Γιατί πρέπει να φύγει ο Σαμαράς από τη Ν.Δ.
Ας υποθέσουμε ότι τα αδιέξοδα οδηγούν τον Τσίπρα στις εκλογές προκειμένου να απαλλαγεί από τα «βαρίδια» του, δηλαδή τους αμετανόητους παλαιοκομουνιστές και τα γραφικά στελέχη του. Υπό την προϋπόθεση βέβαια ότι ο πρωθυπουργός της χώρας έχει επιτέλους συνειδητοποιήσει ότι για να επιβιώσει πολιτικά αυτός, αλλά και η χώρα ένας δρόμος υπάρχει: Η μετεξέλιξη του ΣΥΡΙΖΑ σ’ ένα Ευρωπαϊκού στυλ σοσιαλδημοκρατικό κόμμα έτοιμο να συνεργαστεί και με άλλες φιλοευρωπαϊκές δυνάμεις. Αυτό, προϋποθέτει αυτονόητα την συντεταγμένη ή αυτόνομη έξοδο από το κόμμα των στελεχών εκείνων που κάθε ημέρα βγαίνουν στα ΜΜΕ και διαλαλούν ότι «στις 25 Ιανουαρίου ξεκίνησε από την Ελλάδα η κατάρρευση του παγκόσμιου καπιταλισμού» κλπ ευτράπελα… και μαζί με αυτούς, εξυπακούεται, ότι θα εξέλθουν και όσοι στο ίδιο 4μηνο εξακολουθούν να παλεύουν να μας πείσουν ότι οι ψεκασμοί δεν σταμάτησαν παρά την άνοδο των… ΑΝΕΛ στην εξουσία, ότι τα κουνούπια είναι καλωδιωμένα με μικροκάμερες για να μας παρακολουθούν και άλλα τέτοια γραφικά – συνομωσιολογικά…
Για να λυτρωθεί από όλους αυτούς ο Τσίπρας ένα «φάρμακο» υπάρχει: Η προσφυγή στις κάλπες, πόσο μάλλον που αυτές θα γίνουν με λίστα, γεγονός που θα του επιτρέψει να κάνει εύκολα την εκκαθάριση και όχι το δημοψήφισμα, που απλώς θα αναβάλει για λίγους μήνες την εσωτερική αμφισβήτηση και υπονόμευση.
Ενα ακόμα επιχείρημα που βαραίνει υπέρ των εκλογών, είναι ότι ο Τσίπρας μπορεί να προβάλλει την προοπτική αυτή σαν θετική εξέλιξη -αν δεν το έχει ήδη κάνει, τουλάχιστον στην Μέρκελ- ότι δηλαδή αν ξαναστηθούν κάλπες θα προκύψει ένας «νέος εξευρωπαϊσμένος ΣΥΡΙΖΑ, εγγυητής εφαρμογής της συμφωνίας». Ο σοβαρότερος όμως λόγος (το κρυφό χαρτί του Τσίπρα) στην απόφαση για τις εκλογές είναι η κατάντια της αξιωματικής αντιπολίτευσης, το 15% που προσμετράτε δημοσκοπικά στη Ν.Δ, που θα του επιτρέψει να «παίξει χωρίς αντίπαλο στο γήπεδο». Η Ν.Δ. είναι ανύπαρκτη μετά την 25η Ιανουαρίου και εντός και εκτός. Ενας ταλαίπωρος Καραγκούνης και ένας λίγος Κυριάκος Μητσοτάκης δεν μπορούν να αντιπαρατεθούν στα επικοινωνιακά μεγαθήρια των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, που έχουν ξεπεράσει τον Γκαίμπελς στην «φαιοκόκκινη» προπαγάνδα. (Το πιθανότερο είναι ότι την επίσημη γραμμή της Συριζαϊκής προπαγάνδας χαράσσει ειδικευμένη ομάδα εξωκομματικών, επαγγελματικών της πληροφόρησης με προσβάσεις και στην περιφέρεια, που παίζουν στα δάκτυλα τα social media και το διαδίκτυο…).
Από την άλλη πλευρά -και αυτός ήταν ο σκοπός αυτού του άρθρου εν όψει των διαφαινόμενων εκλογών- ο μέσος ψηφοφόρος της Ν.Δ, ο παραδοσιακός κεντροδεξιός που έχει «πελαγώσει» από τον καθημερινό βομβαρδισμό του ΣΥΡΙΖΑ με τόνους παραπληροφόρησης θέλει να ακούσει μερικά πράγματα με το όνομα τους, ή τουλάχιστον περιμένει απαντήσεις σε μια σειρά εύλογων ερωτημάτων, όπως π.χ.:
Σε τι ακριβώς προβλέπει ο κ. Σαμαράς; Τι αντιπροτείνει; Τι θα αντιτάξει αν ο κ. Τσίπρας οδηγήσει τη χώρα στις κάλπες δεσμευμένος να εφαρμόσει τη συμφωνία με τους εταίρους και μετά το πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης; Θα πείσει ο πρόεδρος της Ν.Δ. τους πολίτες ότι εκείνος θα εφαρμόσει καλύτερα το μνημόνιο του ΣΥΡΙΖΑ ή θα απειλήσει να το σκίσει, για να διαπραγματευτεί ένα ακόμη καλύτερο; Δεν κατανοεί ο κ. Σαμαράς το απόλυτο αδιέξοδο στο οποίο έχει πλέον εγκλωβίσει το κόμμα του μη παραιτούμενος; Δεν περνά καν από το μυαλό του ότι η παράταξη που ίδρυσε ο Κ. Καραμανλής χρειάζεται επειγόντως κάποιον να δημιουργήσει μια νέα ελπίδα, ένα νέο ξεκίνημα;
Οσο αυτό το νέο ξεκίνημα αργεί και κάποια νέα στελέχη δεν δρομολογούν την αλλαγή ηγεσίας, νοοτροπίας και πολιτικής, ο Τσίπρας θα «παίζει χωρίς αντίπαλο» και θα κτίζει αργά και μεθοδικά το δικό του «νέο κράτος», που δεν θα μοιάζει καθόλου με αυτό που απέτυχε να «επανιδρύσει» ο άλλος αποτυχημένος γόνος με το βαρύγδουπο όνομα, που καλά θα κάνει να μείνει για πάντα στην Ραφήνα και να σταματήσει τα «σούξου μούξου» με τους ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ…
Ηλθε επιτέλους η ώρα, όσοι γεννηθήκαμε και μεγαλώσαμε με το δίπολο Καραμανλής – Παπανδρέου να δούμε τις «νέες υγιείς δυνάμεις» να παίρνουν στα χέρια τους την τύχη αυτής της χώρας…
* Ο Φάνης Ζουρόπουλος είναι τ. πρόεδρος της Ε.Ι.Ε.Τ. και εκτελεστικός πρόεδρος της Ένωσης Ευρωπαίων Δημοσιογράφων (Ε.Ε.Δ.)
