Υποθέσεις

Σήμερα λέω να κάνουμε υποθέσεις. Να υποθέσουμε, δηλαδή, ότι η Ελλάδα είναι το κέντρο του σύμπαντος και μια χρεοκοπία της, που θα μας ανάγκαζε να εγκαταλείψουμε το ευρώ, θα επηρέαζε δυσμενώς το κοινό νόμισμα, που τελικά θα κατέρρεε. Η κατάρρευση του κοινού νομίσματος θα έχει συνεχείς επιπτώσεις στην ΕΕ και θα προκαλέσει την σταδιακή αποσύνθεσή της. Η αποσύνθεση της Ευρωπαϊκής Ένωσης τώρα, θα επηρέαζε καταλυτικά και τις ΗΠΑ και τράβα καλούμπα. Υποθέσεις κάνουμε, ο,τι θέλουμε μπορούμε να υποθέτουμε, σύμφωνοι; Ας βάλουμε μέσα και την Κίνα, που με την πτώση των αξιών στο χρηματιστήριο της Ν. Υόρκης, θα χάσει κι εκείνη τον μπούσουλα. Ας περιλάβουμε και τη Ρωσία, που δεν θα έχει πού να πουλήσει, όσα πουλάει, τέλος πάντων, και που δεν έχουν περιληφθεί στο εμπάργκο που έχει επιβάλει η ΕΕ. Όλος ο κόσμος ένα μάτσο χάλια, ούτως ειπείν. Κι όλα αυτά απ’ την μικρή Ελλάδα, που φαντάσου, λέει, να ήταν μεγαλύτερη. Διαπλανητική καταστροφή θα είχαμε τότε!

 

Ακούω τον υπουργό Υγείας, τον κ. Π. Κουρουμπλή  ή όπως αλλιώς το λένε τώρα το υπουργείο του, να λέει στο ραδιόφωνο, του ΣΚΑΙ νομίζω, ότι ο πρόεδρος Ομπάμα παρακολουθεί με κομμένη την ανάσα τις διαπραγματεύσεις μεταξύ ΕΕ – ΔΝΤ και Ελλάδας. Ναι, έχει χάσει τον ύπνο του ο άνθρωπος, ασπρίσανε και τα μαλλάκια του, άσε που του χρειάζεται ένα μπότοξ ή ένα τραβηγματάκι στο δέρμα προσώπου, –όπως κάνουν οι… κυρίες– για να ξανανιώσει και να γίνει πάλι ο πρόεδρος που είχαμε συνηθίσει να βλέπουμε. Τον χαντακώσαμε τον άνθρωπο με τα νάζια μας και τα τσαλίμια μας.

 

Γιατί μας τα λένε όλ’ αυτά; Τι θέλουν, δηλαδή; Να πιστέψουμε ότι είμαστε η πεταλούδα, που πετώντας στην Κίνα, θα προκαλέσει καταστροφή και καταιγίδα στην Καλιφόρνια, όπως μας λέει η Θεωρία του Χάους. Εν τάξει, ας πούμε ότι το πιστέψαμε κι αυτό. Ποιο θα είναι το αποτέλεσμα; Θα ανέβουν οι μετοχές μας στο παγκόσμιο στερέωμα; Ο κίνδυνος που αντιμετωπίζουμε είναι υπαρκτός και συγκεκριμένος: Είτε φαλίρουμε και μας παίρνει ο διάολος είτε βρίσκουμε μια λύση και βάζουμε μυαλό, για να μην ξαναφτάσουμε εδώ που είμαστε τώρα. Το κακό είναι ότι η λύση πρέπει να βρεθεί τώρα και οι καιροί ου μενετοί, ενώ το φαλιμέντο μπορεί να μας έρθει όποτε του κάνει κέφι ή, για να γίνω σαφέστερος, όποτε κάνουν κέφι οι άλλοι και κλείσουν την βρύση που τρέχει τα εκατομμύρια.

 

Κάπου πήρε το μάτι μου και μια δήλωση του Μ. Γλέζου: «Όλα γίνονται για τα πετρέλαια!» Νομίζω ότι εδώ στον ηλεκτρονικό «Αναγνώστη» το είδα. Μισό, θα το ψάξω… Τελικά εδώ το είχα δει. Σας δίνω την τοποθεσία του, για να το διαβάσετε και σεις, αν δεν το έχετε διαβάσει ήδη: http://anagnostis.org/node/7862

 

