Ο ραγιάς και το καμτσίκι (επικαιροποιημένο)

ΑΝΕΚΑΘΕΝ με εκνεύριζε αφάνταστα η φράση πως ο Έλληνας χρειάζεται βούρδουλα για να αποδώσει. Κατάλοιπο της ρωμαιοκρατίας ή τους τουρκοκρατίας σκεπτόμουν και το εξηγούσα πως ο υπόδουλος Έλληνας ηρνείτο να δουλέψει για το κατακτητή και το έκανε μόνο μετά από βουρδουλιές.

ΤΟ ΛΕΓΑΝ οι παλιοί δάσκαλοι και με εκνεύριζε τόσο που πολύ θάθελα νάχα σηκώσει το χέρι μου και να τους είχα δώσει μία στα μούτρα. Αισθανόμουν την υποβάθμιση ενός ελεύθερου ανθρώπου σε σκλάβο. Τόλεγαν και οι αγράμματοι αγωγιάτες και πίστευαν πως έλεγαν κάτι σπουδαίο. Έτσι είχαν μάθει απ το καμτσίκι του Τσιφλικά και του Κοτζαμπάση και δικαιολογούσαν την φοβία τους να αντιδράσουν.

ΤΟ ΛΕΝΕ μ’ άλλα λόγια και οι πολιτικοί μας σήμερα και ο σκλάβος ψηφοφόρος γνέφει θετικά με το κεφάλι, όπως ο ραγιάς στις εντολές του αφέντη του. Τι κι αν λέγεται μνημόνιο, τι κι αν λεγόταν καμτσίκι, η ίδια υποταγή είναι, όπως του σκύλου που όσο τον μαλώνεις τόσο πιο πιστός σου γίνεται. Σπάνια ένας σκύλος δαγκώνει το χέρι του αφέντη του και αυτό το ξέρουν καλά αυτοί που ασκούν εξουσία.

ΣΕ ΚΑΝΟΥΝ να πανηγυρίζεις για το ξεροκόκαλο που σου πέταξαν φοβούμενος μην σου το πάρουν κι αυτό και ψοφήσεις. Ανόητε! Αν ψοφήσεις εσύ, εγώ, όλοι αυτοί που τους υπηρετούμε και καρπώνονται αιώνες τώρα την υπεραξία της εργασίας μας, ποιον θα βρουν να εκμεταλλεύονται και πως θα συσσωρεύουν τα πλούτη τους αν εμείς δεν τα παράγουμε;

ΜΗ ΦΟΒΑΣΑΙ Ραγιά, δεν θα σε αφήσουν να πεθάνεις, να αισθανθείς κατώτερος θέλουν, στα τέσσερα, για να σου φαίνονται γίγαντες οι νάνοι. Και εσύ έτρεξες να τους προϋπαντήσεις νομίζοντας πως θα διατηρήσεις την θεσούλα σου πιο κοντά στον Κύρη σου αντί νά σαι συ Κύριος της ζωής σου.

ΚΑΙ ΤΩΡΑ; Πρώτος έτρεξες στο Σύνταγμα, εκεί που ο Μακρυγιάννης και ο Καλλέργης απαίτησαν και πήραν ελευθερίες απ τον γερμανό Όθωνα που μας είχαν επιβάλει οι μεγάλες δυνάμεις της εποχής και εκθείασες την κατακτητική πολιτική του Σόιμπλε και των υπολοίπων εκφραστών της ολιγαρχίας. Δυστυχώς, δεν ζει ο Μακρυγιάννης να σ απαντήσει που κιότεψες για μια ακόμη φορά.

ΣΟΥ ‘ταξαν καθρεφτάκια αντί για διαμάντια και βολεύτηκες σε αυτά γιατί πολυδιασπούσαν την ασχήμια σου και δεν είχες ολοκληρωμένη εικόνα για το πρόσωπό σου. Σε βολεύει έτσι, να μην έχεις ξεκάθαρο πρόσωπο, να μην διεκδικείς και να καρπώνεσαι τις επιτυχίες των άλλων. Πόσο πιο σιχαμερός είσαι, ακόμα κι απ` τους αρουραίους των λιμανιών. Αυτοί τουλάχιστον ξεβρωμίζουν την σαπίλα που εσύ παράγεις.
 
(Άκης Ντάνος)