Παιδεία και διαπραγματεύσεις
Τα έχουμε ξανασυζητήσει αυτά και πριν απ’ την προοδευτική, «για πρώτη φορά αριστερή» κυβέρνησή μας, γιατί και όλοι οι άλλοι, απ’ την μεταπολίτευση κι εδώ, τα ίδια έκαναν: Κατάργηση της καθαρεύουσας, κατάργηση του πολυτονικού, αγραμματοσύνη, με αποτέλεσμα οι νέοι μας να μην μπορούν να γράψουν σε ελληνικά και να χρησιμοποιούν greeklish, ξεχαρβάλωμα της ανώτατης παιδείας, με παροχή δικαιωμάτων στους φοιτητές να εκλέγουν τους καθηγητές τους και να συμμετέχουν στη διοίκηση των ΑΕΙ, που πρέπει να είναι μια ελληνική πρωτοτυπία, γιατί δεν ξέρω να εφαρμόζεται πουθενά αλλού στον πλανήτη μας, –σε άλλους πλανήτες, μπορεί, αλλά δεν έχω πάει για να σας πληροφορήσω,– κατάληψη των φοιτητικών εστιών απ’ τους αιώνιους, που τις ενοικιάζουν σε άλλους, άσχετους, χτίσιμο των καθηγητών μέσα στα γραφεία τους, αγορά πτυχίων, διάθεση ναρκωτικών στην πανεπιστημιούπολη Ζωγράφου, κατασκευή μολότοφ στα εργαστήρια χημείας και διάφορα άλλα, εξ ίσου τραγικά και… θεάρεστα!
Κάθε υπουργός που έρχεται και αναλαμβάνει το υπουργείο (υπο)-Παιδείας, αλλάζει το εκπαιδευτικό σύστημα, για να δοξαστεί, αν πετύχει, ξεχνώντας ότι δεν είναι ισόβιος υπουργός και ο επόμενος που θα έρθει θα κάνει τα ίδια, θα εισάγει το δικό του εκπαιδευτικό σύστημα. Και έτσι πορευόμαστε δεκαετίες τώρα… Με αποτέλεσμα την έξοδο απ’ τα σχολεία ΜΕ τούβλων, –που με την συνεχή αύξηση των θέσεων εισαγομένων στις ανώτατες σχολές, θα γίνουν φοιτητές– υποβάθμιση των πτυχίων των ΑΕΙ και γενικώς αγραμματοσύνης. Ο σημερινός υπουργός (υπο)-Παιδείας καταργεί τα πρότυπα πειραματικά σχολεία, όπου γινότανε σωστή εκπαιδευτική δουλειά, επαναφέρει το καθεστώς των «αιωνίων», με δικαιολογίες που μόνο εκείνος –και διάφοροι άλλοι ανεγκέφαλοι– μπορεί να καταλάβει, καταργεί την αξιολόγηση των εκπαιδευτικών και την Τράπεζα Θεμάτων, πλήττει τα ιδιωτικά σχολεία και γενικώς κάνει την Παιδεία ένα μπάχαλο. Και είναι και καθηγητής πανεπιστημίου! Δηλαδή, φαντάσου αν δεν ήταν, τι άλλο θα βιώναμε. Μπορεί όμως να έχουμε φτάσει στον πάτο του βαρελιού και να μην υπάρχει χώρος για παρακάτω. Και, λυπάμαι που το λέω, όλες αυτές οι αλλαγές σκοπό έχουν να χαϊδέψουν μερικούς «κομματικούς φοιτητές», που θα πιάσουν σειρά, για να μπουν στην πολιτική –παραδείγματα υπάρχουν άφθονα!– και άσχετους εκπαιδευτικούς. Γιατί άσχετους; Αν δεν είναι άσχετοι, γιατί αρνούνται την αξιολόγηση; Τι έχουν να φοβηθούν;
Όπως έχω γράψει κατά καιρούς, χωρίς Παιδεία δεν πάμε πουθενά, θα ξεχάσουμε ακόμη και το ποιοι είμαστε και –ίσως– εκεί να αποσκοπούν οι τόσες αλλαγές στην Παιδεία μας τα τελευταία 40 χρόνια. Γιατί κάπως έτσι θα επέλθει η παγκοσμιοποίηση! Όταν οι Έλληνες ξεχάσουν την Ιστορία τους, θα μπορέσουν να συμφιλιωθούν με τους Τούρκους, (με τον Κουφοντίνα έχουν ήδη συμφιλιωθεί, διάβασαν και το βιβλίο του!) Θα έχουμε για παγκόσμια πρωτεύουσα μια πόλη στο Καζακστάν, μία θρησκεία όλοι μας κι όποιος δεν θέλει να την ασπαστεί, οι πρακτικές υπάρχουν, θα γίνεται μπάρμπεκιου στην πυρά. Ωραία! Βεβαίως τότε που θα γίνουν όλ’ αυτά, θα μας έχουν κάνει όλους τόσο ηλίθιους και αμόρφωτους, που θα τα βρίσκουμε φυσιολογικά και θα είμαστε και –κατά κάποιον τρόπο– ευτυχισμένοι. «Και θα ‘χει ο καθένας τα λίγα γραμμάρια της ευτυχίας», που έγραψε ο Οδ. Ελύτης στο «Άξιον Εστί». Εκείνος ήταν προφήτης, όχι οι Αγιορείτες μοναχοί, που λένε ο,τι θέλουν. Εκεί μας πάνε κι εμείς, για να τους κάνουμε το έργο τους εύκολο, υποβαθμίζουμε την Παιδεία μας, με προοδευτικές αιτιολογήσεις.
