Πώς χάθηκε η λογική;

Ή, μάλλον, ποια ή, ακόμη καλύτερα, ποιοι την έχασαν; γιατί πολύ φοβάμαι ότι είναι πολλοί! Είχα τελειώσει το κείμενο που ανάρτησα προχτές Σάββατο κι έπεσε στα χέρια μου μια είδηση απ’ το πολιτικό ρεπορτάζ της εφημερίδας. Ο Τάκης Θεοδωρόπουλος λοιπόν σχολίαζε μαρξιστικές δηλώσεις της κ. Νίνας Γ. Κασιμάτη, βουλευτίνας του ΣΥΡΙΖΑ, εκλεγμένης στην Β΄ Περιφέρεια Πειραιά. (Καθημερινή, Παρασκευή 8/5/2015, τελευταία σελίδα). Το μαρξιστικές το έβαλα σε πλάγια γραφή, γιατί δεν πιστεύω ότι ο Μαρξ είπε ή σκέφτηκε ποτέ να πει τέτοιου διαμετρήματος κοτσάνες. Έχει πει άλλες αυτός…

 

Αντιγράφω λοιπόν μέρος της δήλωσης της κ. Νίνας: «Οι άνθρωποι στην ιστορική αυτή φάση του καπιταλισμού μετατρέπονται σε τέρατα. Και το κατάλοιπο μνημονιακό κράτος, που δεν είναι καθόλου κράτος, τους εξαχρειώνει ακόμη περισσότερο». Άρα φταίει το μνημόνιο για τον θάνατο της μικρής Άννυς. Απορία μου: Εκείνο το άλλο ανώμαλο τέρας από την Ερμιονίδα, ο Μανώλης Δουρής το πρόλαβε το μνημόνιο ή εγκλημάτησε κατά του παιδιού του 17-18 χρόνια νωρίτερα; Ή ο Βασίλης Λυμπέρης; (Αν η μνήμη βοηθάει, ήταν ο τελευταίος θανατοποινίτης που εκτελέστηκε στην Ελλάδα, πριν μας βαρέσει κατακούτελα ο… πολιτισμός και επιβάλουμε ισόβια, που σημαίνουν 20 χρόνια, που, με επίδειξη καλής διαγωγής, μπορεί να γίνουν 15 και τώρα, με τα νέα μέτρα του υπουργού, μπορεί να τους φορέσουμε ένα βραχιολάκι και να τους στείλουμε σπίτι τους. Λαμπρά!) Ούτε ο ένας λοιπόν, ούτε ο άλλος πρόλαβαν το μνημόνιο και το μνημονιακό κράτος, που μας εξαχρειώνει. Άρα η μαρξιστική ανάλυση της κ. Νίνας μας είναι για τα σκουπίδια. Δεν σταμάτησε εκεί όμως. Είπε κι άλλα. Ανακάτεψε και τον πιλότο της Germanwings, που στουκάρησε το αεροπλάνο στις Άλπεις, παίρνοντας στον λαιμό του 150 αθώους και είπε ότι «η τρέλα του δεν είναι άσχετη με την πίεση του νεοφιλελεύθερου μοντέλου». Για την ίδια την εταιρεία όμως, που είχε συγκυβερνήτη έναν τρελό, δεν είπε κουβέντα. Είπαμε να χτυπάμε τον καπιταλισμό, όχι όμως και τους καπιταλιστές, που μας… ταΐζουν. Θα έλεγα κάτι εδώ, βαρύ και ανάγωγο θα ήταν, αλλά θα μου το κόψει η λογοκρισία, οπότε δεν λέω τίποτα.

 

Να σας πω την αλήθεια για το τι με ανησυχεί εμένα. Δεν είναι οι κοτσάνες της κ. Νίνας, που ξεστόμισε με ύφος βαρύγδουπο, –είμαι σίγουρος για το ύφος! Αυτού του τύπου οι μαρξιστικές αναλύσεις θα μπορούσαν να είναι αστείες, αν δεν ήταν τόσο τραγικές. Άσε που μου θυμίζουν κάτι αγιορείτες μοναχούς, που μη έχοντας τι άλλο να κάνουν στην σκήτη τους, –έτσι λέγεται ή μπερδεύτηκα;– αμολάνε προφητείες, που αν βγουν, θα δοξαστούν οι μετά Χριστόν προφήτες, αν δεν βγουν, ποιος θα τις θυμάται και θα τις αναφέρει; Το κύκλωμα αναπαραγωγής προφητειών είναι μικρό και απευθύνεται μόνο σε όσους έχουν IQ κάτω του μηδενός ή κάπου εκεί γύρω, δηλαδή, για να γίνω σαφέστερος, IQ ραδικιού.