Αυτό σημαίνει ότι, σιγά-σιγά, όλοι θα έρθουν στα λόγια μου και έχω πει επανειλημμένως, πολύ πριν απ’ τον Γλέζο, που τώρα τα κατάλαβε, ότι τα πάντα γίνονται για τα πετρέλαια, που θέλουν να τα πάρουν οι ΗΠΑτζήδες τζάμπα, για να μην τα πάρουν οι Ρώσοι. Πρέπει να έχουμε πολύ πετρέλαιο κι άλλο τόσο φυσικό αέριο και οι ΗΠΑτζήδες θέλουν να κρατάνε την Ευρώπη απ’ τα… (τώρα πώς να τα πω αυτά, για να μην ακούσω φωνές; Ας τα πω «ούμπαλα» λοιπόν κι όσοι κατάλαβαν κατάλαβαν) και να τους τα σφίγγουν, όταν ατακτούν, γιατί, όπως έχουμε πει πολλές φορές, άλλο πράγμα να φέρνεις το αέριο απ’ το Αζερμπαϊτζάν και τελείως διαφορετικό να το ’χεις μέσα στην ίδια την Ευρώπη. Φτιάχνουν έναν αγωγό οι ΗΠΑτζήδες τώρα, που θα κουβαλάει κατά Ευρώπη μεριά το 2% – 3% των αναγκών της ηπείρου μας. Και λοιπόν; Σωθήκαμε τώρα; Με το 2 – 3%; Καλά κρασιά! Αλλά έτσι είναι οι ΗΠΑτζήδες. Φτιάχνουν έναν αγωγό ή ένα κάτι τις, τέλος πάντων κι αν δεν τους βγάλει τα κέρδη που περιμένουν, ε, δεν πειράζει, βρε αδελφέ, κάνουμε κι έναν πόλεμο, τι τα έχουμε τα στρατά; Έτσι δεν γίνεται πάντα; Κι όποιος δεν με πιστεύει, ας μείνει να εθελοτυφλεί, σαν τον κ. Καμμένο, που θέλει να τους δώσει κι άλλη βάση στο ΝΑ Αιγαίο. Να την κάνουν τι; Να την χρησιμοποιήσουν όπως χρησιμοποίησαν την βάση Ν. Μάκρης το ’74: Άλλαζαν τα σήματα, που έφευγαν απ’ τους θαλάμους επιχειρήσεων Ναυτικού και Αεροπορίας στον αέρα. Αυτή ήταν η… συμμαχική βάση της Ν. Μάκρης! (Που δεν καταργήθηκε. Απλά μεταφέρθηκε. Αν πάτε κατά Β. Ελλάδα, θα την βρείτε εν δόξη και τιμή).  Η εισβολή στην Κύπρο, η αεροπορία στην… Αλεξανδρούπολη και το Ναυτικό στην… Θάσο, όπου δεν υπήρχε κίνδυνος, αφού ο στόχος των ΗΠΑτζήδων ήταν η Κύπρος κι όχι η Δυτική Θράκη. Άμα έχεις τέτοιους συμμάχους, τι τους θέλεις τους εχθρούς; Απορία μου!

 

Για να μην φτάσουμε να μπερδευτούμε και να πιστέψουμε τελικά ότι όλο το σύμπαν έχει σκύψει με ενδιαφέρον πάνω απ’ την υπόθεσή μας και τις διαπραγματεύσεις μας, ενώ όλοι θα ήθελαν να δουν την πλάτη μας, στο περιβόητο Grexit, για να ηρεμήσουν, σταματάμε εδώ. Ίσως τα ξαναπούμε σύντομα, όταν μάθουμε πώς θα εξελιχθούν οι διαπραγματεύσεις. Τότε θα μπορέσουμε να κάνουμε πάλι υποθέσεις…

 

Βεβαίως όλ’ αυτά που είπαμε είναι υποθετικά πράγματα, εμείς υποθέσεις κάναμε σήμερα, που καμιά σχέση δεν έχουν με την πραγματικότητα κι αν έχουν, φταίει η πραγματικότητα που πλησιάζει να είναι… υποθετική.

 

ο θείος Τάκης  Παναγιώτης Περράκης

 

Το κείμενο που διαβάσατε ήταν μια προσφορά

 

της Αρτοποιίας-Ζαχαροπλαστικής «Αλεύρι & Ζάχαρη», Σιδηράς Μεραρχίας 26, Ναύπλιο, με πάντα φρέσκα προϊόντα και αγνά υλικά. Σας συστήνω να δοκιμάσετε τα νέα προϊόντα τους: Εξαιρετικά σάντουιτς και υπέροχες, φρεσκοφτιαγμένες σαλάτες.

 

Και

 

Του «Popeye bistro», Σταϊκοπούλου 32, Ναύπλιο, για ποιοτικό φαγητό, την νοστιμότερη πίτσα που έχετε ποτέ δοκιμάσει, τέλειες μακαρονάδες, εξαιρετικά και προσεκτικά διαλεγμένα κρασιά και μια αξιόλογη συλλογή από ελληνικές και ξένες μπἰρες.

 

Και

 

Του «Βάτραχος Café», Υψηλάντου & Κωλέττη 1, Ναύπλιο, με προϊόντα που σας επιτρέπουν να περνάτε ευχάριστα την ώρα σας.

 

Και στα τρία αυτά μαγαζιά προτείνω να δοκιμάσετε και τον καφέ τους. Εξαιρετικός! Ο καλύτερος καφές στην πόλη!

 

Η επιλογή και ανάπτυξη του θέματος, όπως πάντα, δική μου.