Κάπως έτσι ενεργούμε και στις διαπραγματεύσεις με τους Ευρωπαίους. Το προχτεσινό Eurogroup, που το περιμέναμε πώς και τι, έληξε χωρίς αποτέλεσμα και η κυβέρνηση λέει ότι φταίνε οι Ευρωπαίοι. Θα μου πει τώρα κάποιος ότι Ευρωπαίοι είμαστε κι εμείς. Ναι, είμαστε, μια ειδική κατηγορία όμως. Χάσαμε τα Ευρώ και μας έμειναν όσα μας έμειναν, τα υπόλοιπα (ακουστικώς και όχι ορθογραφημένα, με καταλάβατε, έτσι;) κι εκείνα ημιάχρηστα! Πήγαμε να διαπραγματευτούμε χωρίς σχέδιο «Β», χωρίς καν σχέδιο «Α». Τι περιμέναμε δηλαδή; Να μας λυπηθούν; Δεν μπορούν να μας λυπηθούν, γιατί για να επικρατήσει το σχέδιο, πρέπει να αγανακτήσουμε, να απαυδήσουμε, να κουραστούμε, να πούμε siktir git (το γράφω στα τούρκικα, αλλιώς θα μου το ’κοβε η λογοκρισία, αλλά με καταλάβατε,) και να δεχτούμε όσα θέλουν να μας επιβάλουν και την ληστεία του ορυκτού μας πλούτου από τους ΗΠΑτζήδες. Όμορφος κόσμος, ηθικός, αγγελικά πλασμένος, το έχω πει πολλές φορές και δεν θα κουραστώ να το επαναλαμβάνω.
Ίσως –ίσως λέω, σίγουρος δεν μπορεί να είμαι,– ο λαός να έχει καταλάβει που μας πάνε με τέτοια συστήματα (υπο)-Παιδείας, αλλά δεν τους συμφέρει να αντιδράσουν. Είναι ωραίο να καυχιόμαστε ότι τα βλαστάρια μας είναι φοιτητές –συνήθως– στου διαόλου τη μάνα, αφού με σχέδιο του καταστροφικού ΠαΣοΚ, κάθε πόλη έχει και την ανώτατη σχολή της, που μου θυμίζει κάτι από χούντα: «Κάθε πόλη και στάδιο, κάθε χωριό και γυμναστήριο,», να μην τα ξεχνάτε αυτά! Τέτοιο κουτόχορτο μας τάιζαν τότε! Και για να φέρουν την μια άκρη με την άλλη, δουλεύουν σε 2-3 δουλειές, για να σπουδάσει το παιδί στα Γιαννιτσά και δεν μπορώ να καταλάβω τι διάολο θέλει το παιδί μου στα Γιαννιτσά και συγγνώμη, κ. αρχισυντάκτα, μου ξέφυγε ο δαίμων του κειμένου, για να θυμηθούμε και τον «δαίμονα του τυπογραφείου». Κάπως έτσι αυξάνεται η ανεργία συν το γεγονός ότι κλείσαμε όλες τις βιομηχανίες μας, οι δικοί μας Ευρωπέη, –πάλι ανορθόγραφος είμαι!– όχι οι «έξ’ από ’δώ» και τώρα φροντίζουμε να επαναπροσλάβουμε τους απολυμένους και να προσλάβουμε κι άλλους στο δημόσιο, για να μην κάθονται αμισθί, αλλά να κάθονται μισθοδοτούμενοι και μετά σου λέει ο άλλος ότι πρέπει να αποκτήσουμε φορολογική συνείδηση, που δεν ξέρω τι θα την κάνουμε, ούτε για ποιο λόγο πρέπει να την αποκτήσουμε, ίσως –ίσως λέω, σίγουρος δεν μπορεί να είμαι,– για να μπορούν να