 

Εκείνο που με ανησυχεί λοιπόν είναι ότι η κ. Νίνα είναι εκλεγμένη εκπρόσωπός μας και δεν μπορείτε να φανταστείτε πόσα εξαρτώνται από την κ. Νίνα και άλλους που έχουν χάσει επαφή με την λογική. Ο συντάκτης του ανωτέρω μνημονευομένου άρθρου μπήκε στον κόπο και τα κατέγραψε. Αντιγράφω, για να μην κουράζομαι: «Σκέφτηκα», λέει ο Τάκης Θεοδωρόπουλος, «ότι κάποιοι συμπολίτες μας θεώρησαν την κ. Κασιμάτη η οποία σκέφτεται κατ’ αυτόν τον τρόπο, άξια να τους εκπροσωπήσει. Μετά σκέφτηκα πως η κ. Κασιμάτη έδωσε ψήφο εμπιστοσύνης στην κυβέρνηση, άρα από τη σκέψη της εξαρτάται ποιος θα κυβερνά αυτόν τον τόπο, και από την κ. Κασιμάτη εξαρτάται, εκτός των άλλων, και η συμφωνία με τους υπόλοιπους Ευρωπαίους εταίρους της χώρας μας, η τύχη των πανεπιστημίων, των σχολείων και των νοσοκομείων, από τους νόμους που θα ψηφίσει ή θα καταψηφίσει η κ. Κασιμάτη εξαρτάται η τύχη επιχειρήσεων και εργαζομένων και πάει λέγοντας. Διότι στο τέλος σκέφτηκα πως τόσες λεπτομέρειες δεν τις χωράει ο νους μου και σταμάτησα να σκέφτομαι». Και πολύ καλά έκανε, γιατί θα μ’ έπιανε κατάθλιψη. Η κωμωδία, που έλεγα πιο πάνω, εξελίχτηκε σε τραγωδία! Περαστικά μας και τα χαρτομάντιλα, για να μαζεύετε τα δάκρυα, ευγενής προσφορά των κοινωνικών υπηρεσιών του ΣΥΡΙΖΑ.

 

Δεν είμαι σε θέση να γνωρίζω πού διάβασε αυτά τα μαρξιστικά η κ. Νίνα, θα στοιχημάτιζα όμως ότι σε κάποια ΚΟΒΑ θα διδάσκονται, γιατί ένα σύστημα που έχει καταρρεύσει, φροντίζει να κατηγορεί όλα τ’ άλλα, που ακόμη στέκονται όρθια, για να πείσει όσους ακόμη το ακολουθούν, –το γιατί το ακολουθούν είναι μια μεγάλη, λυπητερή ιστορία, που δεν θα εξετάσουμε τώρα,– ότι το δικό τους σύστημα είναι σωστό κι όλα τ’ άλλα είναι για πέταμα. Δεν μπαίνουν στον κόπο να εξηγήσουν στους πιστούς τους τον λόγο που ο καπιταλισμός έχει επιβιώσει κάτι χιλιάδες χρόνια τώρα, ενώ το… σωστό σύστημά τους δεν έκλεισε παραπάνω από 75 χρονάκια. Εξηγήσεις δεν χρειάζονται βεβαίως, αφού οι οπαδοί τους έχουν εκπαιδευτεί να δέχονται τα λεγόμενά τους όπως άλλοι δέχονται τις προφητείες των αγιορειτών μοναχών. Που είναι κάτι που μπορώ να καταλάβω. Θα σας το πω θρησκευτικά, για να το καταλάβετε και σεις: «Εκ θεού είναι αυτά τα πράγματα!» Ή, επί το λαϊκότερον, «όταν έβρεχε μυαλά, μερικοί κράταγαν ομπρέλα!»

 

Σας περιέγραψα, με απλά λόγια και με τη βοήθεια του Τάκη Θεοδωρόπουλου, τα δεινά και τα κακά της δημοκρατίας και ψάξτε να βρείτε τι σημαίνει η λέξη «ιδιώτης» στα αρχαία και από πού πήρε την σημερινή της σημασία και θα καταλάβετε. Που μπορεί τότε να αποφάσιζαν χωρίς ιδιώτες, αλλά τα ίδια λαμόγια ήταν με τους σημερινούς. Ρωτήστε τους Μήλιους και θα σας πουν…

 

ο θείος Τάκης Παναγιώτης Περράκης

 

Το κείμενο που διαβάσατε ήταν μια προσφορά:

της Αρτοποιίας-Ζαχαροπλαστικής «Αλεύρι & Ζάχαρη», Σιδηράς Μεραρχίας 26, Ναύπλιο, με πάντα φρέσκα προϊόντα και αγνά υλικά. Σας συστήνω να δοκιμάσετε τα νέα προϊόντα τους: Εξαιρετικά σάντουιτς και υπέροχες, φρεσκοφτιαγμένες σαλάτες.

Και

Του «Popeye bistro», Σταϊκοπούλου 32, Ναύπλιο, για ποιοτικό φαγητό, την νοστιμότερη πίτσα που έχετε ποτέ δοκιμάσει, τέλειες μακαρονάδες, εξαιρετικά και προσεκτικά διαλεγμένα κρασιά και μια αξιόλογη συλλογή από ελληνικές και ξένες μπἰρες.

Και

Του «Βάτραχος Café», Υψηλάντου & Κωλέττη 1, Ναύπλιο, με προϊόντα που σας επιτρέπουν να περνάτε ευχάριστα την ώρα σας.

Και

Του «Modus Café» στην Πλατεία Συντάγματος στο Ναύπλιο, με εκλεκτά και προσεγμένα προϊόντα και πάντα φιλική και γρήγορη εξυπηρέτηση.

Σε όλα αυτά τα μαγαζιά προτείνω να δοκιμάσετε και τον καφέ τους. Εξαιρετικός! Ο καλύτερος καφές στην πόλη!

Η επιλογή και ανάπτυξη του θέματος, όπως πάντα, δική μου.