θαύματα;

 

Εκείνη η αρχαιολογία, που πρέπει να είναι πολύ απολυταρχική υπηρεσία, που αποφάσισαν, από μόνοι τους, να αναδείξουν το παλιό τείχος της πόλης μας. Κανείς άλλος δεν το αποφάσισε και το ΚΑΣ (το Κεντρικό Αρχαιολογικό Συμβούλιο είν’ αυτό) έδωσε την εντολή: «Θάψτε το! Δεν χρειάζεται». Αποφάσισαν λοιπόν να αναδείξουν το τείχος και αφού το άφησαν έρημο βαρύ και μόνο για πολλούς μήνες, είπαν κάτι να κάνουν, γιατί δεν πήγαινε άλλο. Βρήκαν λοιπόν κάτι πετρούλες, τι σώρευσαν πάνω απ’ τις ωραίες πλάκες που είχαν στρώσει τα συνεργεία μήνες πριν κι άρχισαν να χτίζουν, με τσιμέντο! Καλά είχαν τσιμέντο τον 17^ο αιώνα; Πιστεύω ότι δεν είχαν, αν και δεν είχα γεννηθεί τότε, δεν είμαι και τόσο ηλικιωμένος πια! Τότε τι αηδίες κάνουν οι αρχαιολόγοι μας; Δεν εννοώ ότι όλοι οι επισκέπτες μας θα διαγνώσουν την ανορθογραφία, μόνο όσοι ξέρουν, αλλά εκείνοι θα γελάσουν δυνατά και θα μας ξεκουφάνουν!

 

Σας είπα για τις πετρούλες που βρήκαν για να χτίσουν, δεν σας είπα; Μικρά παιδιά θα τις σήκωναν. Υπαίθριο καμπινέ να ήθελα να χτίσω, μεγαλύτερες πέτρες θα χρησιμοποιούσα. Θα μου πείτε τώρα ότι οι μεγάλες μπορεί να είναι ακριβές και, αν είναι θέμα κόστους, το μόνο που μπορώ να πω είναι: «Βότσαλα και χαλίκια, παιδιά. Δεν κοστίζουν πολύ και είναι ό,τι πρέπει για την γελοιογραφία που θέλετε να… αναδείξετε!» Άσε που θα μπορούσαν να το ανυψώσουν (μέχρι τους 80 πόντους, αν το ’πιασα καλά,) με άμμο, όπως κάνουν τα παιδάκια στην ακροθαλασσιά, που χτίζουν κάστρα και διάφορα άλλα, οπότε κι εμείς μια μαντρούλα 80 εκατοστών δεν θα μπορέσουμε να φτιάξουμε, τι τα ’χουμε τα διπλώματα τότε; Σ’ αυτήν την περίπτωση θα μπορούσα να τους πω: «Πάρτε το κουβαδάκι σας και τραβάτε να παίξετε σε καμιά άλλη παραλία, στην παρακείμενη πόλη, ας πούμε, που δεν έχει θάλασσα βεβαίως, άρα ουτε παραλία, αλλά ο κ. Δήμαρχός της μεριμνά και θα φτιάξει ποταμάκι στην κεντρική πλατεία. Αυτό είναι ανάπλαση, βρε, δεν είναι ποντικοκούραδα, (την έφαγε τη λέξη η λογοκρισία, οπότε βάλτε όποια θέλετε εκεί). Να σταματήσουμε εδώ, για να μην μου ξεφύγει τίποτα βαρύ, γεμάτο… ευγένεια και πάρει ο διάολος όλο το κείμενο, αφού ο αρχισυντάκτης δεν θα ξέρει τι να πρωτοδιορθώσει; Όταν μιλάω για την παρακείμενη πόλη, δεν ξέρω τι παθαίνω, αλλά γυαλίζει το μάτι μου… Καλά, τ’ αφήνουμε κι αυτό μαζί με τ’ άλλα που μ’ ενοχλούν. Πάντως, όταν σκέπτομαι τον Άγιο Πέτρο παραποτάμιο, παρηγορούμαι και λέω μέσα μου: «Εν τάξει, υπάρχουν και χειρότερα!» που δεν ξέρω πόσο σωστή παρηγοριά μπορεί να είναι αυτό, αλλά έτσι συμβαίνει πάντα.

 

Την ουρίτσα του τείχους μας, που πετάχτηκε στο τμήμα της Βασιλέως Κωνσταντίνου ανάμεσα στην Πλατεία Καποδίστρια και Δικαστικού Μεγάρου, δεν το έχουν αγγίξει ακόμη. Υποθέτω ότι θα γίνει άλλου είδους «ανάδειξη» εκεί, που ακόμη την σκέπτονται. Εν τάξει, έχουμε καιρό. Τι είναι κάνα-δυο χρόνια ακόμη, σε σύγκριση με την… αιωνιότητα; Θα δούμε…

 

Παράκληση: κ. Δήμαρχε, παρακαλώ ας μην πλακοστρώσουμε τίποτ’ άλλο, όχι στην παλιά πόλη τουλάχιστον! Πλακοστρώστε τον Άγιο Αδριανό ή την Αγία Τριάδα, ας πούμε, που δεν έχουν τείχη. Την έχω πάρει από φόβο την… μάντρα τη δική μας. ΛΥΠΗΘΕΙΤΕ ΜΕ!

 

ο θείος Τάκης Παναγιώτης Περράκης

 

Το κείμενο που διαβάσατε ήταν μια προσφορά

 

της Αρτοποιίας-Ζαχαροπλαστικής «Αλεύρι & Ζάχαρη», Σιδηράς Μεραρχίας 26, Ναύπλιο, με πάντα φρέσκα προϊόντα και αγνά υλικά. Σας συστήνω να δοκιμάσετε τα νέα προϊόντα τους: Εξαιρετικά σάντουιτς και υπέροχες, φρεσκοφτιαγμένες σαλάτες.

 

Και

 

Του «Popeye bistro», Σταϊκοπούλου 32, Ναύπλιο, για ποιοτικό φαγητό, την νοστιμότερη πίτσα που έχετε ποτέ δοκιμάσει, τέλειες μακαρονάδες, εξαιρετικά και προσεκτικά διαλεγμένα κρασιά και μια αξιόλογη συλλογή από ελληνικές και ξένες μπἰρες.

 

Και

 

Του «Βάτραχος Café», Υψηλάντου & Κωλέττη 1, Ναύπλιο, με προϊόντα που σας επιτρέπουν να περνάτε ευχάριστα την ώρα σας.

 

Και στα τρία αυτά μαγαζιά προτείνω να δοκιμάσετε και τον καφέ τους. Εξαιρετικός! Ο καλύτερος καφές στην πόλη!

 

Η επιλογή και ανάπτυξη του θέματος, όπως πάντα, δική μου.