μισθοδοτούνται οι υπεράριθμοι δημόσιοι υπάλληλοι, αν και, κατά την γνώμη μου, συμφέρει να έχουμε φοροδιαφυγή, αλλιώς τι δικαιολογία θα έβρισκαν όλες οι κυβερνήσεις μας για την κακοδιαχείριση και τα δάνεια; Και ας πούμε λοιπόν ότι κλέβω ΔΟΥ και κράτος και δεν πληρώνω τους φόρους που μου αναλογούν. Τι θα τα κάνω τα λεφτά; Αν είναι λίγα, θα χτίσω ένα παράνομο σπιτάκι, θα δουλέψουν οι οικοδόμοι, σοβατζήδες, ηλεκτρολόγοι, μπογιατζήδες, υδραυλικοί, –να πώς μειώνεται η ανεργία– και στο τέλος θα έρθει το κράτος, που αν είχε πάρει όσα έπρεπε να πάρει, δεν θα είχα λεφτά να χτίσω και θα μου κόψει τον κώλο, γιατί το σπίτι θα είναι παράνομο. Έτσι δεν γίνεται συνήθως; Αν τα λεφτά που θα κλέψω απ’ το κράτος είναι πολλά, θα κάνω μια επιχείρηση, άρα πάλι θα μειώσω την ανεργία και θα φορολογούμαι από δυο μεριές. Ας πούμε τώρα ότι δεν κάνω τίποτα και αφήνω τα λεφτά στην Τράπεζα. Πάλι το κράτος δεν τα ’χει; Χώρια που η Τράπεζα θα μπορεί να δώσει και κάνα δάνειο, όχι από ’κείνα που, αν δεν τα πληρώσεις, σ’ τα χαρίζουν, γιατί έτσι κρεμάμε ταμπέλες σ’ όσους πληρώνουν: «Είσαι Μ@Λ@Κ@Σ!» (Ελπίζω να περάσει αυτό).
Είδατε πόσο δύσκολο είναι να κυβερνηθεί ένας τόπος; Και μετά αγανακτείτε που πήγαμε στις διαπραγματεύσεις χωρίς καν σχέδιο «Α» ή που έχουμε κάνει την Παιδεία μας σκ@τά! Είσαστε αχάριστοι, πώς να το κάνουμε τώρα;
ο θείος Τάκης Παναγιώτης Περράκης
Το κείμενο που διαβάσατε ήταν μια προσφορά:
της Αρτοποιίας-Ζαχαροπλαστικής «Αλεύρι & Ζάχαρη», Σιδηράς Μεραρχίας 26, Ναύπλιο, με πάντα φρέσκα προϊόντα και αγνά υλικά. Σας συστήνω να δοκιμάσετε τα νέα προϊόντα τους: Εξαιρετικά σάντουιτς και υπέροχες, φρεσκοφτιαγμένες σαλάτες.
Και
Του «Popeye bistro», Σταϊκοπούλου 32, Ναύπλιο, για ποιοτικό φαγητό, την νοστιμότερη πίτσα που έχετε ποτέ δοκιμάσει, τέλειες μακαρονάδες, εξαιρετικά και προσεκτικά διαλεγμένα κρασιά και μια αξιόλογη συλλογή από ελληνικές και ξένες μπἰρες.
Και
Του «Βάτραχος Café», Υψηλάντου & Κωλέττη 1, Ναύπλιο, με προϊόντα που σας επιτρέπουν να περνάτε ευχάριστα την ώρα σας.
Και
Του «Modus Café» στην Πλατεία Συντάγματος στο Ναύπλιο, με εκλεκτά και προσεγμένα προϊόντα και πάντα φιλική και γρήγορη εξυπηρέτηση.
Σε όλα αυτά τα μαγαζιά προτείνω να δοκιμάσετε και τον καφέ τους. Εξαιρετικός! Ο καλύτερος καφές στην πόλη!
Η επιλογή και ανάπτυξη του θέματος, όπως πάντα, δική μου.
